Σοφιστείες ή μπούρδες; (περί Κώστα Ζουράρι)

της Ιωάννας Κωσταρέλλα από το ΧΡΟΝΟ Σοφιστεία: α. η ικανότητα κάποιου να φτιάχνει σοφίσματα. β. κάθε λόγος που, συνειδητά ή ασυνείδητα, οδηγεί σε αναληθή συμπεράσματα και εντυπώσεις

Μπούρδα: ακατανόητος ή χωρίς περιεχόμενο λόγος ή φράση, με συνώνυμα την ασυναρτησία ή τα κουραφέξαλα

Παράλογο, φωνάζει η χήρα Μήτση απο τους δέκα Μικρούς Μήτσους. Δεν απαντά, άρα λογικό.

Κάπως έτσι μοιάζει η αντίδρασή μας σε αυτά που βλέπουμε κι αυτά που ακούμε αυτές τις μέρες. Θα σταθώ σε ένα πρόσωπο, έναν πραγματικό καλλιτέχνη της βωμολοχίας και της πρόκλησης, ένα πολιτικό ινσταλέισον, μια προσωπικότητα που κινείται με άνεση απο τις κομμουνιστικές παρυφές έως τα φιλόξενα γραφεία των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Στον Κώστα Ζουράρι, υπουργό μιας κατοχικής κυβέρνησης, κατά τις δικές του δηλώσεις.

Στο πρόσωπο του Ζουράρι, λοιπόν, επιβραβεύεται αυτή η Ελλάδα. Της δήθεν διανόησης. Της αμπελοφιλοσοφίας. Της γλώσσας που επιτηδεύεται και φτιασιδώνεται, χωρίς να έχει ουσία. Της παραλογικής αντιμετώπισης των πραγμάτων.

Ως ιδιώτης ο Ζουράρις ήταν γραφικός, ως υφυπουργός, όμως, και μάλιστα σε ένα πόστο νευραλγικό θα κοστίσει πολύ. Όχι δια της δράσης του. Κυρίως δια της αδράνειάς του και της επιμονής του να λανσάρει αυτάρεσκα μια καρικατούρα που το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να προκαλέσει αντιδράσεις με τα λεγόμενά του.