Τι περίμενα

Του Ερρίκου Μπαρτζινόπουλου

Θα θυμάστε, υποθέτω, ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν πρέπει να έκαναν παραπάνω από τρία ή τέσσερα διαγγέλματα ο καθένας σ’ όλη τη διάρκεια της πολιτικής πορείας τους. Ο Αλέξης Τσίπρας ίσως να έχει υπερβεί και τα δέκα στην εξάμηνη ως τώρα πρωθυπουργία του. Και δυστυχώς χωρίς ν’ απαντά έστω και σε μία από τις εύλογες απορίες κάθε στοιχειωδώς σκεπτόμενου πολίτη.
Περίμενα, για παράδειγμα χθες, ότι σαν δημοκρατικός άνθρωπος που υποτίθεται ότι είναι θα έσπευδε να δώσει κάποιες εξηγήσεις για τον εξευτελισμό που υφίσταται η χώρα από την αξιολόγηση του Συμβουλίου της Ευρώπης για το άθλιο «νομικό» κατασκεύασμα του δημοψηφίσματος. Η προηγούμενη φορά που το Συμβούλιο της Ευρώπης είχε ασχοληθεί μαζί μας ήταν επί χούντας. Και τώρα επί «πρώτης αριστερής κυβέρνησης».

Περίμενα, ακόμη, να μην ακούσω απλώς και μόνο ότι εγγυάται τις συντάξεις, τους μισθούς και τις καταθέσεις, αλλά να μας πληροφορήσει και για τον τρόπο με τον οποίο θα τα καταφέρει. Διότι όσο δεν το λέει δικαιούμαι να πιστεύω ότι εκτός των άλλων με (μας) αντιμετωπίζει απροκάλυπτα ως ηλιθίους στους οποίους μπορεί να εξαπατά με χοντροκομμένα ψεύδη.
Περίμενα να μου αποδείξει ότι έχει τα κότσια που απαιτούνται για την καρέκλα του πρωθυπουργού και ότι δεν άγεται και φέρεται από τον συνεταίρο του που όποτε το θελήσει του τραβάει το αυτί για να τον επαναφέρει στον …ίσιο δρόμο. Έγινε και χθες. Ειδοποίησε το πρωί ο Τσίπρας τις Βρυξέλλες ότι δέχεται μείωση των στρατιωτικών δαπανών κατά 200 εκατομμύρια φέτος και 400 του χρόνου, αλλά μόλις του έτριξε τα δόντια ο Καμμένος την έκανε γαργάρα την πρόταση του.
Και περίμενα τέλος ότι θα είχε καταλάβει πια ότι η πρακτική της συσπείρωσης των ακραίων του κόμματος του μέσω των σκληρών και ενίοτε χυδαίων επιθέσεων εναντίον των συνομιλητών του στην ευρωζώνη και τις Βρυξέλλες όχι μόνο δεν λύνει προβλήματα αλλά δημιουργεί μεγαλύτερα. Διότι και τους υβριζόμενους εξοργίζει αλλά και κάθε λογικό πολίτη υποχρεώνει να σκεφτεί πως δεν γίνεται να έχει ο Τσίπρας το δίκιο και οι 18 το άδικο.
Μόνο που προφανώς άδικα περίμενα.