Με την προσέλευση ικανού αριθμού ακροατών πραγματοποιήθηκε (9-3-2014) στον Ιερό Ναό Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω Βελβεντού, η
προγραμματισμένη από το Ναό εκδήλωση με θέμα: ‘’Παλιές και νέες αιρέσεις:
Πόσο επικίνδυνες είναι;’’ με ομιλητή τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη π. Αυγουστίνο Μύρο, ιεροκήρυκα της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και
Κοζάνης και Ηγούμενο της νεόδμητης Ιεράς Μονής Αγίου Νεκταρίου Παλαιογρατσάνου.
Ο π. Αυγουστίνος στο λόγο του εξήγησε τι
σημαίνει ο όρος ‘’αίρεση’’. Η
αίρεση, είπε, παράγεται από το ρήμα αιρέομαι, αιρούμαι και είναι μια ατομική
προτίμηση στην πίστη, όπου κυριαρχεί ο υποκειμενισμός.
Στη συνέχεια έκανε μια σύντομη διαδρομή
στην ιστορία των αιρέσεων. Από τα χρόνια των Αποστόλων μέχρι σήμερα οι αιρέσεις
εμφανίζονται με ποικίλες μορφές: Νικολαΐτες, γνωστικισμός, αντιτριαδικοί,
αρειανισμός, πνευματομάχοι, μονοφυσιτισμός, μανιχαϊσμός, δοκητισμός, αιρέσεις
χριστολογικές κ.ά.
Κύριο χαρακτηριστικό όλων αυτών,
είπε, είναι η παραδοχή του προσώπου του Χριστού. Με μια ουσιαστική διαφορά. Ότι
διαστρέφουν την εικόνα του προσώπου του Χριστού. Και πλασάρουν τη διεστραμμένη
εικόνα στους ανύποπτους και στους αφελείς. Ο Χριστός των αιρέσεων είναι ψεύτικος,
δεν υπάρχει, δεν είναι ο αληθινός Χριστός.
Η Εκκλησία για την αντιμετώπιση των αιρέσεων συγκρότησε Οικουμενικές Συνόδους.
Τα αναφυόμενα
ζητήματα στο
Σώμα της Εκκλησίας αντιμετωπίστηκαν (και αντιμετωπίζονται) συνοδικά και
αγιοπνευματικά, μέσα από τη συνοδικότητα της ‘’Μίας, Αγίας, Καθολικής και
Αποστολικής Εκκλησίας’’, δηλαδή της αδιαίρετης Εκκλησίας του Χριστού.
Αναφέρθηκε στο μεγάλο (και οριστικό; μη
γένοιτο!) Σχίσμα το 1054 και είπε
ότι η αίρεση πέρασε σε ένα μεγάλο πληθυσμιακό μέρος του κόσμου.
Το έτος 1517, είπε, έχουμε την έκρηξη της διαμαρτύρησης και του προτεσταντισμού ως μία αντίδραση στη
διαφθορά και στην απολυταρχία του παπισμού. Όμως δεν ξεκίνησαν σωστά και δεν
συνέχισαν σωστά. Βυθίστηκαν στην πλάνη. Κατάργησαν την παράδοση και κράτησαν
μόνο την Αγία Γραφή. Η Αγία Γραφή, είπε, δε στέκει χωρίς την παράδοση. Έτσι
προχώρησαν σε μια ασταμάτητη διαίρεση. Σε 23.000 ανέρχονται σήμερα οι
προτεσταντικές ομολογίες στις ΗΠΑ.
Κάποιες από αυτές, ανέφερε,
δραστηριοποιούνται και στη χώρα μας. Είναι οι νεο-προτεσταντικές ομάδες. Έχουν
ρίζες προτεσταντικές.
Μίλησε για την επικινδυνότητα των αιρέσεων στην
εποχή μας και χρησιμοποίησε τρία παραδείγματα: α. την παραχάραξη,
πλαστογραφία και εκμετάλλευση, β. τη νοθεία και γ. τη λανθασμένη ιατρική
μέθοδο.
Ο άνθρωπος, είπε, απειλείται από μια
μόνιμη αρρώστια: από τη φθορά και το θάνατο. Χρειαζόμαστε θεραπεία από αυτή τη
μόνιμη αρρώστια. Και η θεραπεία προέρχεται μόνο από εκείνον που μας έφτιαξε.
Από το Θεό. Να προστρέξουμε, λοιπόν, σ’ αυτόν. Να πάμε στο νοσοκομείο. Και να
πάρουμε από εκεί τα κατάλληλα φάρμακα, τόνισε.
Ο Χριστός που παρουσιάζουν οι
αιρέσεις δεν είναι ο πραγματικός Χριστός. Κάθε αίρεση αγνοεί την Εκκλησία. Στην
οποία υπάρχει οργανική ενότητα. Στον παπισμό, είπε, κυριαρχεί μια επιβεβλημένη
ενότητα. Στον προτεσταντισμό πάλι δεν υπάρχει ενότητα. Αυτοί διαιρούνται σαν
την αμοιβάδα. Δεν έχουν αγίους ούτε εικόνες ούτε παράδοση, ούτε μυστήρια. Τα έχουν ξεχάσει όλα αυτά.
Εξήγησε ότι Καθολική Εκκλησία είναι
μόνο η Ορθόδοξη Εκκλησία. Και μίλησε για την αποστολική διαδοχή, τη συνέχιση
της αποστολικής διαδοχής, την αδιάκοπη σειρά, για τους καταλόγους των
Επισκόπων.
Οι αιρετικοί, είπε, δεν διαθέτουν τα
κατάλληλα φάρμακα. Υποτιμούν την ορθόδοξη ασκητικότητα. Αγνοούν την άκτιστη χάρη. Και αναφέρθηκε στη
θεολογική διαμάχη ανάμεσα στον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά και στο Βαρλαάμ.
Αδυνατούν, οι αιρέσεις όλες, είπε, να μας βοηθήσουν να πραγματοποιήσουμε τον
κύριο στόχο, τη θέωση. Επιδιώκουν μόνο και σταματούν στον ‘’καλό’’ άνθρωπο.
Εξήγησε πώς οι αιρέσεις
συμβάλουν στη δημιουργία δραμάτων στην ανθρώπινη ζωή. Η θεωρία τους είναι το άτομο, η ατομοκρατία. Δε βλέπουν σωστά τον άνθρωπο.
Η Εκκλησία ‘’βλέπει’’ τον άνθρωπο ως πρόσωπο. Πρόσωπο σημαίνει ότι ανοίγομαι στον άλλον και δημιουργώ κοινωνία. Χαρακτηριστικό γνώρισμα του
προσώπου είναι η ελευθερία.
Αναφέρθηκε στην ιστορία της αποικιοκρατίας.
Ο εκχριστιανισμός ήταν πρόφαση, είπε. Ο σκοπός τους ήταν η εκμετάλλευση και η
υποδούλωση.
Έκανε αναφορά στη διαμάχη ανάμεσα
στο Λούθηρο, Σβίγγλιο και Καλβίνο και
είπε ότι ο καπιταλισμός έχει ως βάση
τον προτεσταντισμό.
Ο π. Αυγουστίνος, έκλεισε την ομιλία του με τη
φράση σύγχρονου διανοητή: το πρόβλημα της εποχής μας δεν είναι η έλλειψη
πίστης. Είναι η μεγάλη πίστη σε μεγάλες πλάνες.
Ακολούθησε
συζήτηση με
αρκετές και πολύ ενδιαφέρουσες ερωτήσεις στις οποίες έδωσε απαντήσεις ο
ομιλητής.
Τέλος στο Αρχονταρίκι του Ναού, οι
Γυναίκες, παρέθεσαν δείπνο με
ζεστή νόστιμη χορτόσουπα, νόστιμο μυδοπίλαφο και χαλβά σιμιγδαλένιο.
π.
Κωνσταντίνος Ι. Κώστας
παπαδάσκαλος
10-3-2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου