Κανάλια … μπ(λ)ε!

του Θανάση Παπαδημητρίου 

Καθημερινά –εκεί γύρω στις 20:00΄- αναρωτιέμαι, εάν αυτό που παρακολουθώ είναι ότι απέμεινε από την σύγχρονη ελληνική δημοκρατία, ή μάλλον, τη σύγχρονη ελληνική καναλοκρατία.

Σύσσωμη (και κυριολεκτώ) η τηλεοπτική μας ενημέρωση, στρατευμένη στον «ιερό» σκοπό της, αντιπολιτεύεται. Θεμιτό, όταν σκοπός είναι ο έλεγχος της εξουσίας και όχι τα συμφέροντα των καναλαρχών.

Αυτά κινδυνεύουν, αυτά θίγονται, αυτοί για πρώτη φορά ένιωσαν την πίεση του κράτους -  ενός κράτους που, μέχρι πρόσφατα, το θεωρούσαν κτήμα τους και παχιά αγελάδα για άρμεγμα.

 Όντως, ήταν κάτι πρωτόγνωρο γι’ αυτούς, τους αιφνιδίασε, δεν το περίμεναν, φανταζόταν ότι τα ψηφοθηρικά ηλεκτρονικά θέλγητρά τους θα κατέστειλαν οποιαδήποτε σκέψη για σύγκρουση, γι’ αυτό και η αντίδρασή τους ξεπέρασε κάθε όριο.

Οι τηλεστάρ της δημοσιογραφίας(!) έδωσαν το (αντικυβερνητικό) έναυσμα και ακολούθησαν και τα μαθητούδια τους, που μπέρδεψαν τα ρεπορτάζ με ειρωνικά σχόλια και απαξιωτικούς μορφασμούς. Αλήθεια, είναι δημοσιογραφία αυτό; Και δεν μιλάω για ενημέρωση, αυτό το ξεχάσαμε εδώ και καιρόž αλήθεια, κάποτε κατακρίναμε τα «κοινωνικά» κουτσομπολίστικα δελτία για τις ζωές των κάθε λογής σκυλούδων, που να φανταζόμασταν ότι η κατάντια έχει κι άλλο πάτο, γιατί δεν είναι μόνο ο κακόβουλος σχολιασμός των ειδήσεων, αλλά, και το χειρότερο: η απόκρυψη, κατά το δοκούν ή κατά τα καλά και συμφέροντα, ειδήσεων, που δεν εξυπηρετούν το σκοπό τους, που δεν είναι άλλος από την κατάρρευση μιας κυβέρνησης εκλεγμένης από τον ελληνικό λαό.

Και φτάσαμε στον Λαό!

Έχει ο λαός μας τις δυνάμεις, έχει τη θέληση, την ωριμότητα και την καθαρή σκέψη να αντισταθεί σε αυτήν την ολοκληρωτική προπαγάνδα;

Νιώθει άραγε τον κίνδυνο της οριστικής καθυπόταξής του στις ορέξεις των πλουτοκρατών; Αντιλαμβάνεται ότι τα δικά του συμφέροντα μόνον απέναντι βρίσκονται από τα συμφέροντα των Αλαφούζων, των Κοντομηναραίων, των Βαρδινογιάννηδων και των Μαρινάκηδων; Τα συμφέροντα αυτά, που εμφανίζουν τον γόνο του Μητσοτάκη ως τη λύση στα προβλήματα της χώρας μας…

Θα τρελαθούμε εντελώς λοιπόν. Σε τόσο ηλίθιο λαό νομίζουν ότι απευθύνονται;

Λίγους μήνες πριν μας κυβερνούσε η Δεξιά του Σαμαρά με το κεντροαριστερό της αποκούμπιž λίγους μήνες πριν ο Κούλης ήταν υπουργός και πανηγύριζε στα κανάλια για τις χιλιάδες των εργαζομένων που απέλυσεž λίγους μήνες πριν τους στείλαμε στον αγύριστο, δεν θα τους φορτώσει στο σβέρκο μας κανένας χοντρολεφτάς.

Έχουν τα μέσα, έχουν τους πολιτικούς χορηγούς τους, τους δικαστές τους, έχουν τις σαπιοκοιλιές και τα κονέ τους, πάντα έτσι ήταν, η μορφή και τα όπλα αλλάζουν, ο αγώνας είναι πάντα ο ίδιος και σ’ αυτόν τον αγώνα θα πρέπει να είμαστε ενωμένοι, όλοι οι δημοκράτες πολίτες που νιώθουμε τον κίνδυνο, που μας προσβάλλει αυτή η απαξίωση και η αλλοτρίωση της δημοκρατίας και των θεσμών της._