Του Β. Π. Καραγιάννη
Ανεβαίνοντας
την κλίμακα γύρωθεν του ιερού βήματος του ναού
κόβω κι ένα κλαρί δενδρολίβανου το οποίο νιώθω ν’ αφήνει στο χέρι μου
–κι όχι μόνον- μια λεπτή, ευγενική αίσθηση. Λίγο πριν την επίσημη σκάλα επί της
οποίας φωτογραφίζονται τα γαμήλια ζευγάρια σε πόζες επί το πλείστον αστείες και
στην πόρτα του παλιού ναού που σηκώνει, όπως ο ‘Ατλαντας, σε αιώνιον βάσανο,
στην πλάτη του αγόγγυστα το νεόδμητον εκκλησιαστικό μεγαθήριον, διάβασα πριν
λίγο καιρό μια είδηση εφ’ απλού χάρτου συνταγμένη.