Ο Αριστοτέλης, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΔΑΛΙΠΗΣ

Ολοι γνωρίζουν γιατί δεν υπάρχει συμ-φωνία με την τρόικα, αλλά κανείς από τους πρωταγωνιστές δεν τολμά να το ομολογήσει.

Η κυβέρνηση δεν μπορεί να παραδεχθεί ότι οι δανειστές θέλουν συνομιλητές με «μέλλον» και ο ΣΥΡΙΖΑ να αποκαλύψει ότι τον περιμένουν στη γωνία ή καλύτερα στα μαρμαρένια αλώνια...

Αυτή ακριβώς τη λογική άργησαν δύο - τρεις μήνες να την καταλάβουν κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση.

Γιατί μπορεί στην Ελλάδα να φαίνεται συναρπαστικό το παραμύθι της οργάνωσης λαχειοφόρου αγοράς, με στόχο την αύξηση των εσόδων από τον ΦΠΑ με την έκδοση περισσότερων αποδείξεων, αλλά οι «προτεστάντες» είναι βέβαιο ότι απεχθάνονται τα λαχεία.

Αλλωστε, τα δανεικά τους είναι πολλά για να παιχθούν στη ρουλέτα της ελληνικής πολιτικής.

Για να εμπεδωθεί η ευκολονόητη αυτή στάση τους, στην Αθήνα χρειάστηκαν πολλές ώρες φροντιστηρίου.

Κι αφού απέτυχαν όλες οι προσπάθειες να ειπωθούν με πλάγιο και διπλωματικό τρόπο οι πικρές αλήθειες, οι τροϊκανοί το είπαν τόσο ωμά, που θα το καταλάβαιναν πλέον ακόμη και μικρά παιδιά.

Η κατηγορηματική δήλωση του Ινδού που εκπροσωπεί το ΔΝΤ ότι «δεν μας ενδιαφέρει ποιος θα είναι στην κυβέρνηση» δεν άφησε κανένα περιθώριο για παρερμηνείες και αμφιβολίες.

Επιτέλους, μετά από όλα αυτά, η Αθήνα άρχισε να ξυπνά. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ με μεγάλη χρονοκαθυστέρηση όντως αντιλήφθηκαν «πού κολλάει το πράγμα», όπως εξηγούσε την Πέμπτη από την Ελβετία ο Ευάγγ. Βενιζέλος.

Και για να γίνει πιο αναλυτικός ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, δεν δίστασε, όπως το συνηθίζει, να μιλήσει ευθέως.

«Το ερώτημα, είπε, είναι γιατί οι εταίροι μας έχουν επιφυλάξεις να μας αφήσουν χωρίς Μνημόνιο και σκληρή επιτήρηση. Τι είναι αυτό που δεν εμπιστεύονται; Είναι προφανές ότι ο λόγος είναι βαθιά πολιτικός. Οταν υπάρχει μία αντιπολίτευση, η οποία προτείνει πράγματα, τα οποία μπορεί να οδηγήσουν σε εκτροχιασμό -όχι την Ευρώπη- την Ελλάδα και να οδηγήσουν σε απώλεια των επιτευγμάτων μέσα σε λίγες μέρες, είναι λογικό να υπάρχει επιφυλακτικότητα και σκλήρυνση, ώστε να δοθούν οι αναγκαίες εγγυήσεις».

Επειδή όμως εγγυήσεις δεν υπάρχουν, η τρόικα επιδιώκει συμφωνία που να καλύπτει χρονικά, για παν ενδεχόμενο, και τον επόμενο.

Απλά, λογικά και αυτονόητα για τη δυτική σκέψη, που μπολιάστηκε από τη φιλοσοφία του δικού μας Αριστοτέλη.

imerisia.gr