Η σημερινή μας κατρακύλα

Το θέμα μου δεν είναι αν είχε δίκιο ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης που δεν ήθελε να παραχωρήσει την πλατεία Αριστοτέλους για την ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη επικαλούμενος λόγους σωστής λειτουργίας της πόλης, ούτε ο Θεοδωράκης που επέμενε να μιλήσει εκεί παρ' ότι του παραχωρούνταν δύο άλλα κεντρικά σημεία της Θεσσαλονίκης. Εκείνο που παρατηρώ είναι ότι η απόφαση (εν προκειμένω το «όχι») ενός εκλεγμένου από τον λαό άρχοντα (επιφορτισμένου, δηλαδή, να βάλει τάξη στην αταξία, να θέσει κανόνες) αντιμετωπίστηκε και πάλι από πολλούς (κυρίως στα τηλεοπτικά παράθυρα) είτε ως καπρίτσιο είτε ως προσπάθεια (εκπορευόμενη από μικροπολιτικές σκοπιμότητες) να φιμωθεί ο αντιμνημονιακός αγώνας του συνθέτη και της «Σπίθας» του.
Για άλλη μια φορά η επιλεκτική ανυπακοή στους θεσμούς και στους νόμους ήταν η πρώτη συμπεριφορά που ήρθε στο μυαλό μας, εν προκειμένω για να γίνει το χατίρι του λαοφιλούς Μίκη - ή για να χτυπηθεί, από εκείνους που ποτέ δεν συμπάθησαν την παρουσία του στα κοινά, ο «μπαρμπα-Γιάννης». Και αν τέτοιες συμπεριφορές ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για τη σημερινή μας κατρακύλα, εμείς στο ίδιο μοτίβο συνεχίζουμε. Η ευνομούμενη Πολιτεία παραμένει στις αλλοτριωμένες συνειδήσεις μας μια Πολιτεία στην οποία ο καθένας (είτε ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος είτε μια διαπρεπής προσωπικότητα των τεχνών, της πολιτικής, της επιστήμης κτλ.) κάνει ό,τι θέλει.

Μετά τιμής

Πανδώρα