Ο Αρχιμανδρίτης Χριστοφόρος Αγγελόπουλος, γεννήθηκε στα Σέρβια το 1974. Χειροτονήθηκε πρεσβύτερος το 2000. Υπηρέτησε ως εφημέριος στην Ιερά Μητρόπολη Νικαίας μέχρι το Φεβρουάριο του 2014 και ως Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης, από τις 5 Φεβρουαρίου 2014. Σπούδασε τη Θεολογία στην Ανωτέρα Εκκλησιαστική Σχολή Αθηνών και στη Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης, πτυχιούχος από του έτους 2011. Σπούδασε την Θεολογία, όπως είπε, «αλλά στη Μονή Πετράκη «ὡς δόκιμος μοναχὸς, ἐγνώρισε τὸ μεγαλεῖο τῆς Ὀρθοδόξου πνευματικότητος».
Εξελέγη στις 9 Οκτωβρίου 2023 από την Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος Βοηθός Επίσκοπος υπό τον τίτλο «της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Επισκοπής Αμφιπόλεως» και φυσικά θα υπηρετεί ως βοηθός Επίσκοπος στην Ι. Μητρόπολη Σερβίων και Κοζάνης.
Βαθιά συγκίνηση διακατείχε όλο το εκκλησίασμα καθ’ όλη τη διάρκεια της Θ. Λειτουργίας, ιδιαίτερα όταν ο π. Χριστοφόρος εκφώνησε τον Χειροτονητήριο λόγο του, διακοπτόμενος πολλές φορές από λυγμούς.
«Εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον εἰς τοὺς αἰώνας, τοῦ ἐπιβλέψαντος ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τοῦ δούλου αὐτοῦ». Έτσι άρχισε τον Λόγο του, ευλογώντας το όνομα του Θεού και περιγράφοντας την δική του ταπεινότητα.
«Ἵσταμαι μέ φόβον καὶ δέος ἐνώπιον τοῦ ἱεροῦ καὶ φρικτοῦ θυσιαστηρίου, καθὼς ἀδυνατῶ να συνειδητοποιήσω καὶ νὰ πιστεύσω, πῶς ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Θεοῦ ὡδήγησε τὰ διαβήματά μου μέχρι τὴν ἱερὰν αὐτὴν ὥραν». Ο Π. Χριστοφόρος αναφέρθηκε στην παιδική και νεανική του ηλικία «Ὑπὸ τὴν σκέπην τοῦ παλαιοῦ καὶ ἱστορικοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Κυριακῆς καὶ τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ του Ἁγίου Γεωργίου τῆς πρώτης καὶ ἱστορικῆς Βυζαντινῆς κωμοπόλεως τῆς Μακεδονίας, τῆς τῶν Σερβίων» κατά την οποία εγνώρισε και βίωσε την λατρευτική ζωή της Εκκλησίας μας, ευγνωμονώντας και τους τότε Ιερείς των Ναών.
Ευχαρίστησε έναν-έναν όλους όσοι με τον οποιοδήποτε τρόπο στάθηκαν δίπλα του και τον βοήθησαν στη ζωή του, ξεκινώντας φυσικά από τους γονείς του, την μοναδική κατά σάρκα αδελφή του, τους ιερείς και διδασκάλους του, τους φίλους αλλά και τους εχθρούς του ακόμη «Θὰ ἦταν παράλειψις καὶ ἀδικία νὰ μὴ μνημονεύσω τοὺς εὐεργέτας μου, ὄχι μόνον ὅσους μὲ ἠγάπησαν καὶ μὲ ἀγαποῦν, ἀλλὰ καὶ αὐτοὺς ποὺ ἠθελημένα ἢ ἄθελά τους μὲ πίκραναν, μὲ πλήγωσαν ἢ καὶ μὲ ἔβλαψαν. Ὅλοι μᾶς εὐεργετοῦν διότι δὲν ὑπάρχει τίποτα εἰς τὸν βίον ποὺ νὰ μὴν κρύβει ἕνα λόγον τῆς ἀγάπης καὶ τῆς προνοίας τοῦ Θεοῦ».
Ευχαρίστησε και τον πιστόν λαόν της Ι. Μητροπόλεως Νικαίας και ιδιαιτέρως της Ι. Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης, οι οποίοι, όπως είπε, «με αγκαλιάζουν και με ανέχονται».
«Ἄφησα τελευταῖον, είπε, τόν πρῶτον»! «Ὑμᾶς Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Σερβίων καὶ Κοζάνης κ. Παῦλε καί σεπτέ μας ποιμενάρχα, διὰ τὴν ἀμέριστον αγάπην Σας, τὰς πολλὰς εὐεργεσίας καὶ τὴν συνεχῆ συμπαράστασίν Σας πρὸς τὸ πρόσωπό μου, δι’ ὅλα ὅσα ὑπέρ ἐμοῦ ἐλαλήσατε και ἐπράξατε «ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός». Διά βίου θά εἶμαι εὐγνώμων τῆς εὐδοκίας καί τῆς εὐεργετικῆς πατρικῆς Σας στοργῆς. Τά ἔτη τῆς διακονίας μου πλησίον Σας ἐσφράγισαν καθοριστικῶς τήν ζωήν μου, πολλά διδαχθέντος ἐκ τῆς μεγάλης πείρας καί σοφίας Σας. Υἱϊκῶς εὔχομαι ὁ Θεός να Σᾶς χαρίζῃ ὑγείαν, δύναμιν καί μακροημέρευσιν».
Και ο π. Χριστοφόρος ιδιαίτερα συγκινημένος, κατέληξε τον λόγο του: «Τὸ λοιπόν, «παρακαλῶ ὑμᾶς, ἀδελφοί, συναγωνίσασθαί μοι ἐν ταῖς προσευχαῖς» «ἵνα ἐπισκιάσῃ ἐπ’ ἐμὲ ἡ δύναμις τοῦ Χριστοῦ», ὅπως παραστήσω ἐμαυτὸν «δόκιμον τῷ Θεῷ, ἐργάτην ἀνεπαίσχυντον, ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆς Ἀληθείας» καὶ ὅπως καθιστάμενος «τύπος τῶν πιστῶν ἐν λόγῳ, ἐν ἀναστροφῇ, ἐν ἀγάπῃ, ἐν πνεύματι, ἐν πίστει, ἐν ἁγνείᾳ» μηδέποτε τοῦ ἐν ἐμοὶ χαρίσματος ἀμελῶν «τηρήσω τὴν ἐντολὴν ἄσπιλον καὶ ἀνεπίληπτον μέχρι τῆς ἐπιφανείας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ» Ἀμήν»
Όσο και αν «Οἱ λόγοι ἀποδεικνύονται πτωχοὶ καὶ ἡ γλῶσσα ἀδύναμος, γιὰ νὰ περιγράψουν καὶ νὰ ὁμολογήσουν αὐτὰ ποὺ ἡ καρδία ὑπαγορεύει• νὰ διακηρύξουν τὰ συναισθήματα ποὺ με διακατέχουν», ομολογεί ο ίδιος, ωστόσο ο Λόγος του ήταν μεστός, λόγος γεμάτος πίστη και αγάπη. Πίστη προς τον Θεό και αγάπη προς τους ανθρώπους. Άλλωστε αυτά ήταν και τα δύο μεγάλα κίνητρα που οδήγησαν τη ζωή του σ’ αυτή την κατεύθυνση.
Εμείς δεν έχουμε παρά συμμετέχοντας στη χαρά του να του ευχηθούμε να του δίνει ο Θεός υγεία, φώτιση, δύναμη και κάθε ευλογία, ώστε να διακονεί την Εκκλησία του Χριστού και να ανταποκριθεί πλήρως εις τα καθήκοντα της ὑψίστης Ἐπισκοπικὴς διακονίας που έχει αναλάβει.
ΑΞΙΟΣ!!!.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου