Του Πάσχου Μανδραβέλη
Είναι εύκολο να είσαι δημοφιλής και δύσκολο να παίρνεις αποφάσεις
που πονάνε. Είναι εύκολο να χαϊδεύεις τις ποικιλώνυμες πλατείες και
δύσκολο να δέχεσαι το -στην καλύτερη περίπτωση- γιουχάισμά τους. Είναι
εύκολο να ψέγεις το πολιτικό σύστημα, γιατί κάποτε δεν πήρε τις
αντιδημοφιλείς αποφάσεις και πανεύκολο να κάνεις το ίδιο όταν τις
παίρνει. Είναι εύκολο να είσαι πολιτευτής στα εύκολα, και είναι δύσκολο
να είσαι βουλευτής στα δύσκολα.
Χθες,
155 βουλευτές ανταποκρίθηκαν στην ανάγκη του έθνους να επιβιώσει. Δεν
κρύφτηκαν πίσω από τα εύκολα «όχι» ούτε τα περίτεχνα «παρών». Δεν
άφησαν άλλους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα, κομίζοντας σχέδια
αλλοτινά για έξοδο από την κρίση. Δεν κιότεψαν από τις ιαχές του
πλήθους, ούτε τις δημαγωγίες των σωτήρων.
Δεν ήταν εύκολο αυτό
που έκαναν. Προπηλακιζόμενοι στους δρόμους, με τραμπούκους να
καραδοκούν ακόμη και στις κοινωνικές τους εκδηλώσεις, υβριζόμενοι και
αναθεματισμένοι σήκωσαν τον σταυρό για να δώσουν ακόμη μια ευκαιρία στη
χώρα. Απέναντί τους είχαν πλήθη που φωνασκούσαν για ελικόπτερα, και
πανό που τους απειλούσαν με «Γουδί». Δεν πτοήθηκαν από τις ανιστόρητες
χυδαιότητες «η χούντα δεν τελείωσε το ‘73», ούτε τα χουλιγκανικά «Ο
λαός απαιτεί τις κρεμάλες στην Βουλή».
Ήταν βαρύ το καθήκον τους
και το έπραξαν. Δεν κρύφτηκαν, δεν είπαν «εμείς συμφωνούμε με τους
στόχους, αλλά μια άλλη πολιτική είναι εφικτή και καταψηφίζουμε». Το
έπραξαν, δε, γνωρίζοντας πως στο τέλος της ημέρας δεν θα έχουν
προσωπικό κέρδος. Ξέρουν ότι αν αποδειχθούν σωστοί -αν, δηλαδή, το
πρόγραμμα εφαρμοστεί- κανείς δεν θα τους θυμάται. Αν αποδειχθούν λάθος
-αν, δηλαδή, το πρόγραμμα στραβώσει- κανένας δεν θα τους ξεχάσει.
Δεν
έγινε το ίδιο και με το διαβόητο Μνημόνιο; Θυμάται κανείς ότι τον Μάιο
του περασμένου χρόνου η χώρα σώθηκε στο παρά πέντε από τα δόντια της
χρεοκοπίας; Δεν συζητούν όλοι σήμερα για τις αστοχίες και τα προβλήματα
του προγράμματος, ενώ έχει ξεχαστεί το μείζον; Δεν κορδακίζουν
διάφοροι (φυσικά εκ του ασφαλούς και μετά τη σωτηρία της χώρας) περί
δήθεν δικαίωσής τους;
Είναι δύσκολο να αιτιολογήσουν την απόφασή
τους οι 155. Πώς να επιχειρηματολογήσεις υπέρ του υπαρκτού δυσάρεστου,
όταν ο λαός δεν έχει ζήσει το καταστροφικό, επειδή το τελευταίο
αποφεύχθηκε; Πώς να συγκρίνεις τη χρεοκοπία, που δεν έγινε, με τη
σημερινή άχαρη κατάσταση; Πώς να πεις στον δικαίως «Αγανακτισμένο»
άνεργο ότι χωρίς το Μνημόνιο δεν θα είχε ούτε αυτό το πενιχρό ταμείο
ανεργίας; Πώς να εξηγήσεις στον αδίκως «Αγανακτισμένο» υπάλληλο των
ΔΕΚΟ, ότι χωρίς τα 110 δισ. της μισητής τρόικας δεν θα του
περικόπτονταν μόνο τα παχυλά επιδόματα, αλλά και το μεροκάματο;
Επειδή,
λοιπόν, όταν περάσει ο εφιάλτης κανείς δεν θα θυμάται τη συμβολή αυτών
των 155 βουλευτών πρέπει τώρα να πούμε το «μεγάλο ευχαριστώ» στο
πολιτικό σύστημα, το οποίο -έστω «στο και πέντε»- έσωσε τη χώρα.
Ναι!
Οι πολιτικοί έκαναν πολλά άσχημα στο παρελθόν και αν τους αφήσουμε
μπορεί να κάνουν κι άλλα τόσα στο μέλλον. Ομως χθες, 155 από αυτούς τους
πολιτικούς βουλεύτηκαν για το έθνος. Πρόταξαν την κοινωνία στην
ολότητά της. Δεν κιότεψαν, δεν κρύφτηκαν, δεν χάιδεψαν πλατείες, ούτε
πελατείες. Ηπιαν το πικρό ποτήρι για να μην χρεοκοπήσουμε όλοι.
4 σχόλια:
Ο γνωστός δεξιός αρθρογράφος και σχολιαστής στα ΜΜΕ του ομίλου Αλαφούζου ξεμπροστιάζεται χωρίς έλεος από τον twitterer/blogger @antidrasex για τα ψευδογεγονότα που κατασκεύασε σε άρθρο του για τα γεγονότα της 15ης Ιουνίου 2011
http://storify.com/potmos/mandravelis-vs-antidrasex
γελάει η κοινωνία πασχο με τα χάλια σου
Γιατί κύριε Μανδραβέλη άφησες ημιτελές το άρθρο σου;
Γιατί δεν βγάζεις το συμπέρασμα που προκύπτει από τα ενδιαφέροντα λεγόμενά σου;
Γιατί δεν συνεχίζεις μετά την τελευταία φράση κάπως έτσι:
"Και το πιο πικρό ποτήρι από όλους αυτούς τους 155 το ήπιε ο Αλέκος. Αυτός είναι ο λιγότερο κιοτής, αυτός είναι το μεγάλο παλικάρι, αυτός είναι το απολωλός πρόβατον, ο άσωτος υιός που γύρισε πίσω στην πατρική στέγη.
Παρένθεση: όταν γυρίζει ο άσωτος υιός σφάζουμε το μόσχο το σιτευτό. Στην περίπτωση αυτή ο Πατήρ (Κυβέρνηση), τί έσφαξε για χάρη του άωτου Αλέκου; Έ, κύριε Πάσχο μας, δεν αναρωτιέσαι καθόλου γι αυτό; (Κλείνει η παρένθεση και συνεχίζει ο κύριος Πάσχος).
Αυτός, ο Αλέκος ΜΑΣ, αφού κιότεψε λίγο και αφού χάιδεψε λίγο πλατείες και εκλογικές πελατείες, μετά είπε το μεγάλο ΝΑΙ. Και βέβαια ο θαυμασμός δεν ανήκει σε αυτούς που ούτως ή άλλως ήταν εκεί (οι άλλοι υιοί, που δεν ήταν άσωτοι) αλλά σε αυτόν που πήγε να κιοτέψει και μετά βρήκε το μέγα θάρρος να πιει το πικρό ποτήρι, πήγε να χαϊδέψει και μετά τράβηξε το χέρι.
Και βέβαια εάν ένας δεν κρύφτηκε, αυτός είναι ο Αλέκος (για άλλο λόγο βέβαια, αφού για δέκα μέρες πήρε σβάρνα όλα τα κανάλια δείχνοντας τη μούρη του στο πανελλήνιο και διαλαλώντας την πραμάτεια του, το δήθεν, τελικά, όχι του).
Ας πούμε λοιπόν το μεγάλο ευχαριστώ στον Αλέκο, μεγαλύτερο από όσο πρέπει στους άλλους 154 που έτσι κι αλλιώς εκεί ήταν.
Αλέκο το μεγαλείο σου!!!"
Κάπως έτσι θα έπρεπε να καταλήγει το άρθρο σου κύριε Μανδραβέλη και παρόλο που δεν τα έγραψες είναι η λογική συνέχεια των όσων λές.
Τώρα, το κατά πόσο είναι ενθουσιασμένος, χαρούμενος, ανακουφισμένος και εθνικά υπερήφανος που ο Αλέκος σε έσωσε (μαζί με όλη την υπόλοιπη χώρα βέβαια) αυτό είναι αντικείμενο της ψυχοπαθολογίας και του ψυχοθεραπευτή σου.
Γιατί όμως δεν γίνεσαι λίγο πιο παραγωγικός γράφοντας κάτι για αυτά που προέβλεπε το μνημόνιο και δεν έγιναν όπως π.χ. η φοροδιαφυγή και η κρατική σπατάλη (προσοχή: όχι η δαπάνη γενικώς, η σπατάλη), ώστε να μη χρειαστούμε το μεσοπρόθεσμο;
Δεν σου πέρασε από το μυαλό ότι μέσα στα φωνασκούντα και αλαλάζοντα πλήθη υπάρχουν και κάποιοι που λένε ότι άλλα μας έλεγε το μνημόνιο και άλλα έγιναν; Άνοιξαν τα κλειστά επαγγέλματα; περιορίστηκε η φοροδιαφυγή; Πήραν το δίπλωμα από ένα, ΕΣΤΩ ΕΝΑΝ, γιατρό από κάθε νοσοκομείο που τα αρπάζει από τις εταιρείες ή με τα φακελάκια; Έκλεισε ένα νυχτερινό μαγαζί στη Μύκονο ή άλλού που κάνει φοροδιαφυγή εκατομμυρίων; Μπήκε φυλακή ο Αγάπιος (τον θυμάστε; ο Σημαιοφορίδης ντε) για τα δομημένα; Πλήρωσε ο Βοσκόπουλος τα 5,5 εκατομμύρια χρέος ή ήταν για το επικοινωνιακόν του πράγματος η όλη ιστορία πέρυσι; Θα αλλάξει κάτι κάποτε ώστε να αποκτήσουμε δικαιοσύνη και να μην έχουμε αρνησιδικία που φυσικά καταλήγει στην ατιμωρησία όλων των ενόχων πάσης φύσεως και απόχρωσης;
Αυτά είναι θέματα κύριε Μανδραβέλη και όχι να κάνεις όψιμους τεμενάδες στον παρολίγον κιοτή Αλέκο που ήπιε το πικρό ποτήρι ο καψερός. Άστον αυτόν, ξέρει τι έκανε, χαζός δεν είναι!
αξια του δινετε του υποτακτικου
απλα καποτε θα αναρωτιομαστε πως τους ανεχομασταν
Θυμάται κανείς ότι τον Μάιο του περασμένου χρόνου η χώρα σώθηκε στο παρά πέντε από τα δόντια της χρεοκοπίας;
μας πήρατε με 220 δις φέσι πασχο έχουμε πάει 350 δις σε ένα χρόνο πασχο και το χειρότερο είναι ότι νομίζεις πως μας έσωσες
Δημοσίευση σχολίου