ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΣΕΡΒΙΩΝ ΚΑΙ ΚΟΖΑΝΗΣ
«Χριστός Ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας
και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος».
Προς
τον ευαγήν κλήρον,
τους εντιμωτάτους άρχοντας,
τους γενναιοτάτους Στρατιωτικούς όλων των σωμάτων,
τους ελογιμωτάτους εκπαιδευτικούς μας,
την νεολαίαν μας,
τον φιλόχριστον και φιλόθεον λαόν της αγιωτάτης Ιεράς Μητροπόλεως
ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΓΚΛΙΟΣ
Αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,
την ανάστασιν του Δημιουργού και Θεού μας λαμπροφορεμένοι εορτάζομεν!
Η ζωή κατατροπώνει τον θάνατον!
Τον πόνον, την θλίψιν, την στεναχωρίαν, την αγωνίαν, καταστάσεις, αι οποίαι επήλθον εκ της πτώσεως των πρωτοπλάστων, εσκόρπισεν και εξήλειψεν ο «του Σωτήρος θάνατος!».
Η Ανάστασις του Χριστού είναι και Ανάστασις του ανθρώπου! Η Μονοκρατορία του θανάτου αποτελεί παρελθόν. Το σκοτάδι του Άδου και η αιχμαλωσία, «ο Αδάμ καινουργείται˙ η Εύα της πρώτης λύπης ελευθερούται...», τα αρχαία παρήλθον και φως έλαμψε, διότι ο παθών και σταυρωθείς και ταφείς Ιησούς «Κατήλθεν εν τοις κατωτάτοις της γης και συνέτριψε μοχλούς αιωνίους...», ψάλλει η αγιωτάτη μας Εκκλησία. Διότι ο μόνος Ισχυρός και χορηγός της ζωής, αφού ανέλαβε θεληματικά δια της ενσαρκώσεώς Του όλην την δυστυχίαν της φύσεώς μας και το ίδιον το κεφάλαιόν της, τον θάνατον, ήδη «τον Άδην ενέκρωσεν τη αστραπή της Θεότητος» και εχάρισεν εις τον άνθρωπον ζωήν και περισσόν «ζωής».
Αυτήν την γεύσιν τας λυτρωσάσης πίστεως και της ανεκλαλήτου χαράς, η οποία πηγάζει από τον θρίαμβον κατά του θανάτου, από την έγερσιν του Θεανθρώπου Ιησού και την συνανύψωσιν του ανθρωπίνου γένους και συμπάσης της κτίσεως εις το ωρισμένον και αρχέγονον κάλλος εορτάζομεν αδελφοί και αυτό το γεγονός διαλαλούν αι γλυκόηχαι καμπάναι των Ιερών Ναών μας, ψάλλουν οι Ιεροψάλται μας και στολίζουν την γην τα απαστράπτοντα, από ένθεον χαράν πρόσωπά σας.
«Αύτη η ημέρα ην εποίησεν ο Κύριος, αγαλλιασώμεθα και ευφρανθώμεν εν αυτή...», ημέρα χαράς, ημέρα εσωτερικής αναστάσεως, ημέρα γαλήνης και ψυχικής ηρεμίας, όχι άλλη! αυτή είναι η μοναδική, η ξεχωριστή, η ανεπανάληπτος ημέρα, αυτή και χάριν αυτής μας καλεί και μας προσκαλεί ο Αναστάς Ιησούς να την κάνωμε δική μας, μας την προσφέρει, «την ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν» και «η χαρά η εμή εν υμίν μείνει και ουδείς αίρει». Κανείς, μα, κανείς δεν ημπορεί να μας αφαιρέση και την χαράν και την ειρήνην, αγαθά τα οποία μας προσέφερεν απλόχερα ο αναστημένος Ιησούς μας! Εκτός και αν το θελήσωμε εμείς απαρνούμενοι τον Ιησούν και απορρίπτοντες την Ανάστασίν Του! Και δεν είναι ολίγοι εις τους καιρούς μας οι οποίοι αντί να συντηρούν εις τας καρδίας των το φως της αναστάσεως προτιμούν το σκότος, προτιμούν το εγώ τως τον ορθολογισμόν τως. Προτιμούν... πορείαν χωρίς Χριστόν! Αλλά αυτή η πορεία είναι γεμάτη αδιέξοδα, είναι σήραγγα χωρίς φως, χωρίς ελπίδα, είναι κόσμος και κοινωνίαι παραλόγου! Αυτό ζώμεν και βιώνομεν εις τους καιρούς μας. Πολλοί οι Μεσσίαι και περισσότεροι οι σωτήρες, αλλά σωτηρία δεν βλέπομε και διεξόδους εις τα αδιέξοδα δεν απολαμβάνομεν.
Χρυσός, χωρίς Χριστόν είναι αεροσκάφος χωρίς πυξίδα, είναι σκάφος χωρίς καπετάνιον.
Ποθούμε όντως καλυτέρας ημέρας και δι’ ημάς και δια τα παιδιά μας; Ας επιστρέψωμεν και πάλιν εις την πηγήν του φωτός, εις τον «μόνον κραταιόν και δυνατόν...» εις τον Αναστάντα Ιησούν μας, διότι εις Αυτόν ανήκει και η δόξα και το κράτος και τώρα και πάντοτε.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ,
τέκνα μου εν Κυρίω αγαπητά.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΣΕΡΒΙΩΝ ΚΑΙ ΚΟΖΑΝΗΣ ΠΑΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου