«Ο Οδυσσέας Ελύτης χωράει σε 60 τετραγωνικά διαμέρισμα, η δική μας
μεγαλειότης πόσα χρειάζεται άραγε για να νοιώσει ικανοποίηση;»
Ήταν μιά από τις αγαπημένες ατάκες του αγαπημένου μου φίλου Γιώργου Γεννηματά, στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Περιέγραφε
με ακρίβεια και μελαγχολία το «όνειρο» της ευζωίας, της χλιδής, του
δήθεν… Την ξιπασιά που μας οδήγησε, τελικά, στη χρεοκοπία.
Αν ο μέγιστος των ποιητών ζει σε 60 τετραγωνικά, πόσα χρειάζεται ο
άνθρωπος της διπλανής πόρτας Τα τριπλάσια; Τα τετραπλάσια; Τα
πενταπλάσια, μήπως; Συν ένα θερινό εξοχικό στη Μύκονο; Συν ένα χειμερινό
στην Αράχωβα; Συν ένα σκάφος – φουσκωτό έστω;
Συζητούσαμε με τον Γεννηματά πολύ συχνά για ποίηση, εκείνα τα ταραγμένα χρόνια.