Άρρωστη χώρα

Του Παντελή Καψή,  kapsis@dolnet.gr

Αυτό κι αν ήταν έκπληξη για όσους από εμάς παρακολουθούμε από μακριά τα της Παιδείας. Η Ελλάδα έχει την καλύτερη αναλογία καθηγητών- μαθητών μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ και σχεδόν τριπλάσια σχολεία από τη Φινλανδία, που έχει μόνο τον μισό πληθυσμό της Ελλάδας. Εντάξει, έχουμε και νησιά, πολλοί καθηγητές είναι αποσπασμένοι σε άλλες υπηρεσίες, το γεγονός παραμένει ωστόσο ότι δεν υστερούμε. Αυτό φυσικά καθόλου δεν μας εμποδίζει κάθε χρόνο με την καθοδήγηση της ΟΛΜΕ να πιπιλάμε την καραμέλα των ελλείψεων.
Δεν είναι εκεί όμως το πρόβλημα. Αυτό που θα έπρεπε να μας προβληματίζει είναι το ότι αν και δεν υστερούμε σε καθηγητές μορφωμένους, μάλιστα με το 30% να έχει και μεταπτυχιακά, υστερούμε τόσο πολύ στις επιδόσεις των μαθητών. Εχουμε φυσικά μάθει να πιπιλάμε μια άλλη καραμέλα, της «παπαγαλίας» με άλλα λόγια, φταίει το σύστημα. Τι εννοούμε «παπαγαλία» στη διδασκαλία των μαθηματικών βέβαια δεν είναι απολύτως σαφές. 

 

Οπως δεν είναι καθόλου σαφές γιατί ποτέ δεν διαμαρτυρηθήκαμε για παπαγαλία στα φροντιστήρια που ανθούν και γιατί ποτέ η ΟΛΜΕ δεν ανακάλεσε στην τάξη όλους αυτούς τους καθηγητές-μέλη της που κάνουν δεύτερη απογευματινή καριέρα. Αντιθέτως, οι πάντες πιέζουν για λιγότερα μαθήματα και όλοι εκρήγνυνται όταν μπουν δύσκολα θέματα.
Η αλήθεια φυσικά είναι ότι το σύστημα, έτσι όπως ακριβώς είναι, βολεύει. Κατ΄ αρχάς τους καθηγητές- με λαμπρές εξαιρέσεις- που έχουν ως κύρια απασχόληση το φροντιστήριο και τα ιδιαίτερα. Αλλά και τους μαθητές, που έχουν μάθει να απαξιώνουν το δωρεάν σχολείο, παρακολουθούν όμως ανελλιπώς το φροντιστήριο, χωρίς ποτέ να έχουν κάνει κατάληψη π.χ. για τα ακριβά δίδακτρα! Για το πώς και το γιατί φτάσαμε ως εδώ μπορεί να συζητάμε επ΄ άπειρον. Αρκεί αυτό να μη γίνεται άλλοθι ώστε να δικαιολογούμε ή να ανεχόμαστε αυτή την άρρωστη κατάσταση- γιατί για αρρώστια πρόκειται. Και όλοι μέσα μας ξέρουμε ότι, όσο καλές και αν είναι οι προτάσεις της κυρίας Διαμαντοπούλου, την αρρώστια δεν μπορούν να την αντιμετωπίσουν.
Φυσικά δεν είναι μόνο η εκπαίδευση. Στην Υγεία, π.χ., έχουμε τους περισσότερους νοσοκομειακούς γιατρούς σε σχέση με τις κλίνες, τις μεγαλύτερες δαπάνες ως προς το ΑΕΠ και τη χειρότερη πρόσβαση των ασθενών σε ιατρικές υπηρεσίες. Τι σόι αρρώστια πάλι κι αυτή; Πιπιλάμε την καραμέλα ότι φταίει το σύστημα, ότι το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι, πόσο μας προβληματίζει όμως όλους μας η αρρώστια αυτή που κουβαλάμε στην καθημερινότητά μας- στην ουσία την υπηρετούμε και την διαιωνίζουμε χωρίς να συνειδητοποιούμε ότι το πρόβλημα και η λύση είμαστε εμείς οι ίδιοι. Πόσο προβληματίζει τους νομοταγείς πολίτες της Κερατέας, τους φαρμακοποιούς, τους γιατρούς του ΙΚΑ αλλά και όλους όσοι με περισσή ευκολία σε τόσο δύσκολους καιρούς συμβάλλουν στην αποδιάρθρωση της κοινωνίας. Πόσο προβληματίζει την αντιπολίτευση και τον κ. Σαμαρά που έχουν επιδοθεί σε ένα πρωτοφανές ρεσιτάλ ανευθυνότητας και πόσο προβληματίζει φυσικά την κυβέρνηση και τους υπουργούς που υπηρετούν και σχεδιάζουν το πολιτικό τους μέλλον βάζοντας σε δεύτερη μοίρα τις τεράστιες ευθύνες που έχουν επωμιστεί. Εχουμε μπει ολοταχώς στην κατηφόρα σαν να επιζητούμε το σοκ που θα μας συνεφέρει.