Μπήκαν στις τράπεζες οι... εχθροί

Γράφει ο  Αντώνης Δαλίπης

Κάτι τρομακτικό κυοφορείται στις ελληνικές τράπεζες.

Κανείς στην Αθήνα δεν το ομολογεί, αλλά όλοι φοβούνται ότι το τραπεζικό σύστημα αρχίζει πάλι να παραπαίει και να εκπέμπει σήματα κινδύνου.

Το κακό είναι ότι παρ’ όλο που όλοι βλέπουν αυτή τη συνεχή διολίσθηση σε όλο και χειρότερη θέση, οι δυνάμεις που θα μπορούσαν να ανακόψουν αυτή την πορεία μένουν σχεδόν ουδέτεροι παρατηρητές και πάντως αδρανείς.

Από τις τέσσερις συστημικές τράπεζες οι δύο ταλαιπωρούνται μήνες τώρα με τη συγκρότηση του διοικητικού συμβουλίου, ενώ και στις τέσσερις οι παρεμβάσεις στην άσκηση της διοίκησης είναι ασφυκτικές και τα πιστωτικά ιδρύματα λειτουργούν σ’ ένα αντιοικονομικό περιβάλλον με παράλληλες απαγορεύσεις και περιορισμούς.

Έτσι, μετά από τρεις γενναίες ανακεφαλαιοποιήσεις με χρήματα των φορολογουμένων, αλλά και των επενδυτών-μετόχων, οι τράπεζες συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα και να πορεύονται με ιδιαίτερα ασταθή βηματισμό.

ΜΑΛΙΣΤΑ, Πολλοί και ανάμεσα και σ' αυτούς είναι και τραπεζίτες δεν αποκλείουν τώρα να απαιτηθεί και μια τέταρτη κατά σειρά ανακεφαλαιοποίηση.

Σε μια τέτοια περίπτωση, όμως, θα αρχίσουν να χτυπούν πένθιμα οι καμπάνες για σχεδόν όλους τους Έλληνες και την οικονομία.

Η αλλαγή των κανόνων διάσωσης των τραπεζών από την αρχή του 2016 είναι καταστροφική και η εφαρμογή των νέων όρων είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσει την τέλεια καταιγίδα.

Η ανακεφαλαιοποίηση δεν θα είναι ανώδυνη. Θα γίνει σύμφωνα με τη νέα ευρωπαϊκή οδηγία που προβλέπει το περιβόητο και τρομακτικό «bail in».

Που σημαίνει ότι η όποια εξυγίανση απαιτηθεί, αυτή θα γίνει με χρήματα των μετόχων φυσικά, αλλά και των ομολογιούχων και κυρίως των καταθετών.

Και ενώ ελλοχεύει αυτός ο κίνδυνος, καμία προσπάθεια δεν εκδηλώνεται από πουθενά για αλλαγή πλεύσης.

Η λύση για τα «κόκκινα» δάνεια αργεί, οι πολιτικές σκοπιμότητες και οι λαϊκισμοί σκεπάζουν κάθε λογική απόπειρα για να μπει τάξη στον μακρύ κατάλογο των οφειλετών.

Την ίδια ώρα φυσικά οι καταθέτες όλο και περισσότερο περιορίζουν την έκθεσή τους σ’ ένα σύστημα που δεν προσφέρει καμία σταθερότητα ή και βεβαιότητα, μεγαλύτερη από ό,τι προσφέρει η τοποθέτηση των αποταμιεύσεων στις διάφορες «οικιακές κρύπτες».

ΤΟ ΠΕΡΙΕΡΓΟ και ύποπτο είναι ότι αυτές οι δραματικές εξελίξεις δεν εμποδίζουν την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να αφήσει ακέφαλες τις τράπεζες έως ότου τοποθετηθούν πρόσωπα της δικής της επιλογής ή την Αθήνα να θεωρεί ακόμη ότι οι διοικήσεις των τραπεζών είναι θέσεις διαθέσιμες για εξυπηρέτηση φίλων και οπαδών του κόμματος.

Όμως και οι δύο γνωριζουν ότι όλα αυτά στρώνουν πια το έδαφος για την επέλαση των ξένων και τον έλεγχο μέσω των τραπεζών ολόκληρης της ελληνικής οικονομίας.

Γιατί έως ότου αποφασίσουν Βρυξέλλες, Φρανκφούρτη και Αθήνα για τα νέα πρόσωπα στην κορυφή των τραπεζών και την πολιτική που θα πρέπει να ασκηθεί, τα funds θα έχουν αλώσει όλο το σύστημα.

Ήδη οι πρώτες κινήσεις δείχνουν ότι οι «Δούρειοι Ίπποι» με τους πολιορκητές έχουν εισέλθει μέσα στις τράπεζες. Η πτώση και η παράδοση στον... εχθρό είναι ζήτημα χρόνου.

imerisia.gr