Του Ι. Κ. Πρετεντέρη
Για να είμαι ειλικρινής, έχω την
αίσθηση ότι το πραγματικό σκάνδαλο του Βατοπεδίου συνεχίζεται. Και ότι
αυτό αποδεικνύουν οι αντιδράσεις που ξεσηκώθηκαν εναντίον της
προφυλάκισης του Εφραίμ. Διότι τι ήταν το σκάνδαλο; Αν αφήσουμε στην άκρη την πολιτική του πλευρά,
ήταν η οργανωμένη προσπάθεια μιας ομάδας ρασοφόρων να επιτύχουν την
διεκπεραίωση ενός επιχειρηματικού σχεδίου με τη συνδρομή της Πολιτείας,
ακόμη και εις βάρος των συμφερόντων της Πολιτείας.
Χρησιμοποιώντας ποικιλοτρόπως την επιρροή του ράσου και την τεκμαιρόμενη ανιδιοτέλεια της Εκκλησίας, προσπάθησαν πρώτα να εκμαιεύσουν ευνοϊκές αποφάσεις των δικαστηρίων στο ζήτημα της κυριότητας της λίμνης.
Κατάφεραν ύστερα να επιτύχουν την κυβερνητική ευμένεια στο ζήτημα των ανταλλαγών.
Εξασφάλισαν στη συνέχεια τη φιλική και ταχεία συνεργασία των κρατικών μηχανισμών για την αξιοποίηση των περιουσιακών στοιχείων που απέκτησαν.
Και συνολικά διεκπεραίωσαν ένα επιχειρηματικό σχέδιο, το οποίο ουδείς άλλος Ελληνας θα μπορούσε να ολοκληρώσει τόσο εύκολα, τόσο ανεμπόδιστα και μέσα σε τόσο μικρό διάστημα.
Με κάποιο μυστηριώδη τρόπο, το ράσο παραμέριζε όλα τα εμπόδια που ορθώνονταν μπροστά του, περίπου όπως η Ερυθρά Θάλασσα άνοιξε για να περάσει ο Μωυσής.
Θα μου πείτε ότι αυτή είναι η δουλειά της Εκκλησίας. Να κάνει θαύματα. Σωστό, αλλά τόσα θαύματα μαζεμένα δεν έκανε ούτε ο ίδιος ο Θεάνθρωπος!
Τώρα που η δικαστική διερεύνηση ολοκληρώθηκε με τριετή καθυστέρηση, τα ίδια ανακλαστικά οδηγούν σε άλλο ένα αίτημα ειδικής μεταχείρισης: να μην προφυλακιστεί ο Εφραίμ παρότι διώκεται για τρία κακουργήματα. Ποιος άλλος στη θέση του ηγουμένου θα μπορούσε να έχει και παράπονα;
Φωνές λοιπόν. Ποτέ άλλοτε δεν είδα τόσους κληρικούς (και τους φίλους τους…) να επιδεικνύουν τόσο ενδιαφέρον για ζητήματα ποινικής δικονομίας.
Ακόμη και ο αναπόφευκτος Ανθιμος (ο οποίος ουδέποτε στέρησε από τον εαυτό του το δικαίωμα στην αμετροέπεια) απεφάνθη στο όνομα του λαού (πάντα!) ότι η προφυλάκιση του Εφραίμ αποτελεί «πλήγμα στην Ορθοδοξία». Σε αντίθεση, υποθέτω, με τις μπίζνες του Εφραίμ που είναι κάτι σαν «άσκηση ασκητείας».
Ολα αυτά, βεβαίως, τα έχουμε ξαναζήσει στην Ελλάδα της Ορθοδοξίας, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο… Μόνο που τώρα «πλάκωσαν και οι Ρώσοι».
Κρίνοντες προφανώς εξ ιδίων τα αλλότρια αποφάνθηκαν ότι η δίωξη κατά του Εφραίμ έχει αποκλειστικά πολιτικά κίνητρα.
Η παρέμβασή τους αποτελεί ξεδιάντροπη πρόκληση, αλλά έχουν δίκιο. Πράγματι είναι πολιτική υπόθεση.
Διότι μέσα από αυτήν η ελληνική Πολιτεία καλείται να αποδείξει ότι απέναντι στον νόμο οι Ελληνες είναι ίσοι. Χωρίς ασυλίες και χωρίς εκπτώσεις.
Είτε φορούν ράσα.. Είτε προτιμούν μπλουτζίν. Είτε κυκλοφορούν με κοστουμάκι.
Χρησιμοποιώντας ποικιλοτρόπως την επιρροή του ράσου και την τεκμαιρόμενη ανιδιοτέλεια της Εκκλησίας, προσπάθησαν πρώτα να εκμαιεύσουν ευνοϊκές αποφάσεις των δικαστηρίων στο ζήτημα της κυριότητας της λίμνης.
Κατάφεραν ύστερα να επιτύχουν την κυβερνητική ευμένεια στο ζήτημα των ανταλλαγών.
Εξασφάλισαν στη συνέχεια τη φιλική και ταχεία συνεργασία των κρατικών μηχανισμών για την αξιοποίηση των περιουσιακών στοιχείων που απέκτησαν.
Και συνολικά διεκπεραίωσαν ένα επιχειρηματικό σχέδιο, το οποίο ουδείς άλλος Ελληνας θα μπορούσε να ολοκληρώσει τόσο εύκολα, τόσο ανεμπόδιστα και μέσα σε τόσο μικρό διάστημα.
Με κάποιο μυστηριώδη τρόπο, το ράσο παραμέριζε όλα τα εμπόδια που ορθώνονταν μπροστά του, περίπου όπως η Ερυθρά Θάλασσα άνοιξε για να περάσει ο Μωυσής.
Θα μου πείτε ότι αυτή είναι η δουλειά της Εκκλησίας. Να κάνει θαύματα. Σωστό, αλλά τόσα θαύματα μαζεμένα δεν έκανε ούτε ο ίδιος ο Θεάνθρωπος!
Τώρα που η δικαστική διερεύνηση ολοκληρώθηκε με τριετή καθυστέρηση, τα ίδια ανακλαστικά οδηγούν σε άλλο ένα αίτημα ειδικής μεταχείρισης: να μην προφυλακιστεί ο Εφραίμ παρότι διώκεται για τρία κακουργήματα. Ποιος άλλος στη θέση του ηγουμένου θα μπορούσε να έχει και παράπονα;
Φωνές λοιπόν. Ποτέ άλλοτε δεν είδα τόσους κληρικούς (και τους φίλους τους…) να επιδεικνύουν τόσο ενδιαφέρον για ζητήματα ποινικής δικονομίας.
Ακόμη και ο αναπόφευκτος Ανθιμος (ο οποίος ουδέποτε στέρησε από τον εαυτό του το δικαίωμα στην αμετροέπεια) απεφάνθη στο όνομα του λαού (πάντα!) ότι η προφυλάκιση του Εφραίμ αποτελεί «πλήγμα στην Ορθοδοξία». Σε αντίθεση, υποθέτω, με τις μπίζνες του Εφραίμ που είναι κάτι σαν «άσκηση ασκητείας».
Ολα αυτά, βεβαίως, τα έχουμε ξαναζήσει στην Ελλάδα της Ορθοδοξίας, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο… Μόνο που τώρα «πλάκωσαν και οι Ρώσοι».
Κρίνοντες προφανώς εξ ιδίων τα αλλότρια αποφάνθηκαν ότι η δίωξη κατά του Εφραίμ έχει αποκλειστικά πολιτικά κίνητρα.
Η παρέμβασή τους αποτελεί ξεδιάντροπη πρόκληση, αλλά έχουν δίκιο. Πράγματι είναι πολιτική υπόθεση.
Διότι μέσα από αυτήν η ελληνική Πολιτεία καλείται να αποδείξει ότι απέναντι στον νόμο οι Ελληνες είναι ίσοι. Χωρίς ασυλίες και χωρίς εκπτώσεις.
Είτε φορούν ράσα.. Είτε προτιμούν μπλουτζίν. Είτε κυκλοφορούν με κοστουμάκι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου