Ένα γέλιο που θάβει...

Του Πάσχου Μανδραβέλη

Να ’ναι καλά ο δήμαρχος Καισαριανής που μας έκανε να γελάσουμε, μέρες που είναι. Ως γνωστόν, το δημοτικό συμβούλιο «συντάσσεται με το λαϊκό αίσθημα και τους φορείς του κινήματος που έχουν κηρύξει ανεπιθύμητο τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα» (ανακοίνωση 10.11.2014).
Αυτό θυμίζει τις ταμπέλες που έστηναν (εξόδοις των δημοτών) διάφοροι κομμουνιστές δήμαρχοι στα προάστια της Αθήνας και κήρυσσαν την περιοχή τους «αποπυρηνικοποιημένη ζώνη», λες κι ένας πυρηνικός όλεθρος θα σταματούσε στα όρια του Δήμου Δάφνης, όπως έλεγε η σχετική ταμπέλα στη λεωφόρο Βουλιαγμένης.

Είναι κρίμα που δεν εκτιμήσαμε εγκαίρως το χιούμορ της πανηγυρτζίδικης Αριστεράς, την εποχή που ο ηθοποιός και μετέπειτα βουλευτής του ΚΚΕ Κώστας Καζάκος ήταν πρόεδρος του λαϊκού δικαστηρίου κατά του Κλίντον (με εισαγγελέα τον κ. Βασίλη Κολοβό και μέλη τις κ. Ντενίζ Μπαλτσαβιά και Μαίρη Ραζή) έχοντας στα πόδια του απλωμένη την ελληνική σημαία και πίσω του μια φωτογραφία από το Πολυτεχνείο του 1973. Το «δικαστήριο Καζάκου», όπως ονομάστηκε, καταδίκασε τον τότε Αμερικανό πρόεδρο, κάτι που «πόνεσε πολύ», όπως έγραφε ο ηθοποιός Τίτος Βανδής: «Μακάρι να πήγαινε τουρνέ η “Δίκη του Κλίντον” σε κάθε πόλη και χωριό της Ελλάδας. Και δεν χρειάζονται πάντα ηθοποιοί. Και με εργάτες θα ήταν πολύ ωραία (Ισως πιο ωραία). Πονάει τους Κλιντον-γλείφτες. Κι ό,τι πονάει αυτούς είναι σίγουρα καλό για το λαό». (Ριζοσπάστης 7.12.1999).
Αντιστοίχως, δεν εκτιμήσαμε ποτέ και το χιούμορ των συνδικαλιστών της ΠΟΕ-ΟΤΑ, όταν, χωρίς να έχουμε καρναβάλι, μασκαρεύτηκαν σε ναζί και κυκλοφορούσαν στους δρόμους κατά την επίσκεψη της καγκελαρίου Αγκελα Μέρκελ. Γενικώς οι «συμβολικές διαμαρτυρίες» της εγχώριας Αριστεράς προσέφεραν μεγάλες στιγμές γέλιου, περισσότερες από εκείνες που προσέφεραν προχθές στον Μαραθώνιο της Αθήνας κάτι ημίγυμνοι με κόκκινες μπέρτες, τσίγκινα κράνη και Adidas παπούτσια. Ούτε εκτιμήσαμε τη συνήθεια εκείνων των Αριστερών να το παίζουν επαναστάτες φορώντας παλαιστινιακές μαντίλες στον λαιμό, όπως έκανε στα νιάτα του και ο νυν πρωθυπουργός.
Δυστυχώς ο ελληνικός λαός δεν μπορούσε να τιμήσει όπως έπρεπε αυτά τα χάπενινγκ, δηλαδή με ένα βροντερό γέλιο. Τα ΜΜΕ δημιουργούσαν μια απίστευτη αχλύ λυρικών μεταφορών και σπουδαίων σημαινόντων για όλα τα πεπραγμένα της Αριστεράς. Ρεπόρτερ με σπασμένη φωνή εξηγούσαν στους τηλεθεατές το «αδούλωτο πνεύμα» του ελληνικού λαού, που απεικόνιζαν όσοι μασκαρεύονταν με γερμανικές στολές, φορούσαν την τήβεννο του δικαστή, ακόμη κι εκείνους που φορούσαν χλαμύδες· αρκεί βεβαίως να είχαν στόχο τον καπιταλισμό, τον ιμπεριαλισμό, τον νεοφιλελευθερισμό κ.λπ. και να μην το κάνουν στο πλαίσιο της γραφικής προγονολατρίας, όπως έγινε στον Μαραθώνιο. Η αχλύς δημιουργούσε δέος στους αδαείς και ουδείς τολμούσε να ονοματίσει τα χάπενινγκ όπως ήταν: καραγκιοζιλίκια που στόχο είχαν την εύνοια της κάμερας των τηλεοπτικών δελτίων. Μόνο που τώρα τα πράγματα αλλάζουν. Ο μηδέποτε ερωτηθείς δήμαρχος Καισαριανής προκαλεί γέλιο όταν κηρύσσει ανεπιθύμητο τον Ομπάμα στον δήμο του. Κι αυτό κάτι δείχνει για την ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς. Δεν τελειώνει ούτε με κρότους ούτε με λυγμούς, αλλά με ένα λυτρωτικό γέλιο.
Π. Μανδραβέλης-Καθημερινή