Αν υπάρχει συλλογική
συνείδηση τότε, οι θάνατοι, οι απώλειες , το πένθος για την τραγωδία στο Μάτι, είναι
όλων μας και καθενός ξεχωριστά. Είμαστε πρόσωπα της ίδιας τραγωδίας. Μιας
τραγωδίας της οποίας η κάθαρση αναζητείται. Μιας εθνικής τραγωδίας με μεγάλο
αριθμό νεκρών κάθε ηλικίας και μια κοινωνία ηττημένη. Ηττημένη όχι μόνο από την
εκδήλωση πρωτοφανών ακραίων καιρικών φαινομένων, αλλά και από την αδυναμία έγκαιρης
αντιμετώπισης διαχρονικών ελλείψεων και παθογενειών.
Επιτακτικά
γεννιέται η εποχή των γενναίων πολιτικών επιλογών. Η «συγγνώμη» θα πρέπει να
αντιστοιχεί σε πράξεις και γεναίες πολιτικές αποφάσεις.
αντιστοιχεί σε πράξεις και γεναίες πολιτικές αποφάσεις.
Με σεβασμό στα
θύματα της πυρκαγιάς, με σεβασμό στη μνήμη , με σεβασμό στις επερχόμενες γενιές.
Είναι σαφές πως υπάρχουν ευθύνες και
του ανθρώπινου παράγοντα. Αναμφισβήτητα υπάρχουν παραλείψεις, λάθη
και λάθος εκτιμήσεις και επιλογές. Οι ευθύνες πρέπει και να αναληφθούν και να
αποδοθούν. Σε όποιον και αν αντιστοιχούν.
Ο Αλέξης Τσίπρας σε
μια υψηλού συμβολισμού πολιτική χειρονομία, ανέλαβε προσωπικά την πολιτική
ευθύνη. Όμως δεν έμεινε εκεί, καθώς προχωρά με ταχύτατες διαδικασίες σε
ριζοσπαστικές αλλαγές. Και παρά την ανηλεή προσπάθεια αποδόμησης του έλληνα
πρωθυπουργού, η ελληνική κοινωνία φαίνεται να στηρίζει καθημερινά ολοένα και
περισσότερο τις επιλογές του, για αποδοση ευθυνών, βαθειές τομές, ριζική
αναδιοργάνωση της πολιτικής προστασίας και εκσυγχρονισμό όλων των δομών.
Τίποτε δεν είναι
ίδιο μετά την εθνική τραγωδία της 23ης Ιουλίου.
Διανύουμε ήδη την
εποχή της πρόκλησης μεγάλων πολιτικών επιλογών, μεγάλων ριζοσπαστικών μεταρυθμίσεων. Είναι η
ώρα των αμετάκλητων αναγκαίων ριζοσπαστικών αλλαγών.
Η κυβέρνηση
οφείλει να προχωρήσει με αποφασιστικότητα.
Οφείλει να
τολμήσει να «βάλει βαθειά το μαχαίρι», να αγνοήσει το πολιτικό κόστος και να
οικοδομήσει ένα ασφαλές δίκαιο αισιόδοξο μέλλον.
Η αριστερά ήρθε ως
κυβέρνηση σε μια οριακή στιγμή για την χώρα. Ανέλαβε ευθύνες και προχώρησε στην
επίλυση προβλημάτων που δεν της αναλογούσαν.
Η κυβέρνηση αυτή
οφείλει να μείνει στην ιστορία ως η κυβέρνηση που τόλμησε να συγκρουστεί,
τόλμησε να προτείνει, τόλμησε να αλλάξει παθογένειες δεκαετιών. Ως η κυβέρνηση
που αγνόησε το πολιτικό κόστος και με ευθύνη συγκρούστηκε με καθεστωτικές
αντιλήψεις και «συστήματα» , υπερασπιζόμενη το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας.
Δεν είναι μόνο τα
δάση που κατοικήθηκαν , δεν είναι οι αιγιαλοί που «καταπατήθηκαν» , τα ρέματα
που μπαζώθηκαν. Είναι και η συλλογική συνείδηση που λεηλατήθηκε , ο διάλογος και
η συναίνεση που «εξορίστηκαν» από τον δημόσιο λόγο, είναι ο σχεδιασμός για την
ασφαλή διαβίωση που δεν έγινε. Είναι ο χαμένος χρόνος που δεν αξιοποιήθηκε. Είναι
ο ανυπεράσπιστος πολιτισμός της καθημερινότητας που δεν κατακτήθηκε.
Η κυβέρνηση αυτή θα
κριθεί κυρίως από την τόλμη της να θέσει το δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων.
Γιατί στη χώρα αυτή, η μόνη αλήθεια είναι αυτή που ποτέ δεν ειπώθηκε.
Ωστόσο καμιά
ουσιαστική αλλαγή δεν μπορεί να γίνει χωρίς την στήριξη της κοιωνίας. Η μεγάλη πολιτική
πρόκληση είναι, την κοινωνία της ανάθεσης , να διαδεχτεί η κοινωνία της
δημοκρατικής συμμετοχής.
Σε κάθε περίπτωση
το αισιόδοξο μέλλον της χώρας είναι μονόδρομος και περνάει αυστηρά από την
αυτογνωσία, την αλήθεια , τον πατριωτισμό , την διεκδίκηση πραγματικής
δημοκρατίας και συμμετοχής, την αξιοκρατία και κυρίως την διάθεση για ιστορικές
τομές και αλλαγές.
Η ελληνική κοινωνία
είναι η μόνη που μπορεί να στηρίξει το μεγάλο κίνημα αλληλεγγύης και
ριζοσπαστικών αλλαγών.
Αν
θέλουμε κάτι να αλλάξει, η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ της κοινωνίας είναι η απάντηση!
Αυθεντίες
και μάγοι δεν υπάρχουν. Διαρκής κινηματική και Δημοκρατική Συμμετοχή είναι η
απάντηση στην παρακμή ενός πολιτικού συστήματος που επιχειρεί με κάθε τρόπο να
επιβιώσει, επιχειρώντας την επιστροφή στο παρελθόν.
Η
ελληνική κοινωνία διαθέτει και μνήμη και δύναμη. Ήρθε ο καιρός να αξιοποιήσει τα
πανίσχυρα όπλα της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου