Νέα πρόεδρος της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης, με μια απόφαση έκπληξη,
που θα συζητηθεί, αναλαμβάνει η συντοπίτισσα και πρώην Yπουργός
Παιδείας, Άννα Διαμαντοπούλου. Πρόκειται για μία προσωπική επιλογή του Δημάρχου Κοζάνης, Λαζάρου Μαλούτα,
ο οποίος έχοντας στο μυαλό του τη συγκεκριμένη προοπτική, μόνο τυχαία,
τελικά, δεν αποδεικνύεται η επιλογή της αλλαγής στην Προεδρία του εν
λόγω Νομικού Προσώπου, με την αντικατάσταση του Β. Παπαποστόλου, πριν
από περίπου ένα μήνα. Όπως πιστεύουν στη Δημοτική Αρχή, η παρουσία της
κας Α. Διαμαντοπούλου στην Προεδρία της Βιβλιοθήκης μπορεί να προσδώσει
ένα περιβάλλον εξωστρέφειας, εκμεταλλευόμενη τις γνωριμίες της σε
πανελλήνιο και ευρωπαϊκό επίπεδο. Ακούστε όμως τι δηλώνει η ίδια στο kozan.gr, στο πλαίσιο της πρώτης συνέντευξής της ως νέα Πρόεδρος της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
¨Άριστη επιλογή.
Συγχαρητήρια κ. Δήμαρχε!
Βρομοπασοκι ουστ μην μηνει χωρις μισθό η Μαντάμα
Πρωτομαρτιά σε λέει. Εσύ τα 'θκα σ.
"Είναι ο μήνας που οι Κοζανίτες περιγελούν, αστειεύονται, πειράζουν, κασμιρεύουν τους συμπολίτες τους. Λέγοντας κάποιο αστείο ή φανταστικό γεγονός που προκαλεί την απορία και το ενδιαφέρον του άλλου, έτσι ώστε να του λένε μετά « μάρτ’μάρτ’», σε γέλασα και πάει λέγοντας Σε αντίθεση με τις άλλες πόλεις που γελούν τον Απρίλιο.
Οι Κοζανίτες λοιπόν, βάζουν από την παραμονή δίχρωμη κλωστή, άσπρη και γαλάζια στον καρπό του χεριού ή στο λαιμό και το λένε Μάρτη .Το έθιμο να βάζουμε Μάρτη κατά τον Νικόλαο Πολίτη θεμελιωτή της Λαογραφίας στην Ελλάδα, είναι Ελληνικό, και συνεχίστηκε και στο Βυζάντιο. Ο Μάρτης είναι μέρος της Λαογραφίας. Μάλιστα ο Κοζανίτης Χαρίσιος Μεγδάνης, λόγιος , ιστορικός, γιατρός και κληρικός έγραφε το 1810 για το έθιμο να βάζουν Μάρτη ως εξής: «υπέθετε ότι είναι προφυλακτικό του πυρετού». Οι Κοζανίτες το έθιμο αυτό που το γιορτάζουν με πολλά αστεία και κασμέρια , το μετέφεραν τον 17ο αιώνα και στην Ευρώπη.
Επικράτησε λοιπόν στην Κοζάνη από τα παλιά χρόνια , να «γιλούμι» το μήνα Μάρτη, διότι ο Μάρτης μας γελούσε με τον άστατο καιρό, πότε ήλιο, πότε βροχή, πότε κρύο, πότε χιόνι , που όλα αυτά μπορούσαν να συμβούν την ίδια μέρα και να επαναλαμβάνονται στη διάρκεια του μηνός , επιφέροντας αναστάτωση στις εργασίες και στη ζωή.
Οι συμπολίτες μας φαίνεται ότι φιλοσόφησαν τον απροσδιόριστο Μάρτη με τις καιρικές άστατες συνθήκες , που δημιουργούν προβλήματα στις εργασίες. Όπως στους γεωργούς, στους κτηνοτρόφους, στους αμπελουργούς, στα οπωροφόρα δένδρα, άνθιζαν οι αμυγδαλές και πάγωνε το άνθη τους, στους Λαχανόκηπους, στους κυρατζήδες που δεν μπορούσαν να κάνουν αγώγια και άλλα πολλά. Γι’ αυτό και αποφάσισαν να αντιδράσουν με το δικός του τρόπο., Αφού λοιπόν μας «γιλάι» «Ου μάρτ’ς» να τον «γιλούμε κι μείς» κοινώς να τον κασμιρεύουμε. Ήταν, τρόπο τινά, ευφυής Κοζανίτικη ιδέα αντιμετωπίσεως του αλλοπρόσαλλου Μάρτ’. Άλλωστε υπάρχει και η ρήση «Μάρτης γδάρτης και κακός παλουκοκαύτης». «Τα παλιά παλούκια καίει τα καινούργια ξεριζώνει». Και η παροιμία, από τον Αύγουστο χειμώνα και από Μάρτη καλοκαίρι». «Λείπει ο Μάρτης από τη Σαρακοστή». Όλα αυτά τα λέει ο λαός, από τις παραξενιές του Μάρτη. Υπάρχουν πολλά ευτράπελα ανέκδοτα, με το Μάρτ΄, Μάρτ’,’. Μερικά λέγονται και άλλα δεν λέγονται.
Δημοσίευση σχολίου