Η μικρή κυβέρνηση της ιδιαίτερης πατρίδας μας

του Γιάννη Κοσμίδη

Το παρακάτω είναι κείμενο που έλαβα στο e-mail μου από καλό φίλο ο οποίος θέλει να κρατήσει την ανωνυμία του και με παρακάλεσε αν θέλω να το δημοσιεύσω αντί άρθρου μου. Πάραυτα καθότι τον έχω παροτρύνει πολλές φορές να αρθογραφήσει και καθώς είναι ένα προσωπικό βίωμα της πρόσφατη ιστορίας μας ,το δημοσιοποιώ.

«Είμαι στην τηλεόραση Κυριακή βράδυ με την γυναίκα μου και παρακολουθούμε ειδήσεις των 20:00.Η διαμάχη Παπανδρέου-Σαμαρά είναι αναμενόμενη εν όψει των δημοτικών εκλογών. Εκπλήσσομαι όμως με την ρητορική του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Λες και δεν είναι πρόσφατα όλα τα πεπραγμένα της παράταξης του στο μνημονικό των Ελλήνων. Του κ.Καραμανλή δε παρόντος και ηχηρώς σιωπών στα μπροστινά καθίσματα. Ανταγωνισμός πια με την κ.Παπαρήγα στα λαϊκίστικα επιχειρήματα. Μα ,αναρωτιέμαι , δεν του είπε κανείς πως στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί; Είναι δυνατόν ποτέ, τόσο γρήγορα να τα έχουμε καταπιεί όλα και να μας μιλά σαν να μην συνέβη τίποτα, τουναντίον σαν να τους έριξαν με πραξικόπημα;

Αυτές τις ημέρες φιλοξενώ την μητέρα μου που ήρθε να μας δει. Μου λέει λοιπόν: ναι είναι δυνατόν και μου αφηγείται . Ήμουν 19 με ένα παιδί στο χέρι 2 χρονών. Ο άντρας μου έφυγε μια μέρα σε επιστράτευση αφού σε φίλησε . Ο πατέρας μου ήρθε απ’ το χωριό με το κάρο και μια κούτα γάλα, μας πήρε μαζί του .Δεν ήξερα τι γίνεται, είχα πελαγώσει. Έχουμε πόλεμο μου είπαν, τους είδα τρομαγμένους και τρόμαξα. Και ύστερα ήρθε ο Μεσσίας…..

----Παρακολουθώ πως γίνεται μια προσπάθεια ένθεν και ένθεν για να χρωματιστεί η ψήφος μας με βάση την κομματική καταγωγή του καθενός. Θυμίζω σε όλους πως οι εκλογές είναι αυτοδιοικητικές, μετά τον Καλλικράτη δε μιλάμε για την μικρή κυβέρνηση της ιδιαίτερης πατρίδας μας. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο. Σαφώς και το γενικότερο περιβάλλον της χώρας παίζει το ρόλο του αλλά ένα είναι ή θα έπρεπε

να είναι το κριτήριο επιλογής μας .Η αξία. Τίποτε άλλο. Τα ταπεινά κριτήρια και η υποτίμηση δύναμης της ψήφου, μας έφεραν εδώ. Το μεγαλύτερο όπλο που μας δίνει η δημοκρατία είναι η ψήφος, ας το χρησιμοποιούμε σωστά από εδώ και στο εξής.