Λευκαντικό με άρωμα χλωρίου

Του Βασίση Μαγκλάρα

Σίγουρα μας ψεκάζουν και όσοι δεν το έχουμε αντιληφθεί κακό του κεφαλιού μας…        

Ναι, κακό του κεφαλιού μας με ότι αυτό συνεπάγεται, γιατί θα αποτελούμε την άρνηση σε μια συνταγογραφούμενη λογική που θα πληγώνει την ανένταχτη νοημοσύνη μας.                         
Επομένως, καλά θα κάνουμε να αποδεχθούμε τον ψεκασμό ως επακόλουθο σε ότι μας συμβαίνει, διαφορετικά θα πρέπει να έρθουμε αντιμέτωποι με μια αμείλικτη πραγματικότητα που θα μας εξουθενώνει και θα μας εξοντώνει χωρίς αναισθητικό.                        

Συρία… Πάνε κάποια χρόνια που η Άνοιξη δεν λέει νάρθει και τα χελιδόνια ακόμα να φανούν. Τα φουσκωμένα λόγια μιας άλλης «Άνοιξης» που την είπανε «Αραβική» έπεσαν σαν κατηγορητήριο θανατικής ποινής σ’ ένα Βιβλικό λαό ως προάγγελος μιας Βιβλικής καταστροφής. 

                                                                                                                                                  

 Συρία…  14 Απρίλη του σωτηρίου έτους 2018. Λίγο πριν το χάραμα εκεί στο λυκόφως της αυγής, τ’ αστέρια χάθηκαν από τον ουρανό για να περάσουν οι Τόμαχωκ που κουβάλαγαν το ανθρωπιστικό τους κτύπημα στις χημικές εγκαταστάσεις του Άσαντ.                                  

Μιάμιση ώρα μετά, το θεάρεστο έργο τους είχε συντελεσθεί. Η Ανθρωπιστική επέμβαση της Δύσης είχε απονείμει απλόχερα δικαιοσύνη. Το ΧΗΜΙΚΟ ΟΠΛΟΣΤΑΣΙΟ του καθεστώτος διαλύθηκε, ως πέτρες και κέραμμοι ατάκτως ερριμμένοι. Εκτός από τον ίδιο τον Άσαντ που εθεάθη ατσάκιστος με το Samsonite του στην καθημερινή του συνήθεια.                                                                                                    

Υπάρχει όμως μια μικρή λεπτομέρεια που ταλαιπωρεί και προβληματίζει όλους εμάς τους αμετανόητα αψέκαστους. –Πως γίνεται με το που ξημέρωσε ο Θεός τη μέρα και οι πρώτοι περίεργοι άνθρωποι επισκέφτηκαν τον βομβαρδισμένο χώρο-όπως μας έδειξαν τα τηλεοπτικά συνεργεία- να μην τους  έπνιξαν τα αέρια Χλωρίου ή  του  Σαρίν που λογικά θα είχαν εκκληθεί από τον βομβαρδισμό ;                                                                                                                                                

Τι συνέβη δηλαδή και εκτός από τα ερείπια των κτιρίων δεν βρέθηκε ούτε ένα σπρέι πιπεριού και ούτε μια οσμή, έστω υγραερίου;                                                                                      

Μήπως οι «ανθρωπιστικές» Δυνάμεις-Άγγλοι Γάλλοι Αμερικάνοι- που επιχείρησαν, ενημέρωσαν νωρίτερα τους Ρώσους και εκείνοι τον Άσαντ, οπότε μας δουλεύουν όλοι για την χρησιμότητα της επέμβασης; Μήπως όλη αυτή η ιστορία στήθηκε για να εκτονωθούν οι πολεμικές μηχανές που είχαν συσσωρεύσει τεράστια δύναμη πυρός και γοήτρου στην περιοχή; Μήπως, λέω μήπως, η φιλεύσπλαχνη αυτή πράξη των εμπλεκομένων, σκοπό είχε να ικανοποιηθεί η ενάρετη επιθυμία της  πολεμικής βιομηχανίας, να καταναλώσει κάποιες δεκάδες εκατομμύρια σε εξοπλισμούς, προσφέροντας έτσι στην ισορροπία του τρόμου ;                                                                                                   

Εκτός κι’ αν  δεν υπήρχαν όντως χημικά και όλα ήταν προσχηματικά, για να εξυπηρετήσουν τα ανίερα σχέδια μιας απειλητικής πρόβας, στην οποία  ελάχιστη σημασία έχουν τ’ ανθρώπινα θύματα από τα χημικά όπλα, μα περισσεύει η συμπόνια και τα κροκοδείλια δάκρυα της Πολιτισμένης Ανθρωπότητας.                                                                                                                   

Συρία… Πάνε εφτά περίπου χρόνια που ξεκίνησε ένας αδελφοκτόνος πόλεμος προκειμένου να απελευθερωθεί η χώρα από ένα απολυταρχικό καθεστώς. Άλλοι το θεώρησαν συνέπεια στην συνέχεια της Αραβικής Άνοιξης.  Άλλοι έξαρση του Θρησκευτικού φονταμενταλισμού ανάμεσα στους Σιίτες και τους Σουνίτες και κάποιοι άλλοι πιθανόν πιο υποψιασμένοι μίλησαν για γεωστρατηγικά-γεωπολιτικά συμφέροντα των ισχυρών στην περιοχή.                  

Κανείς, μα κανείς δεν σκέφτηκε ή απέφυγε να σκεφτεί, ότι αυτός ο λαός ήθελε ν’ αναπνεύσει λίγο καλύτερα και να έχει λίγο περισσότερο δικαίωμα στην περιορισμένη Δημοκρατία του.                                                                                                                                            

Ίσως γιατί στις μέρες μας η Δημοκρατία για άλλους είναι δικαίωμα που ευτελίζεται, για άλλους προνόμιο που εκτιμάται και για τους Σύριους ασυγχώρητο αμάρτημα.                         

Αυτό το ασυγχώρητο αμάρτημα πληρώνουν βλέποντας να σκυλεύουν και να καταπατούν τη χώρα τους. Αυτό το ασυγχώρητο αμάρτημα τους στέλνει πρόσφυγες να θαλασσοπνίγονται και να στοιβάζονται ανθρώπινα υπόλοιπα σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Αυτό το ασυγχώρητο αμάρτημα τους εξοντώνει κατά χιλιάδες δημιουργώντας εκατόμβες θυμάτων.                         

Και όλα αυτά υπό την επίβλεψη του ΟΗΕ, του Συμβουλίου Ασφαλείας, των Διεθνών Οργανισμών με τα διάφορα Παρατηρητήρια που αποστρέφουν το βλέμμα τους από ένα διαρκές ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ.                                                                                              

 Υπό το βλέμμα όλων αυτών ο Ερντογάν εισβάλλει «με τον κλάδο ελαίας» καταπατώντας το Αφρίν. Οι ακραίοι Ισλαμιστές με το Συριακό κομμάτι της Αλ Κάϊντα, σπέρνουν τον τρόμο και λεηλατούν Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς. Οι αντάρτες που αντιπολιτεύονται τον Άσαντ παίζουν όποιο παιχνίδι τους βαράνε οι περιστασιακοί τους σύμμαχοι. Οι Ρώσοι και οι Ιρανοί πουλούν ακριβά την προστασία τους στο καθεστώς και η Δύση προσπαθεί με χειρουργικά κτυπήματα να λευκάνει τις αμφιβολίες για τα χημικά αέρια στα ερωτήματα αν ευθύνεται μόνο ο Άσαντ.                                                                                                                         

Η γνωστή Εισαγγελέας Κάρλα ντελ Πόντε είχε δηλώσει πριν παραιτηθεί από την Ανεξάρτητη Επιτροπή Έρευνας του ΟΗΕ που είχε συσταθεί από το Συμβούλιο Ασφαλείας για τη Συρία: Είμαι απογοητευμένη, τα παρατάω. Δεν γίνεται να είμαι σε μια Επιτροπή που την εμποδίζει το Συμβούλιο Ασφαλείας να αποδώσει δικαιοσύνη. Αρχικά στη Συρία υπήρχε ο κακός Άσαντ και η καλή Αντιπολίτευση. Σήμερα όλοι η Συρία έχει καταληφθεί από το ΚΑΚΟ. Ο μεν Άσαντ κατηγορείται για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, η δε Αντιπολίτευση έχει συνδεθεί με τους τρομοκράτες.                                                                                                                                      

Συρία… Πάνε λίγα εικοσιτετράωρα από την Ανθρωπιστική επέμβαση της Δύσης και στην αιμόφυρτη χώρα δεν άλλαξε τίποτε. Απλά ακούγοντας τον Διεθνολόγο κ Κερίδη να αναφέρεται για 350 χιλιάδες θύματα της Συριακής τραγωδίας- για τα οποία δεν μιλάει κανείς- μου κάνει εντύπωση ο περίσσιος πόνος για τα τριάμισι χιλιάδες θύματα που πέθαναν από χημικά αέρια. Δεν καταλαβαίνω γιατί αυτή η διάκριση μόνο στις 3,5 χιλιάδες να ευαισθητοποιεί την πολιτισμένη Ανθρωπότητα.                                                                                           

Μαγκλάρας Βασίλης                                                                                                                                magklarasvas@yahoo. gr