Αριστερό πρόσχηµα

Του Ι. Κ. Πρετεντέρη από τα ΝΕΑ

ΟΙ ΓΕΝΙΚΕΥΣΕΙΣ παράγουν πάντα αδικίες. Είναι αναµφισβήτητο, λοιπόν, ότι η γενική «µείωση των µισθών και των συντάξεων» ή η γενική «απελευθέρωση των κλειστών επαγγελµάτων» λειτουργούν εξ ορισµού περίπου ως παραγωγοί αδικίας και ανισότητας. Ούτε όλοι οι µισθωτοί, ούτε όλοι οι συνταξιούχοι, ούτε όλοι οι «κλειστοί» είναι ίδιοι, για να τους αντιµετωπίζεις ισοπεδωτικά µε τον ίδιο τρόπο.
ΜΟΝΟ ΠΟΥ οι ενστάσεις σταµατούν κάπου εδώ. ∆ιότι είναι εξίσου αναµφισβήτητο ότι στην Ελλάδα υπάρχουν επαγγελµατικές κατηγορίες που τυγχάνουν ειδικού καθεστώτος προστασίας. Κι ότι αυτό το καθεστώς στη γενικευµένη µορφή του δεν είναι απλώς ασύµβατο µε µια σύγχρονη, ανοιχτή και παραγωγική κοινωνία.
Είναι και άδικο.

ΥΠΑΡΧΕΙ, ΣΥΝΕΠΩΣ, στη χώρα µας ένα πραγµατικό ζήτηµα κλειστών ή προστατευόµενων επαγγελµάτων. Το οποίο θα έπρεπε να είχε αντιµετωπιστεί εδώ και καιρό και το οποίο επιβάλλεται να αντιµετωπιστεί τώρα. Οχι επειδή το λέει το Μνηµόνιο ή όχι µόνο επειδή το λέει το Μνηµόνιο... Αλλά επειδή η διαιώνιση των ακραίων µορφών αυτής της προστασίας προσβάλλει την έννοια της κοινωνικής δικαιοσύνης.
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ να αλλάξει; ∆εν το γνωρίζω. Πάντως πρέπει να αλλάξουν πολλά. Και σε πολλούς επαγγελµατικούς χώρους.
ΜΑΚΑΡΙ ΟΙ αναγκαίες αυτές αλλαγές να προκύψουν µέσα από τον διάλογο κυβέρνησης και επαγγελµατιών. Μακάρι, αλλά δεν το πολυπιστεύω... Οι άνθρωποι έχουν την κατανοητή τάση να οχυρώνονται πίσω από τα πλεονεκτήµατα που έχουν δηµιουργήσει, ακόµη και να θεωρητικοποιούν τη δηµιουργία τους. Και ούτε είναι πάντα εύκολο ή απλό να συναινέσει κάποιος στην επιδείνωση των επαγγελµατικών συνθηκών του.
ΑΛΛΑ ΤΗΝ ανάγκη αλλαγής ουδείς µπορεί να την αµφισβητήσει – ούτε καν οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι των ενδιαφεροµένων! ΜΕ ΕΞΑΙΡΕΣΗ τον Συνασπισµό και την ευρύτερη Αριστερά. Ο οποίος Συνασπισµός απεφάνθη ότι η απελευθέρωση των επαγγελµάτων δεν είναι παρά ένα «πρόσχηµα», το οποίο «οδηγεί στην φτωχοποίηση» των επαγγελµατιών. Με άλλα λόγια, η Αριστερά αντιτίθεται γενικώς στην απελευθέρωση επειδή είναι αντικοινωνική.
ΕΡΩΤΗΣΗ. ΘΑ πρέπει, λοιπόν, να υποθέσουµε ότι η (κατά την Αριστερά) ορθή κοινωνικά κατεύθυνση είναι η διατήρηση του σηµερινού καθεστώτος; Οτι η υποχρεωτική, ας πούµε, παρουσία και αµοιβή δικηγόρων όταν υπογράφεται ένα συµβόλαιο αποτελεί αριστερή πρακτική; Οτι η κληροδότηση της άδειας φαρµακείου θεωρείται µαρξιστική διαδικασία; Οτι οι διοικητικές ρυθµίσεις των αµοιβών, οι περιορισµοί στην πρόσβαση στο επάγγελµα, οι νοµοθετικοί προσδιορισµοί των ποσοστών κέρδους εµπίπτουν στην κοσµοθεωρία της Αριστεράς;
ΔΙΟΤΙ ΑΝ η ανάγκη να αλλάξουν οι στρεβλώσεις αποκαλείται «πρόσχηµα», τότε ίσως αξίζει να αναρωτηθούµε µήπως είναι η «αριστεροσύνη» που αποτελεί το πραγµατικό πρόσχηµα για να διατηρηθούν ανέπαφα τα κακώς κείµενα της κοινωνίας µας. Εστω, αριστερό πρόσχηµα...
Να υποθέσουµε ότι, κατά την Αριστερά, η κληροδότηση της άδειας φαρµακείου θεωρείται µαρξιστική διαδικασία;