Και ξαφνικά, εκεί που όλοι κατηγορούσαν τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο ότι η
θητεία του συνδέθηκε με την επιστροφή της Εκκλησίας στον αμιγώς
θρησκευτικό της ρόλο, κάνει την εμφάνισή του ένα κείμενο της Ιεράς Συνόδου που εμένα προσωπικά μου θυμίζει ιδρυτική διακήρυξη κόμματος.
Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι θα διαβαστεί σήμερα στις εκκλησίες όλης
της χώρας και θα αποτελεί την απάντηση των Ιεραρχών στις αγωνίες του
λαού, για τη βαθιά κρίση που βιώνουμε και για το αύριο που φαντάζει
ακόμα πιο ζοφερό από το σήμερα.
Το κείμενο αποτελεί ένα πύρινο κήρυγμα εναντίον του Μνημονίου και των
επιταγών του. Συνοδεύεται από έναν πλήρη και απόλυτο αφορισμό του
πολιτικού κόσμου της χώρας, από κριτική και στους πολίτες για την στάση
τους τα τελευταία χρόνια και από λίγες γραμμές αυτοκριτικής που -κατά
την ταπεινή μου άποψη- η ύπαρξή τους έχει αποκλειστικά προσχηματικό
χαρακτήρα.
Όσο για το «δια ταύτα»; Το μεταφέρω από το ρεπορτάζ που διάβασα:
«Η Εκκλησία είναι ο μόνος οργανισμός που μπορεί να σταθεί άμεσα
δίπλα στον άνθρωπο και να τον στηρίξει. Η Εκκλησία όμως είμαστε όλοι μας
και αυτή είναι η δύναμη μας και η δύναμη της… Η Εκκλησία δεν
αντιμάχεται την Πολιτεία, αλλά εκείνους που εκμεταλλευόμενοι την
Πολιτεία και κρυμμένοι πίσω από την εξουσία επιχειρούν να σας στερήσουν
την ελπίδα… Να θυμάστε για πολλούς οικονομολόγους η παρούσα κρίση είναι
κατασκευασμένη, είναι μια κρίση – εργαλείο που αποβλέπει στο παγκόσμιο
έλεγχο από δυνάμει που δεν είναι φιλάνθρωπες».
Επειδή δεν θέλω να είμαι προκατειλημμένος, περιμένω τώρα από την
Εκκλησία τα ωραία αυτά λόγια να τα μετουσιώσει και σε έργα. Να σταθεί
έμπρακτα δίπλα στον άνθρωπο και στην χώρα γενικότερα. Γιατί -πέρα από τα
γεύματα αγάπης στις ενορίες και τη συναυλία στον Άγιο Παντελεήμονα, το
μόνο που θυμάμαι είναι ότι πριν από μερικούς μήνες, όταν τέθηκε θέμα
επιπλέον φορολόγησης της Εκκλησιαστικής περιουσίας, ξεσηκώθηκε σύσσωμη η Ιεραρχία .
Και τότε οι δυο πλευρές έκαναν κάποιες αμοιβαίες υποχωρήσεις με
αποτέλεσμα να βρεθεί μια φόρμουλα συμβιβαστική μεν, που όμως ικανοποίησε
σε μεγάλο βαθμό την Εκκλησία.
Με όλο το σεβασμό λοιπόν, έργα περιμένει ο κόσμος από την Εκκλησία.
Έργα ουσιαστικά αλλά και πράξεις συμβολικές που να δείχνουν ότι
αντιλαμβάνεται τι περνάει ο κόσμος. Τα υπόλοιπα που θυμίζουν ιδεολογικές
πλατφόρμες και διακηρύξεις, μάλλον χαλάνε αντί να φτιάχνουν τη δημόσια
εικόνα της. Έτσι νομίζω δηλαδή…
www.protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου