του Νίκου Μπίστη
Οι κάποιας ηλικίας θα θυμούνται και θα έπαιξαν τον Μουτζούρη. Εχανε αυτός που του έμενε στο τέλος το κακό φύλο . Κάτι τέτοιο μετά βεβαιότητος θα συμβεί με τον ΣΥΡΙΖΑ. Και το εντυπωσιακό είναι οτι αυτό θα συμβεί αν πετύχει τους βραχυπρόθεσμους στόχους του και κερδίσει τις εκλογές. Γιατί επιδίωξε μετά μανίας να τον πάρει τον Μουτζούρη.
Είχαν στο μυαλό τους ενα στρωτό , βολικό για αυτούς και αφελές σενάριο: η κυβέρνηση βαλλόμενη πανταχόθεν, στωικά θα υπέμενε, θα έκανε την βρώμικη δουλειά και θα έκλινε οποιαδήποτε συμφωνία με τους δανειστές. Ο ΣΥΡΙΖΑ έξω απο τον χορό θα κατήγγειλε αφορολόγητα, θα κέρδιζε τις εκλογές και μετά θα εκανε την τούμπα του καταγγέλλοντας τους προηγούμενους οτι άφησαν καμένη γή και του παρέδωσαν την χώρα χειροπόδαρα δεμένη στους τοκογλύφους .Τα γνωστά δηλαδή.
Βέβαια και αυτό
το σενάριο δεν θα είχε αίσιο για τον ΣΥΡΙΖΑ τέλος γιατι με την εναρξη
της τούμπας θα άρχιζαν οι διαδικασίες διάσπασης του ΣΥΡΙΖΑ αλλα θα είχε
τουλαχιστον φτασει άνετα στην εξουσία. Το σενάριο ήταν αφελές γιατί δεν
υπολόγιζε δύο πράγματα: την αντίδραση αγορών και εταίρων - δανειστών
και την αντίδραση της κυβέρνησης . Η κυβέρνηση αυτή παρά τα λάθη της -
κυρίως μετα τις ευρωεκλογές - έβαλε την χώρα σε ενα δρόμο επώδυνης
βεβαιότητας και αποφύγαμε την καταστροφική αβεβαιότητα. Τα σημάδια είναι
ορατά και παρα την περί του αντιθέτου μυθολογία όταν οι αριθμοί
αρχίσουν να βελτιώνονται βελτιώνεται και η ζωή των ανθρώπων. Μόνο που
μεσολαβεί χρόνος, κρίσιμος χρόνος μέχρι να επισυμβεί και η δεύτερη
βελτίωση. Και οπως έλεγε και ο Γκερχαρτ Σρέντερ το πρόβλημα είναι οτι
ανάμεσα στην εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων και την απόδοση τους μεσολαβούν
εκλογές. Και αν το πολιτικό σύστημα ειναι ώριμο μικρό το κακό. Η
αντιπολίτευση καρπώνεται το έργο της κυβέρνησης. Έτσι σήμερα η Μερκελ
απολαμβάνει τους καρπούς της " Ατζέντας 2010" των Σοσιαλδημοκρατών και
των Πρασίνων. Οι κάποιας ηλικίας θα θυμούνται και θα έπαιξαν τον Μουτζούρη. Εχανε αυτός που του έμενε στο τέλος το κακό φύλο . Κάτι τέτοιο μετά βεβαιότητος θα συμβεί με τον ΣΥΡΙΖΑ. Και το εντυπωσιακό είναι οτι αυτό θα συμβεί αν πετύχει τους βραχυπρόθεσμους στόχους του και κερδίσει τις εκλογές. Γιατί επιδίωξε μετά μανίας να τον πάρει τον Μουτζούρη.
Είχαν στο μυαλό τους ενα στρωτό , βολικό για αυτούς και αφελές σενάριο: η κυβέρνηση βαλλόμενη πανταχόθεν, στωικά θα υπέμενε, θα έκανε την βρώμικη δουλειά και θα έκλινε οποιαδήποτε συμφωνία με τους δανειστές. Ο ΣΥΡΙΖΑ έξω απο τον χορό θα κατήγγειλε αφορολόγητα, θα κέρδιζε τις εκλογές και μετά θα εκανε την τούμπα του καταγγέλλοντας τους προηγούμενους οτι άφησαν καμένη γή και του παρέδωσαν την χώρα χειροπόδαρα δεμένη στους τοκογλύφους .Τα γνωστά δηλαδή.
Τώρα ο καθένας είναι μπροστά στις ευθύνες του. Οι βουλευτές που μπορούν να εκλέξουν με ήσυχη συνείδηση Πρόεδρο Δημοκρατίας και οι πολίτες αν οδηγηθούμε στις κάλπες με αποκλειστική ευθύνη Τσίπρα, Καμένου, Κουβέλη και αλλαφιασμένων ανεξαρτήτων. Στα χέρια των πολιτών εναπόκειται η αποφυγή του ατυχήματος. Γιατί το πραγματικό πρόβλημα είναι οτι υπάρχει σοβαρός κίνδυνος ο Μουτζούρης να μείνει στην χώρα και το κράτος που παρά τους περί του αντιθέτου ισχυρισμούς του ΣΥΡΙΖΑ έχει συνέχεια.
Δημοσιεύτηκε στο ΕΘΝΟΣ την Δευτέρα 15 12 2014.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου