Αν είχαν μυαλό

Του Ερρίκου Μπαρτζινόπουλου

Είναι γενικά αναγνωρισμένο ότι το πρώτο και ουσιαστικότερο βήμα για να αντιμετωπίσεις ένα πρόβλημα είναι να αποδεχθείς την ύπαρξή του. Το δεύτερο και εξίσου ουσιαστικό είναι να εντοπίσεις τα αίτια που το έχουν προκαλέσει. Και το τρίτο και σημαντικότερο είναι να αποδεχθείς πως όσο σοβαρότερο είναι το πρόβλημα τόσο δυσκολότερη είναι η επίλυσή του.
Δυστυχώς, στην περίπτωσή μας κόμματα και πολιτικοί ούτε σ' αυτά τα αυτονόητα δεν καταφέρνουν να συμφωνήσουν, μια και διαφορετική διάγνωση κάνει ο καθένας και διαφορετική θεραπεία προτείνει. Παρόλο που σε δύο μήνες συμπληρώνουμε τον τρίτο μνημονιακό χρόνο και στο διάστημα αυτό έχει κυλήσει πολύ νερό στ' αυλάκι και έχουν ανατραπεί πρακτικές και συμπεριφορές.

Αν το καλοσκεφτείτε, δεν πρέπει να υπήρξε ποτέ και πουθενά ανάλογο φαινόμενο. Και όχι ανεξήγητα. Διαχρονικά είναι αποδεδειγμένο πως η πολιτική κωλοτούμπα αποτελεί το εθνικό μας σπορ. Αυτό που χθες ήταν κακό όταν το εφάρμοζε κάποιος άλλος, σήμερα είναι το μόνο σωστό επειδή το εφαρμόζουμε εμείς. Κι όταν αποδεδειγμένα τα γεγονότα δεν συμπίπτουν με τις απόψεις μας, τότε τόσο το χειρότερο για τα γεγονότα. Αλήθεια είναι μόνο ό,τι εξυπηρετεί τα συμφέροντά μας.
Θυμάμαι τον Σαμαρά όταν ήταν στη θέση του Τσίπρα. Τον ρωτούσες πού θα βρει λεφτά εκτός Μνημονίου και σου απαντούσε ότι έχει έτοιμες περικοπές δαπανών 18 δισ. Αποδείχθηκε ότι δεν είχε ούτε 300 εκατομμυρίων. Σήμερα εφαρμόζει το Μνημόνιο με τον ιδανικότερο δυνατό τρόπο και εισπράττει τα συγχαρητήρια των εταίρων μας.
Ρωτάς σήμερα τον Τσίπρα πώς θα τα βολέψουμε χωρίς Μνημόνιο και πώς γίνεται να μοιράζει υποσχέσεις για αποκατάσταση μισθών και συντάξεων στα επίπεδα του 2009 όταν ακόμη χρειαζόμαστε δανεικά για να τα βγάλουμε πέρα, και σου αραδιάζει διάφορα κουφά, που για να συμβούν θα πρέπει η Μέρκελ, ο Σόιμπλε και ο Ρεν να έχουν προαποφασίσει να μας ανακηρύξουν προστατευόμενο είδος και να μας χρηματοδοτούν.
Σίγουρα το πρόγραμμα που μας επιβλήθηκε δεν ήταν το καλύτερο δυνατό. Αλλά αν αποδέχονταν όλοι το αυτονόητο, ότι δεν υπάρχει άλλη πηγή χρηματοδότησης εκτός του μηχανισμού στήριξης, και λειτουργούσαν από κοινού, το κόστος που θα είχαμε καταβάλει ως κοινωνία θα ήταν πολύ μικρότερο. Ασύγκριτα μικρότερο.