Οι σπόροι του «κακού»

της Ιωάννας Κωσταρέλλα από το ΧΡΟΝΟ

Μιλώντας για τις εκλογές του Μαΐου εστιάζουμε συνήθως στις τοπικές εκλογές και αφήνουμε απ’ έξω τις ευρωεκλογές, παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι στο ευρωκοινοβούλιο σήμερα ψηφίζονται νόμοι που μας αφορούν όλους.

Πρόσφατο παράδειγμα, το «όχι» -ευτυχώς- του ευρωπαϊκού οργάνου στη διαχείριση των σπόρων από πολυεθνικές, αφού η Επιτροπή Περιβάλλοντος υπερψήφισε την τροπολογία του ανεξάρτητου ευρωβουλευτή Κρίτωνα Αρσένη για την απόρριψη της πρότασης ευρωπαϊκής νομοθεσίας που θα υποχρέωνε τους ευρωπαίους αγρότες να χρησιμοποιούν αποκλειστικά σπόρους πολυεθνικών εταιρειών.

Τι σημαίνει αυτό πρακτικά;

Oτι αν είχε περάσει ο νόμος του αρμόδιου επιτρόπου Μποργκ, πολυεθνικές εταιρείες, όπως η διαβόητη Monsanto, θα έπαιρναν σταδιακά τον έλεγχο της τροφής των ευρωπαίων, υποχρεώνοντας τους καλλιεργητές στη χρήση συγκεκριμένων σπόρων, αφού οι ίδιοι οι αγρότες δεν θα είχαν τη δυνατότητα να αναπαράγουν σπόρους, όπως έκαναν από την αρχή της γεωργίας μέχρι σήμερα.

Η Monsanto αποτελεί ένα από τα δύο μεγαλύτερα βιομηχανικά μονοπώλια στον πλανήτη (το άλλο είναι η Microsoft), καθώς προμηθεύει την παγκόσμια αγορά με το 86% των σπόρων. Στην Ινδία, όπου η Monsanto καταγγέλλεται για τακτικές που οδηγούν στην εξαθλίωση των μικροκαλλιεργητών, τα προηγούμενα χρόνια δεκάδες αγρότες οδηγήθηκαν σε αυτοκτονία.

Oλα αυτά, λοιπόν, συζητιούνται σε ευρωπαϊκό επίπεδο και μας αφορούν όλους, αλλά δυστυχώς δεν λαμβάνουν τη δημοσιότητα που τους ταιριάζει, την ώρα που άλλα ζητήματα λιγότερο σημαντικά λαμβάνουν τη μερίδα του λέοντος.