Η Αμφισβήτηση της λογικής σ’ Ανατολή και Δύση

Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
«Περιμένω τηλεφώνημα από τον πνευματικό μου, να με συμβουλέψει αν πρέπει να δεχθώ ή όχι να γίνω προπονητής στη ΑΕΚ. Ως το βράδυ θα ξέρετε και θα τα μάθετε όλα. Αυτό μπορώ να πω μόνο τώρα».

ο  Αγγελος Αναστασιάδης  στην Πρόταση να αναλάβει την ΑΕΚ

Τον 11ο  μ.Χ. αιώνα δημιουργήθηκε από Ρωμαιοκαθολικούς μοναχούς ένα θρησκευτικό φιλοσοφικό ρεύμα, γνωστό ως Σχολαστικισμός. Οι γνωστότεροι εκπρόσωποι αυτού του ρεύματος ήταν οι άγιοι της Καθολικής Εκκλησίας Φραγκίσκος της Ασίζης και Θωμάς Ακινάτης. Οι μοναχοί αυτοί, μελετώντας τα κείμενα του Αριστοτέλη…….

  εντυπωσιάστηκαν τόσο πολύ από την Αριστοτελική λογική, ώστε προσπάθησαν να την «παντρέψουν» με τις χριστιανικές αρχές. (Παραδόξως, τα βιβλία του Αριστοτέλη έγιναν γνωστά στην Ευρώπη καθυστερημένα, μέσα από μεταφράσεις Αράβων λογίων και όχι από μεταφράσεις ορθοδόξων μοναχών, οι οποίοι θεωρούσαν τα έργα του Αριστοτέλη παγανιστικά και επικίνδυνα ). Χαρακτηριστικό των σχολαστικών ήταν η φράση  τους Ipse dixit, η οποία στα λατινικά σήμαινε «το είπε Εκείνος ο ίδιος», όπου το “Eκείνος” σήμαινε “ο Αριστοτέλης”, αλλά από σεβασμό προς το πρόσωπό του, δεν ανέφεραν καν το όνομά του, όπως ακριβώς έκαναν και με το Θεό , τον οποίο αποκαλούσαν «Κύριο».
Ηταν τέτοιος ο θαυμασμός τους, που σε συνδυασμό με τον θρησκευτικό φανατισμό, δημιούργησαν έναν απίστευτα δογματικό τρόπο σκέψης, χαρακτηριστικό του οποίου είναι η ακόλουθη ιστορία:« Σε μια μονή Δομινικανών μοναχών, μετά το δείπνο, άρχισε μια διαφωνία για το πόσα δόντια έχει το άλογο. Για να σταματήσει ο καυγάς, ζήτησε ο ηγούμενος από έναν δόκιμο μοναχό που μάζευε τα σκεύη από το τραπέζι, να πάει στη βιβλιοθήκη να φέρει κάποιο βιβλίο του Αριστοτέλη, ώστε να το επιβεβαιώσουν για να ηρεμήσουν τα πνεύματα. Από παιδική-λογική αφέλεια, ο φουκαράς ο δόκιμος, έκανε ένα τραγικό σφάλμα. Ρώτησε τον ηγούμενο, μήπως θα ήταν καλύτερο και πρακτικό να πάει δίπλα στον στάβλο να φέρει ένα άλογο για να δουν με τα ίδια τους τα μάτια το πόσα δόντια έχει το άλογο και τότε σηκώθηκαν όλοι οι μοναχοί οργισμένοι κατσαδιάζοντας τον βλάσφημο νεαρό δόκιμο που είχε το θράσος να αμφισβητήσει “Εκείνον”, τον “Μέγα Διδάσκαλο”, διότι ακόμη κι αν το άλογο είχε πράγματι λιγότερα δόντια από εκείνα που έγραφε “Εκείνος”, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα».
Όταν τον 13ο και 14ο αιώνα, για δυο αιώνες περίπου, άρχισαν οι σχολαστικοί να διαπληκτίζονται γράφοντας δεκάδες-εκατοντάδες τόμους ανούσιων ανοησιών για το αν οι Αγγελοι είναι γένους αρσενικού ή θηλυκού, για το αν έχουν γεννητικά όργανα (ως γνωστόν αχρείαστα στον Παράδεισο) και για το πόσοι Αγγελοι μπορούν να χωρέσουν πάνω στην κεφαλή μιας καρφίτσας, άρχισαν να γελοιοποιούνται, χάνοντας την επιρροή τους ακόμη και μεταξύ των απλών πιστών. Βλέπετε, ο Αριστοτέλης,  ως «ακάθαρτος» παγανιστής, δεν μπορούσε να δει Αγγελο και δεν είχε γράψει τίποτα επ’ αυτού.
Όταν οι Ρωμαιοκαθολικοί θεολόγοι ανακάλυπταν τον Αριστοτέλη (παρεμπιπτόντως, ο Αριστοτέλης θεωρείται προφήτης στην Ισλαμική αίρεση των Δρούζων του Λιβάνου) οι δικοί μας θεολόγοι, αφού τον είχαν ήδη χαρακτηρίσει λογοκλέφτη των Εβραίων και τον Πλάτωνα Αττικίζοντα Μωυσή(έναν Μωυσή που μιλάει ελληνικά), είχαν ήδη αποτελειώσει το αντι (αρχαιο)ελληνικό τους έργο αναθεματίζοντας τους Ελληνες στις εκκλησίες και εξολοθρεύοντας τους λίγους εναπομείναντες Ελληνες-Παγανιστές σε Πελοπόννησο και Κρήτη (ας είναι καλά ο Αρμένιος Νίκων ο Μετανοείτε). Αφού λοιπόν τελείωσαν μ’ αυτό το θεάρεστο έργο τους, μετά είδαν πως τώρα θα μπορούσαν να αρχίσουν το έργο τους της κυριαρχίας του Θεού των Εβραίων πάνω στους Ελληνες- Παγανιστές (Εθνικούς), μετατρέποντας έναν υπερήφανο λαό που απαγόρευε το χειροφίλημα ως ένδειξη δουλικότητας, σε δούλους του Θεού και των αυτοαποκαλούμενων μεσαζόντων του.
Όταν οι ίδιοι οι Εβραίοι άρχισαν να απορρίπτουν τη μυθολογία τους, άρχισαν να θαυμάζουν την σκέψη των Ελλήνων και να παίρνουν ελληνικά ονόματα ( βλέπε Μαϊμονίδη και πριν απ’ αυτόν τον Φίλωνα), και από την εποχή του Σπινόζα μέχρι σήμερα, θεωρούσαν τη μελέτη της αρχαιοελληνικής Γραμματείας «εκ των ουκ άνευ» (δεν υπήρξε μέχρι τον περασμένο αιώνα σημαντικός Εβραίος  στοχαστής που να μη γνώριζε απταίστως αρχαία ελληνικά)  οι δικοί μας μάθαιναν και μαθαίνουν στα ελληνόπουλα, μέχρι σήμερα πως ο σοφότερος όλων υπήρξε ο Σολομώντας, ο οποίος κατόρθωσε λέει να μοιράσει δίκαια ένα βρέφος δίχως να το διαμελίσει!  Από τον σοφό αυτό γέροντα του Θεού, που σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη έζησε μέχρι τα βαθιά γεράματα  μέσα στη χλιδή με εφτακόσιες γυναίκες και τριακόσιες παλλακίδες, κληρονομήσαμε , τον απλοϊκό τρόπο σκέψης και επικοινωνίας των παραβολών, των συνθημάτων και προσευχών μετάνοιας και υποταγής(λες και Ο Παντοδύναμος Θεός το είχε τόση ανάγκη όση και οι 70 γέροντες σοφοί Εβραίοι που έγραψαν την Παλαιά Διαθήκη). Έναν τρόπο σκέψης συνηθισμένο σε ακαλλιέργητες, σε  πρωτόγονες και νομαδικές ασιατικές κοινωνίες.
Ετσι, μέχρι σήμερα, αντί να μαθαίνουμε στα σχολεία και στο σπίτι τι είπαν και τι έγραψαν οι Σοφοί πρόγονοί μας, (αντί να λέμε «έφα (είπε ο) Ηράκλειτος, έφα Σωκράτης, έφα Πλάτων ή έφα Αριστοτέλης») ή τι λέει σε πολλά θέματα η σύγχρονη επιστήμη, ακούς από πολλούς Ελληνες και μάλιστα «σπουδαγμένους», πως έχουν τον πνευματικό τους ή τους ακούς να λένε, «είπε ο γέροντας……..», όπου ο γέροντας είναι σχεδόν πάντοτε αγράμματος ή τα μοναδικά βιβλία που έχει διαβάσει είναι η Αγία Γραφή και προσευχές.
Δίχως να θέλω να προσβάλω την καλή πρόθεση αυτών των σοφών σε πνευματικούς-μοναχικούς διαλογισμούς (όχι και σε εμπειρίες αφού οι πλείστοι εξ αυτών δεν έχουν καν οικογένεια)  γερόντων, αναρωτιέμαι με κοινή λογική: όταν σε μια κοινωνία του 21ου αιώνα, υπάρχουν ακόμη πολλοί άνθρωποι που δεν εμπιστεύονται την επιστήμη, ούτε την κρίση του μυαλού τους  και απευθύνονται  σε γέροντες, που πιστεύουν ότι έχουν ένα μαγικό μάτι, που βλέπει τη μια και μοναδική αλήθεια, τη δική τους, είναι ποτέ δυνατόν αυτό να μην έχει αρνητικές επιπτώσεις στην πνευματική, στην κοινωνική, στην οικονομική και γενικώς στην αναπτυξιακή ζωή ολόκληρης της κοινωνίας;
Ότι λέμε σήμερα Δυτικό Πολιτισμό, είναι προϊόν της αρχαιοελληνικής αμφισβήτησης.
press-gr.blogspot.com