Στην πραγματικότητα, ο χρόνος που έχουμε στη
διάθεση μας για να προετοιμαστούμε είναι πολύ λιγότερος, αφού όπως όλα δείχνουν
οι εκλογές θα διεξαχθούν στο διάστημα μεταξύ φθινοπώρου 2018 και Άνοιξης
2019.
Σε αυτό το περιορισμένο χρονικό διάστημα θα
πρέπει να καταβάλλουμε προσπάθεια για να πετύχουμε τους δύο κομβικούς αλλά
δύσκολους στην επίτευξη πολιτικούς στόχους:
1)
Να αποκαταστήσουμε στη συνείδηση των πολιτών την
αξιοπιστία της πολιτικής ως του προνομιακού χώρου επίλυσης των σύνθετων
οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων που μας κληροδότησε η κρίση.
2)
Να
αναδειχθούμε ως ο ισχυρός αντίπαλος της δεξιάς κάτι που μεταξύ άλλων
προϋποθέτει την στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο μεγάλος κίνδυνος που διατρέχει η πολιτική ζωή
στη χώρα είναι η αυξανόμενη αποστασιοποίηση των πολιτών από την πολιτική.
Αυτό υπήρξε το αποτέλεσμα του απαξιωτικού και
μηδενιστικού λόγου για την εκάστοτε κυβέρνηση και το έργο της που υιοθετούσαν
τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ιδιαίτερα τα λαϊκιστικά κατά τη διάρκεια της
κρίσης.
Ήταν όμως και το αποτέλεσμα της παρατεταμένης
διάρκειας της κρίσης και της μεγάλης απώλειας σε όρους ΑΕΠ και θέσεων εργασίας.
Οι μεγάλες απώλειες της Ελλάδας σε σχέση με αυτές
άλλων χωρών που μπήκαν στα μνημόνια οφείλεται αφενός στο μεγαλύτερο μέγεθος των
προβλημάτων στην έναρξη της κρίσης και αφετέρου στο γεγονός ότι η αντιπολίτευση
δεν συναίνεσε στην υλοποίηση των αναγκαίων αλλαγών από τη στιγμή που η χώρα
έχασε την πρόσβαση στις αγορές. Ας μην ξεχνούμε τη στάση που τήρησε η ΝΔ από
τον Οκτώβριο του 2009 μέχρι και τον Μάιο του 2012. Ούτε αυτή που τήρησε ο
ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο μέχρι και τον Δεκέμβρη του 2014.
Στις άλλες χώρες υπήρξαν συναινέσεις και
συνεννοήσεις και η πολιτική αντιπαράθεση έμεινε στα πεδία πολιτικής πέρα από
αυτά που σχετίζονταν με την υλοποίηση των αναγκαίων αλλαγών για να ξεπεραστεί η
κρίση.
Δεν είναι, λοιπόν, τυχαίο γεγονός η απαξίωση της
πολιτικής στην Ελλάδα ούτε πρέπει να υποτιμούμε τους κινδύνους για την πολιτική
σταθερότητα από τη πρωτοφανή μείωση του ποσοστού συμμετοχής στις εκλογές του
Σεπτεμβρίου του 2015 στο 56%.
Διαφορετικά κινδυνεύουμε να δούμε στο προσεχές
μέλλον ένα μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας να γυρίζει την πλάτη στην πολιτική
και να γοητεύεται από ακραίες και εξωθεσμικές επιλογές. Πολύ περισσότερο αν η
χώρα κάποια στιγμή στο προσεχές μέλλον εκτεθεί στις συνέπειες μιας νέας
εξωγενούς κρίσης.
Σήμερα, δέκα χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης
και οκτώ χρόνια μετά την υπογραφή του πρώτου μνημονίου, είναι αναγκαίο να
κατανοήσουμε ότι η έξοδος από τα μνημόνια δεν διασφαλίζει οριστική και ασφαλή
έξοδο από την κρίση.
Ότι η ασφαλής και οριστική έξοδος από την κρίση
προϋποθέτει ορισμένες ελάχιστες συνεννοήσεις μεταξύ των οποίων είναι το θέμα
της ελάφρυνσης του χρέους και της αναθεώρησης των στόχων για το πρωτογενές
πλεόνασμα, το Εθνικό Πρόγραμμα Μεταρρυθμίσεων, η αναθεώρηση του Συντάγματος, τα
θέματα εξωτερικής πολιτικής και εθνικής άμυνας.
Από τα προαναφερθέντα ζητήματα, ειδικά η
αναθεώρηση του Συντάγματος προϋποθέτει εξ ορισμού την επίτευξη ευρύτερων
συναινέσεων.
Με δεδομένο ότι η ΝΔ που είχε την πρωτοβουλία των
κινήσεων το 2013, οπότε μπορούσε να ξεκινήσει η συζήτηση για την αναθεώρηση του
Συντάγματος, δεν το έπραξε τότε, δεν έχουμε το περιθώριο σήμερα να
καθυστερήσουμε άλλο. Πιστεύω ότι αυτό έγινε κατανοητό και από τον κ. Μητσοτάκη
και για αυτό τροποποίησε την αρχική του στάση.
Ας μην μπερδεύουν λοιπόν κάποιοι την αξιακή
πολιτική επιλογή για ευρύτερες πολιτικές και κοινωνικές συναινέσεις που έχει
ανάγκη η χώρα με τη συμπόρευση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί στην πρόταση μας για
συναινέσεις περιλαμβάνεται και η ΝΔ.
Σε κάθε περίπτωση ας γίνει κατανοητό ότι η
αντίθεση της εκλογικής μας βάσης να συμμετέχει ένα στέλεχος μας μετά τις
εκλογές ως Υπουργός σε μια Κυβέρνηση υπό τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ισοδύναμη με την
αντίθεση της να συμμετάσχουν τα στελέχη μας σε Κυβέρνηση υπό τη ΝΔ.
Ας παραμερίσουν, λοιπόν, κάποιοι, το άγχος της
μελλοντικής τους υπουργοποίησης σε κυβερνήσεις άλλων.
Διότι το ιστορικό μας καθήκον, είναι να
εργαστούμε ώστε να αποκτήσουμε αυτόνομο πρωταγωνιστικό ρόλο στην πολιτική σκηνή
της χώρας.
Έτσι θα
επιβάλλουμε τους όρους και τις προϋποθέσεις συναινέσεων για τις
απαραίτητες αλλαγές, αντί να αυτοεγκλωβιζόμαστε στο ρόλο του χρήσιμου
κυβερνητικού συνεργάτη.
Σε ό,τι αφορά τον στόχο μας για στρατηγική ήττα
του ΣΥΡΙΖΑ αυτός ξεκινά από την εκτίμηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει, ούτε μπορεί,
να διασφαλίσει την οριστική και ασφαλή έξοδο της χώρας από την κρίση.
Άλλωστε, η κρίση και ο άκρατος λαϊκισμός του
έφεραν τον ΣΥΡΙΖΑ στη θέση που είναι σήμερα.
Τώρα που κατέρρευσε η τεχνητή διαίρεση
μνημονιακών – αντιμνημονιακών δυνάμεων ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να κρυφτεί πίσω από μια
νέα τεχνητή διαίρεση:
«το νέο και ηθικό» έναντι του «παλιού και
διεφθαρμένου».
Η πραγματική όμως σύγκρουση σήμερα στην Ελλάδα
είναι μεταξύ των προοδευτικών δυνάμεων της αλήθειας και της ευθύνης, όπως το
Κίνημα Αλλαγής, που προτάσσουν τα συμφέροντα της χώρας και των πολιτών έναντι
των συντηρητικών δυνάμεων, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ, που προτάσσουν το συμφέρον
του κόμματος και των στελεχών του και θέτουν σε δεύτερη μοίρα το συμφέρον της
χώρας και της κοινωνίας.
Η πραγματική σύγκρουση σήμερα είναι μεταξύ των
πολιτικών δυνάμεων, όπως το Κίνημα Αλλαγής, που θέλουν να κατεδαφίσουν το
πελατειακό κράτος και να οικοδομήσουν ανοικτούς πολιτικούς και οικονομικούς
θεσμούς και των δυνάμεων, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ, που επιδιώκουν να κτίσουν το
δικό τους πελατειακό κράτος και να συντηρούν κλειστούς πολιτικούς και
οικονομικούς θεσμούς.
Για αυτό θεωρούμε αναγκαία την στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ.
Ενώ, ταυτόχρονα, υποστηρίζουμε ότι θα οδηγήσει τη
χώρα σε νέα πολιτικά οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα η αντικατάσταση του πελατειακού
κράτους του ΣΥΡΙΖΑ με αυτό της ΝΔ αν στις επόμενες εκλογές κερδίσει η ΝΔ.
Ας επικεντρωθούμε λοιπόν στη χάραξη μιας
αυτόνομης πορείας.
Μόνο αυτός ο ρόλος ταιριάζει στη Δημοκρατική
Παράταξη ώστε να εργαστεί για την οριστική και ασφαλή έξοδο της χώρας από την
κρίση.
Και σε αυτή την μάχη οφείλουμε όλοι να
συστρατευτούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου