Τράπουλες...

Από τη στήλη ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΩΝ ΝΕΩΝ

ΤΟ «baby face» – παρότι γίνεται οσονούπω πενήντα – είναι παραπλανητικό. Το ίδιο και η ευγένεια ή ότι δεν υπήρξε παίκτης πρώτης γραµµής ώς το 2009. Στα χαρτιά, η κρίση θα έπρεπε να τον έχει τελειώσει. Αλλωστε, αν είσαι υπουργός Οικονοµικών, πηγαίνεις στο ΔΝΤ, αλλά δεν... γυρίζεις από εκεί. Πώς έγινε λοιπόν και ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου βρέθηκε πρώτος µεταξύ των συναδέλφων του στην κατηγορία της πολιτικής; Στις κατηγορίες της οικονοµίας και της αξιοπιστίας ήρθε 17ος και 19ος – δηλαδή τελευταίος. Αλλά το «µουαγιέν» δεν είναι κακό. Ο «Παπάκ» έρχεται όγδοος, ενώ ο Φερνάντο Τεχέιρα ντε Σάντος της Πορτογαλίας είναι 16ος, η Ελενα Σελγάδο της Ισπανίας είναι 17η και ο Ιρλανδός Μπράιαν Λένιχαν είναι τελευταίος.

ΟΧΙ και ΤΟΣΟ άσχηµα λοιπόν. Εδώ και δεκαπέντε χρόνια το υπουργείο της οδού Νίκης πήγαινε σε οικονοµολόγους που στο τέλος πάτωναν πολιτικά, αδιακρίτως κόµµατος.
Με τον Παπακωνσταντίνου ισχύει το αντίστροφο. Αυτό δεν είναι κακό. Σηµαίνει πως, όταν έρθει η ώρα, µπορεί να ασκήσει την πολιτική του ικανότητα σε οποιοδήποτε άλλο υπουργείο, αφού δεν έχει τα οικονοµικά ως µονοκαλλιέργεια.

Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ δεν θα του άρεσε µε τίποτε, αλλά ο Παπακωνσταντίνου είναι άλλος ένας από τους «δεξιούς του Παπανδρέου». Προέρχεται από κεντροδεξιά πολιτική οικογένεια και η αστική του συστολή έδινε επί χρόνια την εντύπωση πως δεν θα έχει τύχη ανάµεσα στους µεγαλο-ΠΑΣΟΚΟΥΣ µε προσωπικότητα «τύπου Α», που χαρακτηρίζεται από επιθετική φιλοδοξία. Ωστόσο, ο Παπακωνσταντίνου πέρασε χωρίς δυσκολία από την εποχή Σηµίτη στην εποχή Παπανδρέου, ενώ ένα σωρό µεγαλόσχηµοι πνίγηκαν στο ποτάµι. Απέκτησε καλή χηµεία µε τον – µεγάλο – Γιώργο. Πήρε πρώτα το χαρτοφυλάκιο Οικονοµικών και έπειτα από έναν χρόνο πήρε επάνω του όλο το παιχνίδι, άπαξ και η Λούκα εξορίστηκε στο Εργασίας.

Ως ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ο Παπακωνσταντίνου έχει πέρασµα στον µεσαίο χώρο. Ως ιδιοσυγκρασία είναι ρεαλιστής. Ωστόσο, στη φυσιογνωµία του καθρεφτίζεται το πέρασµα της ελληνικής πολιτικής από τη Μεταπολίτευση στο Μνηµόνιο. Η συνθήκη αυτή ανακάτεψε την τράπουλα. Μια σειρά από χαρτοφυλάκια – µε πρώτο το Οικονοµικών – δεν προσφέρονται για τον λούµπεν επαρχιωτισµό που χαρακτηρίζει πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ,
  ακόµη και της γενιάς των πενηντάρηδων. Η κατάσταση της χώρας θέλει πρόσωπα που µπορούν να κινηθούν µε άνεση και πειστικότητα στο εξωτερικό και ο «Παπάκ» είναι αυτή η περίπτωση. Αυτό είναι άλλωστε που τον έχει σώσει.

ΟΙ ΓΑΛΛΟΙ λένε πως δεν γίνεσαι πολιτικός αν δεν σκοτώνεις. Και ο Παπακωνσταντίνου δεν κάνει σκόντο στις αρµοδιότητές του είτε πρόκειται για την οικονοµία είτε για την πολιτική. Στην πραγµατικότητα, είναι ο µεγάλος κερδισµένος του ανασχηµατισµού του περασµένου Σεπτεµβρίου. Η αχίλλειος πτέρνα του – όπως επισήµαναν και οι «FT» – είναι η φορολογική πολιτική και µάλιστα εξαρχής. Οσο τον κυνηγούν τα έσοδα, ο «Παπάκ» δεν θα είναι ασφαλής.