Σε ό,τι αφορά το προσφυγικό, τα νησιά του Βορείου Αιγαίου έχουν το ίδιο πρόβλημα που έχει η χώρα στο σύνολο της Ευρωπαϊκής Ενωσης: τη γεωγραφία. Βρίσκονται στα σύνορα, και όπως δεν περιμένουμε ροές μεταναστών στη Βάδη-Βιτεμβέργη, έτσι δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι οι βάρκες των απελπισμένων θα προσαράζουν στο Πήλιο. Αυτό είναι το πρώτο δεδομένο της σκληρής πραγματικότητας, που δεν αλλάζει ούτε με ευχέλαια, ούτε με διαδηλώσεις, ούτε με συγκρούσεις. Οι πρόσφυγες και οι
μετανάστες θα αποβιβάζονται στα συγκεκριμένα νησιά και ουδείς μπορεί να γνωρίζει πόσοι θα έρχονται ανά ημέρα/βδομάδα/μήνα κ.λπ.
Το δεύτερο που δεν μπορεί, προς το παρόν, να αλλάξει είναι ότι ο πρώτος έλεγχος πρέπει να γίνεται εκεί όπου πατάνε ευρωπαϊκό έδαφος. Στο ενδιάμεσο, μεταξύ αποβίβασης και ελέγχου, κάπου πρέπει να φιλοξενούνται. Μπορεί να μένουν σε οργανωμένες δομές ή στον δρόμο. Το τελευταίο, πέρα από το γεγονός ότι δεν συνάδει με τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, θα δημιουργήσει μεγαλύτερα προβλήματα στα νησιά, απ’ ό,τι η δημιουργία των δομών που ξεκίνησε να κάνει η κυβέρνηση. Ας σκεφθούμε μόνο πώς θα ήταν να κυκλοφορούν εκατοντάδες ή χιλιάδες στις πόλεις, στα χωράφια κ.λπ. της Σάμου, περιμένοντας σε μακριές ουρές τις αργόσυρτες διαδικασίες του ελληνικού κράτους για την απονομή ή μη ασύλου.
Με δεδομένη την πραγματικότητα, που δεν αλλάζει όσες κινητοποιήσεις κι αν γίνουν, υπάρχει μόνο μία παράμετρος που ελέγχει η ελληνική πολιτεία και μπορεί να ελαφρύνει το βάρος στα νησιά. Είναι ο χρόνος που απαιτείται για τον έλεγχο, το ξεκαθάρισμα μεταναστών και προσφύγων, έτσι ώστε οι μεν να παίρνουν τον δρόμο τους προς την Ανατολή και οι δε προς τη Δύση. Σε μια έλλογη κοινωνία, που δεν παρασύρεται από τσαρλατάνους δημαγωγούς, αυτό θα ήταν το βασικό αίτημα. Δεύτερο, αλλά επίσης σημαντικό, είναι η ενίσχυση των δημόσιων δομών· δρόμοι, νοσοκομεία, κέντρα υγείας κ.λπ., για να αντέξουν το επιπλέον βάρος, αλλά και για να μείνει κάτι όταν αυτή η κρίση κοπάσει.
Βεβαίως, είναι λογικό να υπάρχει δυσπιστία, ότι το ελληνικό κράτος θα κάνει γρήγορα αυτό για το οποίο πληρώνεται από τους Ευρωπαίους φορολογούμενους· 31,5 εκατ. ευρώ έδωσε η Ε.Ε. μόνο για τις υπηρεσίες μετανάστευσης. Οι τοπικοί άρχοντες με πρώτο τον περιφερειάρχη Βορείου Αιγαίου θα μπορούσαν να ζητήσουν να έχουν λόγο σε αυτές τις κεντρικές δομές του κράτους, να έχουν παρατηρητές για να τεκμηριώνουν την αβελτηρία και να πιέζουν για ταχύτερα αποτελέσματα.
Σε ό,τι αφορά την οικονομία καταλάβαμε, έπειτα από καιρό, ότι η αγανάκτηση για την πραγματικότητα δεν λύνει κανένα πρόβλημα, αλλά αντιθέτως δυσχεραίνει τη λύση. Δυστυχώς, αυτό που κατανοήσαμε για την οικονομία, δεν έγινε κανόνας για την επίλυση προβλημάτων που δημιουργεί η κακούργα πραγματικότητα. Ζούμε ξανά το 2010-2011 με αντίστροφο πολιτικό πρόσημο. Τότε ήταν η Αριστερά που βαρούσε το νταούλι της Αγανάκτησης και σιγόνταρε η Ακροδεξιά, τώρα είναι οι ακροδεξιοί που διακινούν την ανυπακοή και, «όπου γάμος και αναταραχή», η Αριστερά είναι αρωγός, αδιαφορώντας για την τερατογένεση. Υπό την επήρεια ανεύθυνων δημαγωγών και τη συμβολή υπόπτων παραγωγών fake news, η ελληνική κοινωνία αρνείται να μάθει πώς να λύνει προβλήματα. Γι’ αυτό και μαθαίνει στην πράξη, πληρώνοντας εν τω μεταξύ αλμυρό τίμημα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου