Μετά την παρατεταμένη και ιδιότυπη πασαρέλα για την επιλογή υποψήφιου προέδρου την οποία υποστήκαμε εδώ και πολύ καιρό με αναφορές και διαρροές για πολλά ετερόκλητα μεταξύ τους πρόσωπα όπως ο Κώστας Καραμανλής, ο Φώτης Κουβέλης, η Μαριάννα Βαρδινογιάννη, ο Νικηφόρος Διαμαντούρος, η Γιάννα Αγγελοπούλου και πολλοί άλλοι, μας ανακοινώθηκε η επίσπευση της διαδικασίας και η επιλογή της συγκυβέρνησης για τη θέση του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας.
Η επιλογή αυτή τελικά είναι ο Σταύρος Δήμας, μια κομματική επιλογή από το χώρο της ΝΔ, παραδοσιακή και άνευρη πολιτικά που σηματοδοτεί πρωτίστως την περιχαράκωση της δεξιάς παράταξης στα του οίκου της.
Από την πρώτη κιόλας μέρα έγινε φανερό
ότι η συγκεκριμένη επιλογή δεν δημιούργησε καμία θετική αίσθηση, αποσυσπείρωσε
την όποια ομάδα στήριξης είχε δημιουργηθεί αφού από τη μία ανεξάρτητοι βουλευτές
που είχαν εκδηλώσει πρόθεση για ψήφιση προέδρου σπεύδουν να δηλώσουν πλέον την
άρνησή τους ενώ οι κοινοβουλευτικές ομάδες των ΑΝΕΛ και της ΔΗΜΑΡ πολύ δύσκολα
πλέον θα μετρήσουν την οποιαδήποτε απώλεια με την επιλογή Δήμα να μην συγκινεί
πολιτικά κανέναν πέρα ίσως από το γραφειοκρατικό κατεστημένο των Βρυξελλών. Φαίνεται
επομένως ξεκάθαρα να προκύπτει προσφυγή σε πρόωρες εκλογές αφού ελάχιστοι
θεωρούν ότι το συγκεκριμένο πρόσωπο
μπορεί να συγκεντρώσει την αυξημένη πλειοψηφία των 180 βουλευτών που
απαιτούνται για να εκλεγεί ο νέος Πρόεδρος με την τρίτη ψηφοφορία.
Ως εναλλακτικό σενάριο εξήγησης της
συγκεκριμένης επιλογής είναι ότι η επιλογή Δήμα θα χρησιμοποιηθεί ως
αντιπερισπασμός και δεν θα φτάσει μέχρι την τρίτη ψηφοφορία αφού ο ίδιος θα
αποχωρήσει μετά τη δεύτερη ψηφοφορία οικιοθελώς. Αυτό θα διευκολύνει Σαμαρά και
Βενιζέλο στο να προτείνουν νέο υποψήφιο που θεωρητικά θα έχει ευρύτερη πολιτική
αποδοχή και θα καταφέρει, με τη βοήθεια θεών και δαιμόνων φυσικά, να
συγκεντρώσει τους 180 «πρόθυμους» βουλευτές.
Γνωρίζοντας ότι το πιθανότερο
αποτέλεσμα είναι η αδυναμία της Βουλής να εκλέξει πρόεδρο η συγκυβέρνηση
επιχειρεί μια «ηρωική» έξοδο αφού αναγνωρίζει την αδυναμία της να διαχειριστεί
περαιτέρω τις απαιτήσεις της τρόικα, βλέπει τη λαϊκή δυσαρέσκεια να φουντώνει
και θεωρεί ότι η χρονική συγκυρία θα της προκαλέσει τη μικρότερη εκλογική
φθορά.
Σε κάθε περίπτωση ο πολιτικός χρόνος
της συγκυβέρνησης έχει τελειώσει και ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει ωριμότερος από ποτέ να
αναλάβει τα ηνία της χώρας σε αυτή τη δύσκολη στιγμή. Με πολύ ισχυρούς
αντιπάλους επιχειρηματικά και οικονομικά συμφέροντα τα οποία θα κάνουν το παν
για να τον εμποδίσουν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τη δυναμική, το πρόγραμμα, τις κοινωνικές
συμμαχίες, την εσωτερική δημοκρατία και το κατάλληλο πολιτικό αφήγημα για να
κερδίσει τις εκλογές ενδεχομένως και με αυτοδυναμία.
Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έρθει γιατί
το χρωστάει η ιστορία στην Αριστερά, ούτε γιατί αυτό αποτελεί νομοτελειακή
εξέλιξη των πραγμάτων, η νίκη θα έρθει γιατί τη δεδομένη χρονική στιγμή η
Αριστερά αποτελεί την πιο φερέγγυα και ελπιδοφόρα πολιτική επιλογή, χωρίς
βαρίδια και υποχρεώσεις σε μεγάλα συμφέροντα αλλά με γνώση, ικανότητα και όραμα
για τους πολλούς. Η Αριστερά θα έρθει όχι για να διαχειριστεί τη μιζέρια των
μνημονιακών επιλογών αλλά για να τις ανατρέψει αποτελώντας υπόδειγμα για αλλαγή
πολιτικής πλεύσης σε όλη την Ευρώπη.
Χάρης
Κουζιάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου