«Kαι τι προτείνετε δηλαδή;...»

Του Αλέξη Λιοσάτου, υποψηφίου βουλευτή Λαϊκής Ενότητας ΠΕ Κοζάνης

...μας ρωτάνε, ενώ μόλις έχουν εγκριθεί με Προεδρικό Διάταγμα οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί και κατασχέσεις.Και απαντάμε:

1)Προτείνουμε στάση πληρωμών στο ελληνικό χρέος, που εκτός από άδικο και ταξικό είναι,  σύμφωνα με την Επιτροπή Αλήθειας για το Χρέος (επιτροπή που έστησαν οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ με επικεφαλής τη Ζωή Κωνσταντοπούλου)  απεχθές , παράνομο, αθέμιτο και επονείδιστο κατά τουλάχιστον 75%, άρα δικαιολογείται με βάση τις διεθνείς συνθήκες η μονομερής αμφισβήτηση και η μη πληρωμή του . Η στάση πληρωμών σε άλλες χώρες ανάγκασε τους δανειστές να δεχθούν να διαγραφεί ένα τμήμα του χρέους  -από την Αργεντινή και το Εκουαδόρ μέχρι το Πόρτο Ρίκο και την Ουκρανία πρόσφατα.

2)Προτείνουμε ρήξη με το ευρώ, κρατικοποίηση του τραπεζικού συστήματος και εθνικό νόμισμα. Δεν είναι αλήθεια ότι είμαστε το «κόμμα δραχμής», εξάλλου σύντροφοι και συντρόφισσές μας παλεύανε ενάντια στη «δραχμή» του Σημίτη και του Μητσοτάκη. Για την ακρίβεια είμαστε ένα μέτωπο ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό , συνεχίζοντας το δρόμο που άνοιξε ο πάλαι ποτέ ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι αλήθεια όμως ότι όλα τα υπόλοιπα κοινοβουλευτικά κόμματα θεωρούν ότι σήμερα «η ρήξη είναι καταστροφή» και άρα επιλέγουν ευρώ και μνημόνιο άμεσα (από το ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ μέχρι το ...Λεβέντη και τους Ναζήδες της ΧΑ) ή βγάζουν την ουρά τους απ’ έξω (ΚΚΕ).

Το νόμισμα δεν είναι φετίχ, και βέβαια κάθε νόμισμα έχει αξία αν το έχεις στην ...τσέπη σου. Όπως συνεχίζουμε να λέμε «καμία θυσία για το ευρώ»,  δεν θα δεχθούμε καμία θυσία του απλού κόσμου ούτε για τη δραχμή.  180 χώρες δεν έχουν ευρώ (και δεν καίγονται να αποκτήσουν) χωρίς να κρίνεται από το νόμισμα το αν βιώνουν  «το χάος». Υπάρχουν πολλές χώρες της ΕΕ που δεν είναι στο ευρώ (Βρετανία, Σουηδία, Δανία, Τσεχία κ.ά.) και τα πήγαν καλύτερα από εμάς στην κρίση.

Το σχέδιό μας δεν περιλαμβάνει μόνο ούτε κυρίως την αλλαγή νομίσματος, αλλά ένα σύνολο πολιτικών που έχουν στόχο  να μεταφέρουν τα βάρη από τους λίγους στους πολλούς, από τους φτωχούς στους πλούσιους, και άρα δεν έχει καμία σχέση με το «σχέδιο Σόιμπλε», δηλαδή με το Μνημόνιο 3. Η Κίνα κάλπαζε μέχρι πρόσφατα με γουάν, η Αργεντινή χρεοκόπησε σε σύνδεση με το δολάριο, η Ελβετία έχει ισχυρό τραπεζικό σύστημα με φράγκο κ.ο.κ.  Το νόμισμα είναι εργαλείο για τους «πάνω» και υπό προϋποθέσεις μπορούν να το αξιοποιήσουν και οι «κάτω». Στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας η Αργεντινή, η Ισλανδία και η Φινλανδία κ.ά. υποτίμησαν τα νομίσματά τους με συνέπειες θετικές για την (καπιταλιστική) οικονομία τους, άρα η υποτίμηση δεν είναι γενικώς «καταστροφή».  Υπολογίζεται ότι η νέα δραχμή θα έχει μια ελεγχόμενη υποτίμηση της τάξης του 10-20%. Σε κάθε περίπτωση, οι αρνητικές συνέπειες της όποιας υποτίμησης μπορούν να αντιμετωπιστούν με μέτρα μεροληψίας υπέρ των εργαζομένων, όπως ο αυστηρός έλεγχος των τιμών και η αύξηση σε μισθούς και συντάξεις.

Όπως έδειξε η εμπειρία της Κύπρου και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ (από την ανάποδη) λύσεις εντός Ευρωζώνης συνοδεύονται από σκληρά μέτρα λιτότητας και ανεργίας, είτε δεξιά είτε «αριστερά»...  Από τους μεγαλύτερους οικονομολόγους στον κόσμο, όχι επαναστάτες αλλά μετριοπαθείς σοσιαλδημοκράτες, όπως ο Π.Κρούγκμαν και ο Τζ. Στίγκλιτς τάχθηκαν στην Ελλάδα υπέρ του εθνικού νομίσματος.

Επιπλέον το κρατικό τραπεζικό σύστημα για μια χώρα λειτουργεί ως «φορέας δανεισμού τελευταίας καταφυγής» του ελληνικού δημοσίου, όπως κάνουν κατά κανόνα όλες οι χώρες που έχουν δικά τους νομίσματα (ΗΠΑ, Αγγλία, Ρωσία, Ιαπωνία, Ελβετία, κοκ).Το ίδιο έκανε και η Ελλάδα μέχρι τη δεκαετία του ’90.

3) Δεν προτείνουμε «εμφύλιο πόλεμο», ο εμφύλιος πόλεμος είναι ήδη εδώ.Όλοι οι αναλυτές συμφωνούν ότι η καταστροφή που υπέστη η Ελλάδα δεν έχει συμβεί σε άλλη χώρα χωρίς πόλεμο.Μειώθηκε το ΑΕΠ κατά 30%, η αγοραστική δύναμη των εργαζομένων μειώθηκε κατά 36%, η ανεργία εκτινάχθηκε στο 30%- στους νέους μέχρι και 60%-, μετανάστευσαν πάνω από 300.000 άτομα.

4)Μα...παράγουμε; Πώς θα τα καταφέρουμε μόνοι μας; Πού θα βρείτε τα λεφτά;

Καταρχήν το πόσο «παράγουμε»  είναι ερώτημα αποπροσανατολιστικό σχετικά με το κατά πόσο μια χώρα έχει δυνατότητες ανάπτυξης, αποφυγής της κρίσης ή διεξόδου από την κρίση: Την δεκαπενταετία 1994-2008 η ελληνική οικονομία είχε ρυθμούς ανάπτυξης κορυφαίους στην Ευρώπη, χωρίς να «παράγει» περισσότερο από σήμερα. Υπάρχουν πολλές χώρες με υπερ-αναπτυγμένο τον τομέα των υπηρεσιών και όχι τόσο της βιομηχανίας, από το Λουξεμβούργο  μέχρι τη Μεγάλη Βρετανία, τη Γαλλία και τις ΗΠΑ, το μεγαλύτερο δημόσιο χρέος στον πλανήτη όμως το έχει η Ιαπωνία που παράγει με τη ...σέσουλα. Από την άλλη δυο από τις πιο βιομηχανικές χώρες, η Ρουμανία και η Ουγγαρία, χτυπήθηκαν πρώτες από την κρίση και προσέφυγαν στο Δ.Ν.Τ πριν λίγα χρόνια.

Η αλήθεια πάντως είναι ότι παράγουμε,... και μάλιστα πολύ.Η Ελλάδα είναι από τις πρώτες χώρες παραγωγής και εξαγωγών στην Ευρώπη και στον κόσμο σε βωξίτη, σμηκτίτες, νικέλιο,  μαγνήσιο, αλουμίνιο, λάδι, βαμβάκι, τυροκομικά, σιτηρά  κλπ και από τις πρώτες χώρες σε αφίξεις τουριστών. Σύμφωνα με την ΠΑΣΕΓΕΣ η αυτάρκεια της χώρας σε βασικά φυτικά και ζωικά προϊόντα αγγίζει το 99% και δεν «θα πεινάσουμε». Οι ελληνικές φαρμακοβιομηχανίες μπορούν να καλύψουν την εγχώρια ζήτηση, αρκεί να μην αφήνεται ο κάθε Γιαννακόπουλος να εξάγει το μεγαλύτερο τμήμα της παραγωγής του (2^η  θέση το φάρμακο στις εξαγωγές της Ελλάδας σήμερα!). Σε στερεά καύσιμα είμαστε υπερ-αυτάρκεις ενώ και σε υγρά καύσιμα η χώρα, ακόμα και αν διέκοπτε απότομα όλες τις διεθνείς της σχέσεις, θα ήταν αυτάρκης για πολλούς μήνες, όπως πρόσφατα επιβεβαίωσαν οι ιθύνοντες των ΕΛΠΕ-αρκεί να είμαστε έτοιμοι να έρθουμε σε αντιπαράθεση με τον όμιλο Λάτση. Η χώρα έχει έναν ισχυρό αλιευτικό κλάδο και το 2^ο παγκοσμίως ισχυρότερο εφοπλιστικό κλάδο, 216 ελληνικές πολεθνικές (κατάλογος της «Ναυτεμπορικής» 2010), εναν τραπεζικό τομέα με δεκάδες θυγατρικές και χιλιάδες υποκαταστήματα στο εξωτερικό που αύξησε τα χρόνια των μνημονίων (αλήθεια, γιατί δεν πουλάει μερικά καταστήματα να «ανακεφαλαιοποιηθεί»;), ο ελληνικός κατασκευαστικός κλάδος διαπρέπει στο εξωτερικό, έχουμε ακόμα να ερευνήσουμε και να «αξιοποιήσουμε» τις οφσόρ, τις λίστες τύπου Λαγκάρντ και τις καταθέσεις σε χώρες του εξωτερικού, την εκκλησιαστική περιουσία κ.ά.  

Το σίγουρο είναι ότι παράγουμε... κέρδη. Μόλις προχθές (13/9)  είδε το φως της δημοσιότητας ο ισολογισμός της εταιρείας – εργολάβου καθαριότητας La bolaget, για το 2014, με κέρδη 500.000 ευρώ,  που προσπάθησε να επιβάλει στις καθαρίστριες μείωση μισθών 55%, δηλαδή 380 ευρώ τον μήνα!Και είναι μια μόνο από τις δεκάδες εργολαβικές εταιρείες καθαρισμού, σίτισης και φύλαξης που κυκλοφορούν στην πιάτσα με παρόμοια κέρδη.Κάπου εκεί «πάνε τα λεφτά».

5)ΠΑΡΑΓΟΥΜΕ αλλά δεν... ΑΝΑΔΙΑΝΕΜΟΥΜΕ.

Στην Ελλάδα, παρά τη βαθιά κρίση, βάσει του ΑΕΠ αναλογούν περίπου 20.000 ευρώ κατά κεφαλήν, δηλαδή σε μια τετραμελή οικογένεια αναλογεί ετήσιο εισόδημα γύρω στα 80.000 ευρώ. Ωστόσο η Ελλάδα σήμερα είναι πλέον η χώρα με τις μεγαλύτερες ταξικές ανισότητες στην Ευρώπη, με το βασικό μισθό στην ουρά της ΕΕ, 3^η στο ποσοστό πληθυσμού στα όρια και κάτω από τα όρια της φτώχειας (40%) και 1^η στο ρυθμό αύξησής της. Ενώ συμβαίνουν όμως όλα αυτά,  η σκανδαλωδώς ευνοϊκή αντιμετώπιση του μεγάλου κεφαλαίου συνεχίζεται. Η φορολογία των κερδών έπεσε από 45% (δεκαετία ’80) σε 20% σήμερα, και η πραγματική φορολόγηση είναι πολύ μικρότερη.Οι εταιρείες στην Ελλάδα κατά το 2015 κατέβαλαν φόρους κι εργοδοτικές εισφορές που δεν υπερβαίνουν το 5% του ΑΕΠ έναντι περίπου 18% στη Γαλλία, 14% στην Ιταλία, 12% στην Ισπανία και 10% στη Γερμανία και την Πορτoγαλία.Γι αυτό και εκατοντάδες ελληνικές επιχειρήσεις συνεχίζουν να αυξάνουν την κερδοφορία τους και τις επενδύσεις τους (στο εξωτερικό) «κάνοντας την κρίση ευκαιρία» (γι αυτούς όντως το μνημόνιο ήταν ...ευλογία).

Αν ήταν πραγματικά πρόβλημα το χρέος, τότε πραγματικά μια μικρή έκτακτη φορολόγηση στον πλούτο των Ελλήνων καπιταλιστών θα το μηδένιζε. Αλλά αλίμονο-τα μνημόνια έχουν συγκεκριμένο στόχο: να βγάλουν από την κρίση το ελληνικό κεφάλαιο , πάνω στις πλάτες των φτωχών με συμπίεση του εργατικού κόστους και του κοινωνικού κράτους.

6) Προτείνουμε λοιπόν ένα μαζικό πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων για τη γρήγορη και δραστική αντιμετώπιση της ανεργίας. Όπως έκανε η Βενεζουέλα, που συγκρουστηκε εν μέρει με τις πολυεθνικές, κρατικοποίησε κάποιους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας και μπόρεσε να βρει πόρους για να βελτιώσει τη ζωή των κατοίκων της. Εμείς αυτό έχουμε να το κάνουμε σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα, για να προστατέψουμε τον πληθυσμό μας και να ανεβάσουμε δραστικά το βιοτικό επίπεδο, παίρνοντας πίσω ένα μεγάλο μέρος από τα κλεμμένα των προηγούμενων χρόνων. Τις δημόσιες επενδύσεις αξιοποίησε και ο ίδιος ο καπιταλισμός για να αντιμετωπίσει την κρίση, πχ ΗΠΑ τη δεκαετία του ’30 ή μεταπολεμική Ευρώπη. Σήμερα, πρέπει να αξιοποιήσουμε αυτές τις εμπειρίες με πόρους που θα αποσπάσουμε από τον μεγάλο πλούτο και τα κέρδη, ακόμη κι αν αυτό δεν συνάδει με τη θέληση των μεγάλων εργοδοτών που αρέσκονται στους χαμηλούς μισθούς, τις φοροαπαλλαγές και τη μεγάλη ανεργία. Για να μην μπει χέρι στο υστέρημα των πολλών και στο μέλλον της νεολαίας, είναι μονόδρομος να μπει χέρι στο πλεόνασμα των λίγων. Έχουμε ή δεν έχουμε έκτακτες συνθήκες και ανάγκες;

7)Ένα πολύ κοντινό παράδειγμα για να αντιμετωπίσει την τρομοκρατία και την προπαγάνδα είναι η Ισλανδία. Μια μικρή χώρα με 300.000 κατοίκους, εκτός ΕΕ, μια χώρα ψαράδων που δεν «παράγει»,  το 2008 αθέτησε τις υποχρεώσεις της απέναντι στους τραπεζίτες της Βρετανίας και της Ολλανδίας, κρατικοποίησε τις τράπεζες, εγγυήθηκε τις καταθέσεις, υποτίμησε το νόμισμα, συνέλαβε τους Στουρνάρες της και αποφάσισε να αποσύρει το αίτημα για ένταξη στην ΕΕ. Οι οικονομικοί της δείκτες βελτιώθηκαν τον καιρό που η Ελλάδα διαλυόταν με μνημόνια...

8)Σίγουρα δεν προτείνουμε έμμεση ή άμεση ιδιωτικοποίηση της  ΔΕΗ, όπως προτείνει το Μνημόνιο 3, γιατί δεν θέλουμε να γίνουμε Πορτογαλία, Γερμανία, Αγγλία, με την μεγάλη αύξηση των τιμών της ηλεκτρικής ενέργειας αλλά και την εγκατάλειψη της συντήρησης των υποδομών. Δεν προτείνουμε τη διάλυση του ασφαλιστικού που προβλέπει το Μνημόνιο 3, με αντιμεταρρυθμίσεις που έχουν μοντέλο τη Χιλή του ...Πινοσέτ (!), σύμφωνα με τον υποψήφιο Ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και Επιστημονικό Διευθυντή του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ, Σάββα Ρομπόλη.

9) Δεν προτείνουμε να γίνουμε Γουατεμάλα, μια χώρα που «παράγει», φιλοξενεί το Δ.Ν.Τ. από το ....1984 και σήμερα παρουσιάζει εντυπωσιακή οικονομική ανάπτυξη αλλά  την ίδια στιγμή, το 1 στα 2 παιδιά κάτω των 5 ετών πεθαίνουν από την πείνα και τον υποσιτισμό. Δεν προτείνουμε να γίνουμε Βόρεια Κορέα, ούτε όμως και Νότια Κορέα, μια χώρα που έχει «ανάπτυξη» αλλά το 20% του πληθυσμού δουλεύει περιστασιακά και η πρώτη αιτία θανάτου κάτω από τα 40 είναι οι αυτοκτονίες...Oι ανάγκες μας πρέπει να μπούνε πάνω από τα κέρδη και τα χρέη άλλων, οι ζωές μας πάνω από τους αριθμούς...

10) Τέλος, η «εναλλακτική» που προβάλλουμε δεν είναι απλώς «οικονομική-τεχνοκρατική», αλλά πολιτική και προϋποθέτει τη συμμετοχή του κόσμου. Όχι τυχαία,  στα παραδείγματα που αναφέρουμε ως τμήμα της απάντησης στην κρίση (Αργεντινή, Βενεζουέλα, Εκουαδόρ, Ισλανδία κλπ) έγιναν μαζικές εξεγέρσεις και επέβαλαν λύσεις σε συντηρητικούς/σοσιαλδημοκράτες πολιτικούς. Πρέπει να καλέσουμε το λαό να πιάσει ξανά το νήμα των 30 γενικών απεργιών και των πλατειών του 2011 που έριξαν ΓΑΠ και Παπαδήμο και τελείωσαν το Σαμαρά. Οργανώνοντας αυτή τη μάχη με συγκεκριμένες πρωτοβουλίες ενάντια στο Μνημόνιο 3 (και ενάντια σε όποιο μείγμα κυβέρνησης εθνικής ενότητας το εφαρμόσει).  Αυτό είναι ένα από τα καθήκοντά μας ως Λαϊκή Ενότητα, και θα ανταποκριθούμε καλύτερα αν έχουμε τη μέγιστη εκλογική μας ενίσχυση. Ας την ψηφίσουμε!