Ο Πέτρος ο Γιόχαν κι’ ο Φράνς

Του Βασίλη Μαγκλάρα

Ήταν τότε που η «Δύση» πρόλαβε την Ανατολή και εκεί στο λυκόφως της αυγής, της έστησε καρτέρι.  Εκεί λίγο πριν απ’ το χάραμα, ακούσθηκε το σφύριγμα της βόμβας, στη γλώσσα του θανάτου και ο χρόνος πάγωσε και τα χρώματα πάγωσαν στη θέα του Θεριού, που σκίαζε τα ματωμένα χώματα της Συριακής μεθορίου.

Πάει καιρός που το Θεριό κυκλοφορεί ασύδοτο, τρομοκρατώντας την περιοχή διψώντας για αίμα, για ανθρώπινη σάρκα, παραβιάζοντας κάθε Αρχή και κάθε Δίκαιο.                                       

Γυρίζει στις γειτονιές τ’ ανέμου που τα ανεμοσούρια της «Αραβικής Άνοιξης», απλώνουν  τα κουρέλια τους στο χρώμα της φυλής τους και ζητά να εξοντώσει αυτά που τραγουδούν ακόμα ύμνους για την ανεξαρτησία τους.

                                                                                                                           

Συμπεριφέρεται σαν Πεχλιβάνης σε ζωοπανήγυρη που ψάχνει αδύναμους και σακατεμένους για να τους αποτελειώσει και να πάρει το βιό τους. Ζει με τις σάρκες τους, πουλώντας νταηλίκι με τις πλάτες αυτών που το σιγοντάρουν, για να κρατούν αναμμένες τις πολεμικές μηχανές τους.                                                                                                                                     

Ζει με το Λίπος που τον αλείφουν για να φαίνεται πιο άγριος, κάνοντας την βρώμικη δουλειά που δεν θέλουν να χρεωθεί σ’ αυτούς.                                                                                         

 Είναι με λίγα λόγια ο «μπράβος» τους στην περιοχή, που σ’ αυτό το θέατρο του παραλόγου τον έχρισαν ΕΚΤΕΛΕΣΤΗ για τους αχειραγώγητους του κόσμου.                                                   

Και η Διεθνής Κοινότητα; Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών; Η Ευρωπαϊκή Ένωση; Όλοι αυτοί που αγωνιούν για την τύχη της χελώνας καρέτα-καρέτα, ή της φώκιας μονάχους-μονάχους, τι έχουν να πουν για την ΝΕΑ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ των Τούρκων;                                                                     

Προχθές οι Αρμένιοι και ο Ποντιακός Ελληνισμός, χθες τα αδέλφια μας οι Κύπριοι, σήμερα οι Κούρδοι. Ως πότε θα ταΐζει με αίμα η ανθρωπότητα αυτό το Τέρας; Ως πότε θα το ανέχεται ο πολιτισμένος κόσμος; Ως πότε θα μένει ατιμώρητος ο ΣΦΑΓΕΑΣ για Εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας;                                                                                                                        

 Αυτοί οι ευαίσθητοι Οργανισμοί που έχουν αναλάβει εργολαβικά τις αξίες του Πολιτισμού μας που χάθηκαν; Πού…; Εκείνος ο Γκουτέρες το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι τα άδεια ταμεία του ΟΗΕ μην χάσει το μισθό του;                                                                                                                                      

Ψέλλισε κάτι η Ευρωπαϊκή Ένωση ως δυσαρέσκεια και κάτι για οικονομικές κυρώσεις, αφού και όταν…                                                                                                                                                       

Αφού και Όταν, ο Μακελάρης χορτάσει από ανθρώπινο αίμα και μια ακόμα τραγωδία θα μαυρίζει την ιστορία της ανθρωπότητας, γραμμένη με χιλιάδες αθώες ψυχές που πίστεψαν πως είχαν δικαίωμα στον πάνω κόσμο.                                                                                                     

Το ΝΑΤΟ δεν το αναφέρω καν, αρκούν οι δηλώσεις του Στόλντεμπεργκ σε υπαλληλική εκτέλεση καθηκόντων για να το αξιολογήσεις ως εγγυητή σταθερότητας και Ειρήνης.                                                                                                                                                                                        

Το μόνο που περισσεύει είναι η υποκρισία και την εκφράζει με τον πλέον απροκάλυπτο τρόπο ο πρόεδρος Τράμπ. Αφού θυσιάστηκαν στον αγώνα κατά του ISIS στο πλευρό των Αμερικανών τα πιο επίλεκτα στελέχη των Κούρδων αγωνιστών, για να σώσουν την «Δύση» από τους φανατικούς μουσουλμάνους, ο πρόεδρος Τράμπ ανακάλυψε πως οι Κούρδοι δεν βοήθησαν τους Συμμάχους στη Νορμανδία.                                                                                         

Ενώ οι Τούρκοι… Τι λες ρε ανιστόρητε. Έλεος.                                                                                                                        

Τι να πεις…  Και να ήταν μόνο αυτός; Ο σταυροφόρος Πούτιν στο πλευρό του Άσαντ, με τους μεγάλους Ορθόδοξους Σταυρούς, που «πάλευε» για την ακεραιότητα του Συριακού Κράτους, μπλόκαρε στο Συμβούλιο Ασφαλείας μαζί με τους Αμερικανούς κάθε πράξη για παύση των εχθροπραξιών.                                                                                                                                

Δοξάστε τους. Δοξάστε τους, όμως μην αφήσετε εκτός τον Ερντογάν. Όπως και να το κάνουμε έχει κι’ αυτός μερίδιο στο φαγοπότι της μοιρασιάς….                                                               

Δώστε τους και το Νόμπελ Ειρήνης για να έχουν ανθρώπινο προσωπείο κι’ ένα ακόμα λάβαρο στα παράσημα ντροπής της ΔΥΣΗΣ.                                                                                                                                                                      

Κάθε φορά που οι πολεμικές μηχανές βάζουν μπροστά, έρχονται στο νου μου οι διαχρονικοί στίχοι από τον Τρίτο Παγκόσμιο της αντιπολεμικής ελεγείας του Γιάννη Νεγρεπόντη που έντυσε μουσικά ο Μάνος Λοίζος και τραγούδησε ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου. Κάποια αποσπάσματα σας μεταφέρω για υπενθύμιση:                                                                                                                                                     

 Ο Πέτρος ο Γιόχαν κι’ ο Φρανς-σε φάμπρικα δούλευαν φτιάχνοντας τάνκς….                                 …Ο Πέτρος ο Γιόχαν κι ο Φρανς- δουλεύαν στον Μπράουν στο Φίσερ στον Κραφτ.                            

Ο Μπράουν ο Φίσερ κι ο Κραφτ- αχώριστοι γίνανε φτιάχνοντας τραστ.                                              

Ο Πέτρος ο Γιόχαν κι ο Φρανς- ανέμελοι δούλευαν πάντα στα τάνκς…….                                                                          

 ….Ο Μπράουν ο Φίσερ κι ο Κραφτ-χωρίσαν σε Μπράουν σε Φίσερ σε Κραφτ                                                                    

Ο Μπράουν ο Φίσερ κι ο Κραφτ-εχθροί τάχα γίναν διαλύσαν το τραστ                                                                   

Και πριν μάθουν τι είπε ο Μαρξ-στρατιώτες τους πήραν στον πόλεμο παν                                                   

 Ο Πέτρος ο Γιόχαν κι ο Φρανς-σαν ήρωες έπεσαν κάτω απ’ τα τανκς……..                                                         

Ζητώ συγνώμη για τον περιορισμό αυτών των υπέροχων στίχων, αλλά με περιορίζει το όριο φιλοξενίας των μέσων. Απλά ήθελα στη δική μου αδύναμη φωνή να προσθέσω τον εμπνευσμένο λόγο του Γιάννη Νεγρεπόντη για να ακουστούμε καλύτερα όσοι είμαστε αλληλέγγυοι σ’ αυτούς που ζουν σε αξημέρωτους Τόπους. Εκεί  που δεν έχει χώρο η Ειρήνη και η ζωή.                                                                                                                                                         

 Άλλωστε όπως έλεγε και ο Γερμανός Νομπελίστας Τόμας Μαν: Ο πόλεμος είναι μια δειλή απόδραση από τα προβλήματα της Ειρήνης.                                                                                                               

 Μαγκλάρας Βασίλης                                                                                                                                             

magklarasvas@yahoo.gr