Η εμβληματική προσωπικότητα του Μιχάλη Παπακωνσταντίνου

του Χρήστου Βήττα από τον ΠΤΟΛΕΜΑΙΟ

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΙΜΗΣ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

Εκδήλωση μνήμης και τιμής στον Κοζανίτη πολιτικό και συγγραφέα Μιχάλη Παπακωνσταντίνου, διοργάνωσαν στο πλαίσιο του εορτασμού για τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της Κοζάνης, ο δήμος Κοζάνης και η Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας. Η εκδήλωση στην κατάμεστη αίθουσα της «Φίλιππος» της Λέσχης Αξιωματικών Κοζάνης, πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με το περιοδικό «Μοχλός», το οποίο εξέδωσε ειδικό τεύχος – αφιέρωμα στην εμβληματική προσωπικότητα του μεγάλου πολιτικού άνδρα και συγγραφέα . Παρούσες στην εκδήλωση ήταν οι δύο κόρες του Μ. Παπακωνσταντίνου Ελένη και Μαρίνα. Ο περιφερειάρχης Δυτικής Μακεδονίας επέδωσε τιμητική πλακέτα για τον Μ. Παπακωνσταντίνου στις κόρες του.
Εισαγωγικά μίλησε για τον τιμώμενο ο πρώην νομάρχης Κοζάνης Πασχάλης Μητλιάγκας, ο οποίος συντόνισε την εκδήλωση, ενώ κύριοι ομιλητές ήταν: ο πρόεδρος του ιδρύματος «Ελευθέριος Βενιζέλος» Γιώργος Στεφανάκης, ο πρώην πρόεδρος του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, καθηγητής Απόστολος Γούλας, συνεργάτης του Μ. Παπακωνσταντίνου όταν ήταν στο υπουργείο Βιομηχανίας, καθώς και ο δημοσιογράφος – συγγραφέας Μιχάλης Πιτένης. Μίλησαν επίσης, ο περιφερειάρχης Δυτικής Μακεδονίας Γιώργος Δακής, ο δήμαρχος Κοζάνης Λάζαρος Μαλούτας, ο βουλευτής Κοζάνης του ΠΑΣΟΚ Πάρις Κουκουλόπουλος και άλλοι. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης παρουσιάστηκε οπτικοακουστικό, αποτυπώνοντας την πολιτική και συγγραφική διαδρομή του Μ. Παπακωνσταντίνου με συνεντεύξεις και δηλώσεις του ίδιου. Επίσης προβλήθηκε βίντεο με δηλώσεις για τον τιμώμενο, στο οποίο μίλησαν οι Νίκος Μέρτζος, δημοσιογράφος - συγγραφέας, ο Γ. Μυλωνάς, φιλόλογος, ο λαογράφος Γιάννης Κορκάς, ο Στράτος Ηλιαδέλης, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης, ο πρώην δήμαρχος Κοζάνης Γιάννης Παγούνης, ο πανεπιστημιακός καθηγητής Θεόδωρος Κουλουμπής κ.ά.
Η κόρη του Μ. Παπακωνσταντίνου Ελένη, δήλωσε ότι «για τον πατέρα μου η Κοζάνη ήταν ξεχωριστό. Ήταν γι’ αυτόν η πόλη που γεννήθηκε, που μεγάλωσε.
Νομίζω ένα από τα χαρακτηριστικά του, που όλοι τονίζουμε και ξέρουμε, είναι ότι ήταν ιδιαίτερα συναινετικός και μετριοπαθής. Αντιπαθούσε και απεχθανόταν τις ακρότητες. Γι’ αυτό μας συμβούλευε πάντα να αντιλαμβανόμαστε και την άλλη πλευρά. Νομίζω αυτή τη στιγμή χρειαζόμαστε τέτοιους ανθρώπους που είναι υπέρμαχοι του διαλόγου, του ορθολογισμού, κατά των άκρων και υπέρ της μετριοπάθειας. Ήταν πάντα ένας κλασσικός κεντρώος στη νοοτροπία και στην πολιτική και νομίζω ότι τέτοιους ανθρώπους χρειαζόμαστε σήμερα, τέτοιους ανθρώπους χρειάζεται η Κοζάνη.
Η Ελένη εξέφρασε συναισθήματα υπερηφάνειας, για το γεγονός ότι η προσφορά του πατέρα της αναγνωρίστηκε από ανθρώπους και πολιτικούς, που δεν ήταν αναγκαστικά στον ίδιο πολιτικό χώρο. Είπε χαρακτηριστικά ότι «είναι ωραίο να ακούς καλά λόγια για τους γονείς σου, όμως όταν τα ακούς όχι μόνο από φίλους και γνωστούς, αλλά και από αγνώστους, καθώς και από πολιτικά προσκείμενους και μη, τότε αυτό έχει μεγαλύτερη αξία και μας δίνει μεγάλη χαρά».
Ο Απόστολος Γούλας, είπε ότι γνώρισε το Μ. Παπακωνσταντίνου για πρώτη φορά όταν ήρθε και επισκέφτηκε τη γιαγιά του τη Ρούσα, το σπίτι της οποίας βρισκόταν απέναντι από το δικό μας.
Υπήρχε μία οικογενειακή σχέση από παλιά. Όταν ήρθε από το εξωτερικό ο Μιχάλης ζήτησε τη βοήθειά μου το 1989, τότε που ανέλαβε το υπουργείο Βιομηχανίας, Έρευνας και Τεχνολογίας. Από κει μετά συνεχίσαμε όσο ήταν δυνατόν μαζί, μια παράλληλη πορεία ας πούμε στα κοινά».
Ο Γ. Στεφανάκης, πρόεδρος του ιδρύματος «Ελευθέριος Βενιζέλος, σημείωσε για τον Μ. Παπακωνσταντίνου, ήταν από μία μεγάλη φιλελεύθερη οικογένεια και ήταν πιστός στα ιδεώδη του εθνάρχη Ελ. Βενιζέλου. Τα ιδεώδη αυτά ήταν: ελευθερία επιλογής, ευημερία. Όποιος τα έχει αυτά είναι ευτυχής. Και όποιο πολίτευμα τα συγκεντρώνει είναι επιτυχημένο.
Είπε ακόμη ότι ο Μ. Παπακωνσταντίνου ήταν εμπνευστής και καθοδηγητής, ήταν μία καθαρή και ψύχραιμη σκέψη, που μπόρεσε να περάσει από όλους αυτούς τους πολύ δύσκολους καιρούς αλώβητος και αξιοπρεπής.
Ακόμη ήταν από τη γενιά των πολιτικών που μπορούσε να είναι διακεκριμένος και εκτός πολιτικής. Ήταν ταλαντούχος, ήταν ευφυής, ήταν καλός δικηγόρος και πολύ καλός συγγραφέας. Ήταν ένας άξιος άνθρωπος που δεν έπαιρνε, αλλά προσέφερε στην πολιτική».
Ο Μ. Πιτένης υπογράμμισε ότι «ο Μ. Παπακωνσταντίνου ξεχώρισε ως πολιτικός, αλλά και ως συγγραφέας. Είναι σημαντικό ότι στο πρόσφατο συνέδριο για τα 600 χρόνια της Κοζάνης, στο κεφάλαιο λογοτεχνία, θέατρο, μουσική, μια ξεχωριστή θέση είχε ο Μ. Παπακωνσταντίνου, γιατί πιστεύω ότι την αξίζει και τη δικαιούται με το παραπάνω, καθώς παρήγαγε ένα πολύ σημαντικό ιστορικό και λογοτεχνικό έργο, καλύπτοντας κάποια κενά που υπήρχαν για την πόλη και την περιοχή. Νομίζω ότι ανήκει σε μία ολιγάριθμη ομάδα πολιτικών που δεν μιλούσαν απλώς, αλλά συνήθιζαν και να γράφουν, καταγράφοντας από τη μία μεριά ό,τι ο ίδιος έζησε και σε όσα συμμετείχε, αλλά ασχολούμενος και με την ιστορία της περιοχής μας, αποδεικνύοντας πόσο πολύ αγαπούσε την Κοζάνη και τη Δυτική Μακεδονία ολόκληρη».
Ο δήμαρχος Κοζάνης Λάζαρος Μαλούτας, χαρακτήρισε τον Μ. Παπακωνσταντίνου, ως «μία ιδιαίτερα σημαντική προσωπικότητα» και ανακοίνωσε την απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, να μετονομαστεί ο χώρος των παλιών ΚΤΕΛ, «Πλατεία Μιχάλη Παπακωνσταντίνου», στην οποία να σημειωθεί ήδη έχουν τοποθετηθεί οι σχετικές πινακίδες.
Ο Γ. Δακής μίλησε για «μια μεγάλη προσωπικότητα που εκφράζει με τον πιο σαφή τρόπο το χαρακτηριστικό του είναι μας: τον πατριωτισμό μας και τον κοσμοπολιτισμό μας. Ο Μ. Παπακωνσταντίνου υπήρξε γνήσιο τέκνο του νεοελληνικού διαφωτισμού, συνεχιστής της αρχαιοελληνικής παράδοσης, της ενασχόλησης με τα κοινά.
Υπήρξε προσωπικότητα πολυσχιδής. Έπαιξε καθοριστικό πολιτικό ρόλο σε δύο πολύ κρίσιμες χρονικές περιόδους της σύγχρονης πολιτικής μας ιστορίας. Την περίοδο 1964-65 με το Κυπριακό και την περίοδο του 1992-93 με τα προβλήματα ονοματοδοσίας με τους γείτονες.
Είμαστε πραγματικά περήφανοι γιατί αναδείξαμε μία προσωπικότητα του βεληνεκούς του Μ. Παπακωνσταντίνου. Είναι μεγάλη η παρακαταθήκη του».
Τέλος να σημειωθεί ότι στο κατάμεστο κινηματοθέατρο «Φίλιππος», ήταν ο βουλευτής Κοζάνης της ΝΔ, Μιχάλης Παπαδόπουλος, o αντιπεριφερειάρχης Γιάννης Σόκουτης, ο δήμαρχος Σερβίων – Βελβεντού Βασίλης Κωνσταντόπουλος, σύσσωμο το δημοτικό συμβούλιο Κοζάνης, αυτοδιοικητικοί, εκπρόσωποι φορέων, συγγενείς και φίλοι του Μ. Παπακωνσταντίνου, άνθρωποι και πολιτικοί από όλο το πολιτικό φάσμα.
Βιογραφικό σημείωμα
O Μιχάλης Παπακωνσταντίνου (1919 – 17 Ιανουαρίου 2010) ήταν Έλληνας πολιτικός και συγγραφέας. Χρημάτισε μεταξύ άλλων Υπουργός Εξωτερικών από το 1992 ως το 1993. Γεννήθηκε στην Κοζάνη και ακολούθησε νομικές σπουδές πρώτα στο ΑΠΘ και έπειτα σε πανεπιστήμια του εξωτερικού. Στην Αγγλία και στη Γερμανία σπούδασε Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο στα Πανεπιστήμια του Μάντσεστερ, του Κέιμπριτζ και τηςΧαϊδελβέργης.
Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής το 1961 με την Ένωση Κέντρου και εκλεγόταν συνεχώς ως το 1967. Στην κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου ήταν Υφυπουργός Αμύνης το 1964. Από το 1976 ως το 1977 ήταν γενικός γραμματέας της ΕΔΗΚ. Έγινε μέλος της Νέας Δημοκρατίας το 1978 και από τότε εκλεγόταν βουλευτής συνεχώς. Χρημάτισε Υπουργός Γεωργίας, Δικαιοσύνης και εν συνεχεία Υπουργός Εξωτερικών από τις 7 Αυγούστου του 1992 ως τις 13 Οκτωβρίου 1993 στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Ήταν τακτικός αρθρογράφος σε εφημερίδες της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, καθώς επίσης και σε ξένα περιοδικά. Διετέλεσε εταίρος της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, συνεργάτης του Ιδρύματος Μελετών της Χερσονήσου του Αίμου, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κινήσεως.
Το 1995 βραβεύτηκε με το βραβείο Ιπεκτσί για την ελληνοτουρκική φιλία.
Ο Μιχάλης Παπακωνσταντίνου απεβίωσε σε ηλικία 91 ετών το 2010.
Ανιψιός του, γιος του αδερφού του, είναι ο πρώην Υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου.