Πίσω από τη βιτρίνα

Από το ΒΗΜΑ

Κοζάνη. Με είχε καλέσει σπίτι του. Στο σαλόνι είδα μεγάλες μαύρες σακούλες σκουπιδιών, τακτοποιημένες στη σειρά. «Πρόβλημα με τα σκουπίδια;» τον πείραξα. «Πες το κι έτσι» απάντησε. «Είναι γεμάτες περιοδικά για να τα μοιράσω». «Μόνος;». «Μόνος!». Ηταν ο Βασίλης Καραγιάννης και τα εν λόγω περιοδικά ήταν τεύχη της Παρέμβασης, του παλιού και καλού λογοτεχνικού περιοδικού της Κοζάνης. Τώρα ο Βασίλης εξέδωσε ένα βιβλιαράκι, από αυτά που δεν φτάνουν στις εφημερίδες, με τίτλο «Ταξιδιωτικό στα βιβλία, μαθητεία στο ταξίδι». Διευθυντής στο Ινστιτούτο Βιβλίου και Ανάγνωσης (ΙΝΒΑ) και στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοζάνης, διεκτραγωδεί με τη χαρακτηριστική για όσους τον ξέρουν ροΐδεια γλώσσα του τα βάσανα εν μέσω της αγάπης του για τα βιβλία και της κομματικής τοπικής διελκυνστίδας. Οξύνους, σαρκαστικός, αμφίθυμος, με την ευφορία κάποιου που πιστεύει και τη μελαγχολία κάποιου που δεν πιστεύει πια. Δεν διστάζει να αυτοσαρκαστεί: «Τη θητεία μου ενδυματολογικά χαρακτήριζε ένα σακάκι, μια γκαμπαρντίνα και υποδήματα ιταλικής προέλευσης. Οσοι μ΄ έβλεπαν, κυρίως με τα ρούχα αυτά, και να μην ήξεραν, από ένα διάστημα και ύστερα φυσικά, καταλάβαιναν ότι κάτι το πολιτιστικό λάβαινε χώρα στην πόλη. Ακόμα τα φορώ, τ΄ αγαπώ ως κομμάτι ενός πρώην εαυτού μου».