«Ένα παιδί μετράει τα σκουπίδια» και ζητά μία χάρη. (Τα σκουπίδια των ασυνείδητων και ο θησαυρός της παιδικής ψυχής)

Εγώ σαν παιδί μου αρέσει να παίζω έξω στη φύση και να ανακαλύπτω και να μαθαίνω για τα φυτά. Έχω καταλάβει ότι είμαστε πολύ τυχεροί που ζούμε σε αυτόν τον μοναδικό και όμορφο πλανήτη.

Όμως είμαι πάαααααρα πολύ απογοητευμένη με τις κινήσεις των ανθρώπων.

Όταν βλέπω ένα λουλούδι με χρώματα τόσο όμορφα είναι πολύ απαίσιο να βλέπω δίπλα του ένα σκουπίδι.

Το περιτύλιγμα από το κρουασάν τι γυρεύει δίπλα σ’ αυτό το λουλούδι;

Το άδειο πλαστικό ποτηράκι από τον καφέ γιατί να είναι πεταμένο στο δρόμο;

Έχετε ρίξει μια ματιά γύρω σας; Εμείς οι άνθρωποι τόσο κακομαθημένοι που είμαστε, τα
πετάμε τα σκουπίδια μας παντού. Χωρίς να σεβόμαστε τον πλανήτη γη που είναι για όλους μας στο σπίτι μας. Κόβουμε όλο και περισσότερα δέντρα από ότι φυτεύουμε.

Μπορούμε να βοηθήσουμε αυτή την κατάσταση και την κακιά συνήθεια αρκεί όχι μόνο να μην πετάμε σκουπίδια οι ίδιοι αλλά και αν βλέπουμε σκουπίδια που τα έχουν κάνει οι άλλοι να τα μαζεύουμε.

Που αλλού θα βρούμε οξυγόνο;

Η ανακύκλωση  χαρτιών μπορεί να σώσει εκατομμύρια δέντρα. Όταν πηγαίνετε βόλτα στη φύση σας αρέσει να βλέπετε σκουπίδια πεταμένα από δω κι από κει; Που είναι ο σεβασμός για όλα αυτά που μας χαρίζουν υγεία;

Ζώα υποφέρουν. Οι θάλασσες και τα ζώα που ζουν εκεί πνίγονται από τη ρύπανση που κάνουμε. Γιατί; Από την τεμπελιά; Παντού υπάρχουν κάδοι. Μπορούμε όλοι να βοηθήσουμε, ανακυκλώνοντας ή να φορέσουμε γάντια και να μαζέψουμε σκουπίδια στην περιοχή μας. Σκεφτείτε λίγο πως θα είναι ο πλανήτης όταν θα φτάσω στην ηλικία σας. Πόσο χειρότερα θα είναι;

Σας ζητώ μια χάρη, την επόμενη φορά να σκεφτείτε πριν πετάξετε τα σκουπίδια στο δρόμο.

Αν όλοι βοηθήσουμε από λίγο μπορεί να κάνουμε μεγάαααααααααααααλη διαφορά.

 

Αλεξάνδρα Στυλιάδου

Μαθήτρια της Ε’ τάξης του Δημοτικού Σχολείου Αετού