Συνέντευξη του Βουλευτή Σουηδίας Νίκου Παπαδόπουλου για την αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων από το σουηδικό κοινοβούλιο

Στην απόφαση του Σουηδικού Κοινοβουλίου στις 11 Μαρτίου 2010 να αναγνώριση την γενοκτονία των Ποντίων αλλά και των πρώτων γενοκτονιών αναφέρεται σε συνέντευξη που παραχώρησε στον Δημοσιογράφο Θεόφιλο Παπαδόπουλο ο Βουλευτής του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος Σουηδίας κ. Νίκος Παπαδόπουλος. 

κ. Παπαδόπουλε σας συγχαίρουμε πρώτα από όλα για τον αγώνα που δώσατε όλα αυτά τα χρόνια στο να αναγνωρισθεί από την Σουηδική Κυβέρνηση η γενοκτονία των Ποντίων. Σας ευχαριστούμε εσάς προσωπικά αλλά και όλους εκείνους που συμμετείχαν σε αυτόν τον αγώνα. 

Είμαι χαρούμενος γιατί ένας αγώνας πολλών χρόνων δικαιώθηκε. Όμως θα πρέπει να τονίσω τα εξής. Το θέμα της αναγνώρισης της γενοκτονίας δεν είναι μόνον δικό μου αλλά όλων των Ποντίων. Οι Πόντιοι, ο Ελληνικός λαός θα πρέπει να γνωρίζει ότι εδώ και πολλά χρόνια έχει ξεκινήσει μια προσπάθεια – εκστρατεία σε πολιτικό πάντα επίπεδο για την προωθήσει και επίλυση διαφόρων Εθνικών μας προβλημάτων (Κυπριακό – Σκοπιανό – Αναγνώριση των πρώτων γενοκτονιών). Η εκστρατεία αυτή ξεκίνησε μέσα από την Παγκόσμια Διακοινοβουλευτική Ένωση Ελλήνων Βουλευτών ανά τον κόσμο, όπου και έχω την τιμή να είμαι αναπληρωτής Πρόεδρος – παλαιότερα είχα διατελέσει και Πρόεδρος – και σήμερα μέσα από το δίκτυο των Ελλήνων Βουλευτών Ευρώπης όπου και είμαι Πρόεδρος. Οι δύο αυτοί φορείς με την δυναμική που έχουν, μπορούν να φέρουν πολλά θετικά αποτελέσματα. Η προσπάθεια μας ξεκίνησε από το 1997 συνεχίζεται μέχρι και σήμερα μέσα όμως στα πλαίσια της σωστής ενημέρωσης – πληροφόρησης. 

Και τότε κ. Παπαδόπουλε ήταν ημέρα πέμπτη 12 Ιουνίου 2008 που από λάθος σας δεν ψηφίσατε την αναγνώριση της γενοκτονίας με αποτέλεσμα να ξεσηκώσετε θύελλα διαμαρτυριών και αντιδράσεων από την Ελληνική Κοινότητα και τους Συλλόγους των Ποντίων. Σήμερα περίπου δύο χρόνια μετά, ημέρα πέμπτη 11 Μαρτίου 2010, ο όρκος σας, το χρέος τιμής σας προς τους προγόνους σας γίνεται πραγματικότητα. Πώς φθάσαμε στην 11η του Μάρτη; Πώς αισθάνεστε; Ήρθε η δικαίωση; 

Το πρόβλημα κ. Παπαδόπουλε ήταν καθαρά τεχνικό και όχι μια άλλη θέση δική μου που δυστυχώς κάποιοι μου έχουν προσάψει. Δεν περίμενα πότε μου να με κατακρίνουν για αυτό και κακώς υπήρξαν αυτές οι αντιδράσεις από την πλευρά των Συλλόγων. Για μένα ο αγώνας για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων ήταν και είναι χρέος τιμής προς τους προγόνους μου. Το σήμερα – η απόφαση που πάρθηκε από το Σουηδικό Κοινοβούλια δίνει την απάντηση σε όλους όσους βιάστηκαν να με κριτικάρουν αρνητικά. Όλος αυτός ο πολυετής αγώνας μας οδήγησε στην 11η του Μάρτη και δεν τίθεται καν το θέμα αν έχω δικαιωθεί. Ο αγώνας μας συνεχίζεται. 

Πόσο δύσκολα περάσατε όλα αυτά τα χρόνια με δεδομένο και το αρνητικό προηγούμενο; Επίσης πόσο έχουν κλονισθεί η σχέσεις σας με τους Έλληνες που ζουν στην Σουηδία; Βέβαια μετά την αναγνώριση πιστεύουμε ότι θα υπάρξει και η εξομάλυνση των σχέσεων. 

Όντως υπήρξαν δυσκολίες. Δεν είναι και λίγο να διαμορφώνεται απέναντι σου ένα κακό κλίμα από ένα καθαρά τεχνικό και μόνο πρόβλημα. Δεν κακίζω όμως κανέναν. Για μένα το τονίζω το ζήτημα της Διεθνοποίησης και της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Ποντίων είναι στάση ζωής. Σήμερα και μετά την απόφαση του Σουηδικού Κοινοβουλίου νομίζω ότι οι σχέσεις μου με τους συμπατριώτες μου επανακάμπτουν στο φυσιολογικό. Όλα πάνε καλά. 

Ο Νίκος Παπαδόπουλος, ο Έλληνας Πόντιος Βουλευτής του Σουηδικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος έδωσε τον δικό του αγώνα από ότι κατάλαβα για να αποδώσει φόρο τιμής στους προγόνους του. Σε αυτόν τον αγώνα είχατε συμμάχους και ποιοι ήταν αυτοί; Ποιος ο ρόλος του Τουρκικού κράτους; Ποια τα εμπόδια; 

Σε έναν αγώνα πάντα υπάρχουν εμπόδια πολλά και μεγάλα. Ο δικός μας αγώνας δεν μπορούσε να είναι η εξαίρεση. Σε αυτήν την διαδρομή όμως δεν ήμουν μόνος. Όπως σας ανέφερα ακόμη από την αρχή της συνομιλίας μας εκτός του δικτύου, των Ποντιακών Ομοσπονδιών τόσο σε παγκόσμιο επίπεδο αλλά και σε επίπεδο Ευρώπης και κύρια στην Ελλάδα είχαμε και άλλους συμμάχους. Οι συνάδελφοι μου στο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα Σουηδίας. Ιδιαίτερα όμως θα σταθώ στον συνάδελφο – συναθλητή μου τον Κερίμο Γιλμάζ, Σύριος Βουλευτής του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος Σουηδίας που όλα αυτά τα χρόνια αγωνιζόμαστε μαζί για την αναγνώριση των πρώτων γενοκτονιών. Σε ότι αφορά το επίσημο Τουρκικό Κράτος και βέβαια προσπάθησε να εμποδίσει την αναγνώριση της γενοκτονίας αλλά δεν τα κατάφερε. Εξάλλου περιμέναμε και τις όποιες αντιδράσεις ακολούθησαν.

Πολυετής η παρουσίας σας στην πολιτική ζωή της Σουηδίας, που σημαίνει ότι έχετε και την αποδοχή των πολιτών αλλά και την εμπιστοσύνη του πολιτικού σας φορέα. Υπάρχει κάτι που μπορεί να αλλάξει στην πολιτική σας διαδρομή με δεδομένο τις εξελίξεις που περιμένουμε με αφορμή την αναγνώριση των πρώτων γενοκτονιών; Μπορεί να επηρεασθεί αρνητικά η δική σας πολιτική διαδρομή στη συνέχεια; 

Η παρουσία μου στην Πολιτική ζωή της Σουηδίας είναι πολυετής. Εκλέγομαι Βουλευτής με το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα από το 1994 μέχρι και σήμερα. Η πολιτική μου δράση πριν είχε να κάνει με την συμμετοχή μου στα κοινά μέσα από τον χώρο της Αυτοδιοίκησης που ήμουν και εκλεγμένος για οκτώ χρόνια Δημοτικός Σύμβουλος στον Δήμο της Στοκχόλμης. Η πολιτική μου καθημερινότητα – διαδρομή δεν αλλάζει. Εγώ συνεχίζω να πορεύομαι με βάση όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που σας ανέφερα και με βάση τον προγραμματισμό που έχουμε σαν Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα και πρέπει να υλοποιήσουμε. 

Κ. Παπαδόπουλε εκτιμάτε ότι μετά και την αναγνώριση από το Σουηδικό Κοινοβούλιο των γενοκτονιών θα έχουμε συνέχεια και από άλλες χώρες και τι σημαίνει αυτό πολιτικά; Ποιο το μήνυμα της αναγνώρισης; 

Ναι, είμαι σίγουρος, αυτήν την αφετηρία θα την ακολουθήσουν όλα τα Ελεύθερα και Δημοκρατικά Κράτη. Η δρόμος μας έχει χαρακτηριστικά Απελευθέρωσης και Διεθνιστικής Αλληλεγγύης. Το μήνυμα είναι η αποκατάσταση της ιστορίας και η λάμψη της αλήθειας αλλά και η απελευθέρωση του ιερού χρέους μας προς τους προγόνους μας. 

Επανέρχομαι όμως πάλι στην αρχή της κουβέντας μας, τι αλλάζει στην ζωή σας μετά και την δικαίωση του αγώνας σας;

Όταν οι αγώνες σου έχουν θετικά αποτελέσματα δεν μπορεί παρά να αισθάνεσαι και την ικανοποίηση. Έτσι και εγώ δεν μπορώ να αποτελώ την εξαίρεση. Κατά τα άλλα ο αγώνας συνεχίζεται. 

Κλείνοντας αυτήν την σύντομη κουβέντα που είχα μαζί σας κ. Παπαδόπουλε θα σταθώ στην επίσημη πρόσκληση που έχετε από την Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος να είστε φέτος ο επίσημος καλεσμένος στην εκδήλωση μνήμης που γίνεται στις 19 Μαΐου στην πλατεία Αγίας Σοφίας στην Θεσσαλονίκη. Τι σημαίνει για εσάς αυτή η τιμητική πρόσκληση; 

  Είναι μεγάλη τιμή για μένα η πρόσκληση που μου έγινε από την Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος. Θέλω όμως να τονίσω για ακόμη μια φορά ότι για μένα αυτό είναι στάση ζωής. Είναι υποχρέωση μου να συμμετέχω σε τέτοιες εκδηλώσεις. Είναι χρέος τιμής προς τους προγόνους μου. 

Σας ευχαριστώ θερμά Να είστε πάντα καλά