Μια εβδομάδα το χρόνο διαφέρει από τις υπόλοιπες. Όχι ως προς τις μέρες ή τη χρονική διάρκεια αλλά ως προς τα Γεγονότα. Είναι η Μεγάλη και Αγία Εβδομάδα ή Εβδομάδα των Παθών, που αρχίζει το βράδυ της Κυριακής των Βαϊων με την ακολουθία του Νυμφίου, δηλαδή του Όρθρου της Μεγάλης Δευτέρας. Και για να αναφερθούμε συνοπτικά στα Γεγονότα της Μεγάλης Εβδομάδας, σημειώνουμε:
Η Μεγάλη Δευτέρα είναι αφιερωμένη στη μνήμη του Ιωσήφ του Παγκάλου και στην άκαρπη συκιά που την καταράστηκε ο Χριστός και ξεράθηκε με έναν του λόγο.
Η Μεγάλη Τρίτη χαρακτηρίζεται από την Παραβολή των δέκα παρθένων καθώς και από το Τροπάριο της Κασσιανής,που λέγει: "Κύριε, ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσοῦσα γυνή".
Η Μεγάλη Τετάρτη είναι αφιερωμένη στη μνήμη της αμαρτωλής γυναίκας, που μετανόησε, πίστεψε στον Χριστό και άλειψε με μύρο τα πόδια Του.
Η Μεγάλη Πέμπτη είναι αφιερωμένη στον Μυστικό Δείπνο, στην προσευχή στη Γεσθημανή, στην προδοσία του Ιούδα, στη σύλληψη του Ιησού, στην ανάκριση από τον Άννα, στην καταδίκη από τον Καΐάφα, στην άρνηση του Πέτρου.
Η Μεγάλη Παρασκευή είναι αφιερωμένη στα Άγια Πάθη του Χριστού και στη Σταυρωσή Του. Το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής γίνεται η Περιφορά του Επιταφίου.
Το Μεγάλο Σάββατο είναι αφιερωμένο στην Ταφή του Ιησού Χριστού και στην εις Άδου κάθοδό Του.
Το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου τελείται η πρώτη Ανάσταση και ψέλνεται το "Άνάστα ό Θεός". Το μεσημέρι του Μεγάλου Σαββάτου στον Πανάγιο Τάφο στα Ιεροσόλυμα πραγματοποιείται το θαύμα της έλευσης του Αγίου Φωτός.
Αυτό που λαμβάνουμε από τον ιερέα μετά τη βραδινή ακολουθία του Μεγάλου Σαββάτου, ακριβώς στις 12 π.μ., δηλαδή την ημέρα της Κυριακής του Πάσχα, όταν εκείνος, εξερχόμενος του ιερού βήματος με αναμμένη τη λαμπάδα, καλέσει τους πιστούς, αναφωνώντας "Δεύτε Λάβετε Φως", για να ακολουθήσει, κατόπιν, στο προαύλιο του ναού, ο νικητήριος παιάνας του«Χριστός Ανέστη»! Άλλωστε, χωρίς την Ανάσταση είναι μάταιη η πίστη, σύμφωνα με τον Απόστολο των Εθνών, Παύλο!
Ἀναστάσεως ἡμέρα καί
λαμπρυνθῶμεν τῇ πανηγύρει
καί ἀλλήλους περιπτυξώμεθα.
Εἴπωμεν, ἀδελφοί,
καί τοῖς μισοῦσιν ἡμᾶς
συγχωρήσωμεν πάντα
τῇ Ἀναστάσει
καί οὕτω βοήσωμεν
Χριστός Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν
θανάτῳ θάνατον πατήσας
καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασιν
ζωήν χαρισάμενος.
Ευχόμαστε, λοιπόν, αυτό το Πάσχα να είναι διαφορετικό από τα προηγούμενα.
Να βιώσουμε την Σταυρική Θυσία με μετάνοια, αγάπη, συγχώρεση.
Να αναφωνήσουμε "Χριστός Ανέστη" έτσι όπως το βίωνε ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ, λέγοντας: "Χριστός Ανέστη Χαρά μου".
Γιατί ο Χριστός, Ανέστη, δηλαδή ο θάνατος καταργήθηκε..Και τα δεσμά του Άδη λύθηκαν.
Και ο δρόμος για την αιώνια ζωή άνοιξε!
Σωτήριος Μυλωνάς
Msc Δημόσια Διοίκηση
Msc Εκκλησιαστική Ιστορία & πολιτισμός.
Phd(c) Θεολογίας Α.Π.Θ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου