Δύο
συλλαβές, μία κουλτούρα, μία μουσική που ξεκίνησε στα γκέτο του Μπρονξ
στα τέλη της δεκαετίας του ‘70, για να καταλήξει σήμερα να είναι
παγκοσμίως το πιο κυρίαρχο είδος στη μουσική. Τραγούδια που μέσα από την
αμεσότητα και την ωμότητα καταφέρνουν σε πολλές περιπτώσεις να
αναδεικνύουν τις αντιφάσεις του συστήματος που τα γέννησε.
Αυτό που δίνει στο Hip Hop την αξία και τη δύναμη που το χαρακτηρίζει είναι ότι πρόκειται για τη μουσική του σήμερα. Ένα είδος που προέρχεται πραγματικά από το λαό, που ξεπήδησε από τα αφροαμερικάνικα γκέτο πριν 4 δεκαετίες και κατάφερε να εξελίσσεται παραμένοντας επίκαιρο, λόγω του ίδιου του του χαρακτήρα.
Από την αυγή της νέας χιλιετίας το hip hop αποτελεί μια βιομηχανία δισεκατομμυρίων. Είναι επόμενο λοιπόν να συναντάμε συχνότερα φαινόμενα όπως τραγούδια-“τσιχλόφουσκες”, ψεύτικες περσόνες και φτηνή διασκέδαση. Οι θεματολογίες φτωχές, τα καθημερινά βάσανα φυσικά δεν σταμάτησαν, απλά δεν πουλάνε πια και άρα δεν τραγουδιούνται στα μεγάλα hit.
Όμως η μαζική
απήχηση, εκτός από ρηχότητα, φέρνει αντικειμενικά στην επιφάνεια και
κάποια φωτεινά παραδείγματα που σε συνδυασμό με την ωρίμανση της μορφής
και την εξέλιξη των τεχνολογικών μέσων προσφέρουν ποιοτικά έργα.
Η Hip Hop σήμερα μπορεί και πρέπει να είναι προοδευτική,μπορεί να εκφράσει αξίες και ιδανικά, μπορεί να προβληματίσει.
Μπορεί και πρέπει να γίνει το soundtrack των αγώνων, των ονείρων, της δύναμής μας ... “...Για να χτίσουμε έναν κόσμο λέφτερο, ανοιχτό, γεμάτο ελπίδα...”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου