Η Δίκη του Ανδρέα Γ.

Του Πάσχου Μανδραβέλη

Φανταζόμαστε ότι η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ξένη Δημητρίου γνωρίζει το ύψος του πραγματικού ελλείμματος το 2009 (κάτι που αγνοεί και η Eurostat) και γι’ αυτό έκανε αίτηση αναίρεσης του αθωωτικού βουλεύματος που αφορούσε τον πρώην πρόεδρο της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ) Ανδρέα Γεωργίου. Το γεγονός δε ότι ο Αρειος Πάγος έκανε την αίτηση δεκτή σημαίνει ότι στο αιτιολογικό της θα αναφέρεται το συγκεκριμένο νούμερο. Κι αυτό, διότι όπως ορθώς και προσφυώς παρατήρησε ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Σταύρος Τσακυράκης, όταν κάποιος κατηγορεί τον άλλο για «ψευδή βεβαίωση», σημαίνει ότι ξέρει την αλήθεια. Ειδικά όταν η κατηγορία είναι σε βαθμό κακουργήματος...

Το σκεπτικό του καθηγητή της Νομικής δεν είναι κάποια περίτεχνη νομολογία. Εδράζεται στην απλή, στην κοινή, λογική: «Από πλευράς στοιχειοθέτησης το αδίκημα της ψευδούς βεβαιώσεως μου φαίνεται απλό. Κάποιος δημόσιος υπάλληλος βεβαιώνει ψευδώς ως γεγονός το Α ενώ το αληθές είναι Β. Αν δεν γνωρίζεις το αληθές, προφανώς δεν μπορείς να αποφανθείς για το ψευδές. Δεν μπορείς να κατηγορήσεις κάποιον για ψευδή βεβαίωση χωρίς να γνωρίζεις ποια είναι η αληθής βεβαίωση. Το κατηγορητήριο, επομένως, πρέπει υποχρεωτικά να περιέχει το αληθές γεγονός που παρανόμως δεν βεβαιώθηκε. Πόσο, λοιπόν, ήταν πραγματικά το έλλειμμα που υποτίθεται ότι διόγκωσε ο κ. Ανδρ. Γεωργίου, ως επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ; Το έβγαλε 14 ενώ ήταν 3, όπως βεβαίωνε η κυβέρνηση του Καραμανλή; Οσο κι αν έψαξα στο Διαδίκτυο, δεν βρήκα κάποιο νούμερο. Αν δεν υπάρχει, η απόφαση του Αρείου Πάγου για την αναίρεση του απαλλακτικού βουλεύματος του Εφετείου είναι άνευ ετέρου σκανδαλώδης. Φαίνεται να συνδέεται αποκλειστικά με την ικανοποίηση των πιο καθυστερημένων πολιτών που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι κάποιοι κακοί συνωμότησαν εις βάρος τους και δημιούργησαν την κρίση» (2.8.2016).

Πέραν όμως των νομικών και λογικών ανακολουθιών, υπάρχει και μια ανθρώπινη διάσταση, που δεν επισημαίνεται καθόλου. Ο κ. Ανδρέας Γεωργίου, ως νέος Γιόζεφ Κ., ζει τη «Δίκη» του Κάφκα πέντε χρόνια τώρα, από το γινάτι κάποιων πολιτικών και νομικών κύκλων να δείξουν στον λαό (διότι δεν μπορούν να το αποδείξουν) ότι όλα ήταν καλώς καμωμένα ώς το 2009 μέχρι που ο «ξενόφερτος» οικονομολόγος με διδακτορικό από το Μίσιγκαν ανακάτεψε τα νούμερα και «διόγκωσε το έλλειμμα». Τι κι αν η Eurostat επιβραβεύει το έργο του και για πρώτη φορά τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής δεν έχουν αστερίσκους; Ο κ. Πάνος Καμμένος θα είναι στο βήμα της Βουλής για να τον συκοφαντεί. Τι κι αν όλες –μα όλες!– οι ελληνικές κυβερνήσεις (συμπεριλαμβανομένης κι αυτής στην οποία συμμετέχει συνεταιρικά ο κ. Καμμένος) και όλοι –μα όλοι!– οι διεθνείς οργανισμοί αποδέχονται τα στατιστικά στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ; Η κ. Ξένη Δημητρίου αναβαθμίστηκε προσφάτως από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και θα ασκήσει ακόμη μία αναίρεση του αθωωτικού βουλεύματος. Δυστυχώς δεν ζει σήμερα ένας Εμίλ Ζολά ώστε να ξαναγράψει το «J’ Accuse...!», για την περιπέτεια ενός ανθρώπου που άφησε την Αμερική και ήρθε να μπλεχτεί στα δίχτυα πολιτικών σκοπιμοτήτων. Αλλά ακόμη κι αν υπήρχε Ζολά, σε ποιον θα απηύθυνε την «ανοιχτή επιστολή του»; Σε μια κυβέρνηση που έχει μόνο σκοπιμότητες και διόλου τσίπα;

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ