Στο ίδιο έργο θεατές...

Γράφει ο Αντώνης Δαλίπης

Εάν αυτή η εμπλοκή με την τρόικα δεν εντάσσεται σ’ ένα σχεδιασμό που εμπεριέχει και το στοιχείο της εικονικής ρήξης για να διευκολυνθεί στη συνέχεια η υπογραφή της συμφωνίας, τότε μπορεί να καταγραφεί ως ακόμη ένα τραγικό λάθος.

Και επειδή συνήθως η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα, αυτή τη φορά κάλλιστα η διακοπή των διαπραγματεύσεων μπορεί να μη μείνει στη μνήμη μόνο ως ένα απλό λάθος, αλλά να γίνει η αφετηρία δραματικών εξελίξεων.

Γιατί η χώρα σε λιγότερο από 12 μήνες φαίνεται να διαπράττει για δεύτερη φορά το ίδιο μεγάλο λάθος.
ηδη Οι δανειστές αρχίζουν να «παίζουν» κι αυτοί μαζί μας αντιλαμβανόμενοι ότι η Αθήνα επιδίδεται σ’ ένα παιχνίδι που στο τέλος εξυπηρετεί τους ίδιους.

Η κυβέρνηση διαπράττει πάλι το ίδιο ακριβώς λάθος, όπως και πέρσι τέτοια εποχή.

Ξεκινά με την άποψη και θέση ότι ο χρόνος είναι με το μέρος της Ελλάδας.

Επιδίδεται έτσι σε μια οιονεί διαπραγμάτευση κι όταν δεν καταλήξει πουθενά, επιχειρεί πολιτική λύση και τέλος την ρήξη.

Η τακτική αυτή προκαλεί εντύπωση, καθώς ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχει αναγνωρίσει δημόσια ότι η κίνηση αυτή οδηγεί σε αδιέξοδο.

«Χάσαμε χρόνο. Στο τέλος μας τελείωσαν τα χρήματα και οι δυνάμεις», είχε πει για τις τραγικές εξελίξεις του 2015, που οδήγησαν στο δημοψήφισμα και στο τρίτο μνημόνιο με μέτρα πολλαπλάσια αυτών που ζητούσαν οι δανειστές τον Φεβρουάριο.

Τώρα η χώρα ξαναζεί το ίδιο έργο. Τα χρήματα τελειώνουν, ο χρόνος περνά και η ρήξη με τους δανειστές προκαλεί κλυδωνισμούς.

Δοκιμασμένοι φίλοι νίπτουν τας χείρας τους, ξένοι παράγοντες προειδοποιούν ευθέως ακόμη και για επαναφορά του Grexit και κυβερνήσεις συνιστούν να αποφευχθούν τα λάθη του 2015.

αλλα και οι οικονομολόγοι επισημαίνουν τον κίνδυνο να παρασυρθεί η Ελλάδα στη δίνη που προκαλεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση το δημοψήφισμα στη Μ. Βρετανία στις 23 Ιουνίου, ενώ διεθνείς οργανισμοί και οίκοι αξιολόγησης αρχίζουν πάλι να περιλαμβάνουν την Ελλάδα στις λίστες με τις χώρες  υψηλού πολιτικού ρίσκου.

Έτσι, ακόμη κι αν η εμπλοκή που σημειώθηκε ξεπεραστεί, η ζημιά για την οικονομία και όχι μόνο γι’ αυτή, έχει ήδη συντελεστεί.

Και θα είναι ένα κακόγουστο και δαπανηρό αστείο, εάν η κυβέρνηση αποδειχθεί ότι δημιούργησε όλη αυτή η ιστορία για να καλλιεργηθεί η εντύπωση της σκληρής διαπραγμάτευσης και να δικαιολογηθεί στο τέλος μια συμφωνία που θα περιέχει επώδυνα μέτρα.

Ούτε τη χώρα, ούτε την κυβέρνηση τιμά κάτι τέτοιο και ούτε φυσικά εξυπηρετεί κανένα σκοπό πέραν μιας πολιτικάντικης αντίληψης.

Σε όσους πάλι σκέπτονται ότι με τη στάση αυτή τρομάζουν οι δανειστές και όπου να ’ναι θα υποκύψουν, ας γνωρίζουν ότι και αυτοί «ακούνε» -και όχι από το wikileaks- καλύτερα και προπάντων «μετρούν» με ακρίβεια τις αντοχές της οικονομίας μας. Μας περιμένουν στη... γωνία.

imerisia.gr