Επίκαιρα Θέματα:

Παρασκευή 27 Μαΐου 2011

Το κρίμα στο λαιμό σας αν γίνουμε Αργεντινή!

Οι περισσότεροι συνεχίζουν να μην αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα των περιστάσεων. Δεν κατανοούν ότι η χώρα μας, η πατρίδα μας, βρίσκεται μπροστά σε ένα χρηματοδοτικό κενό, ότι κινδυνεύει να ξεμείνει από χρήματα και απειλείται με αυτό που οι τραπεζίτες περιγράφουν ως «αιφνίδιο θάνατο».
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δήλωσε ευθέως ότι εκ του καταστατικού του και στον βαθμό που αναφύονται πιστωτικοί κίνδυνοι δεν μπορεί να δώσει το μερίδιό του για την πέμπτη δόση του δανείου. Και οι ευρωπαίοι εταίροι μας μετέδωσαν στον κ. Παπανδρέου ότι αν δεν λάβουν εγγυήσεις εθνικού επιπέδου, με τη συναίνεση των κομμάτων θα δεν θα καλύψουν τα χρήματα που αναλογούν στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Η κυβέρνηση της Ολλανδίας και άλλες δήλωσαν ότι δεν
είναι διατεθειμένες να πληρώσουν αν τα δικά μας κόμματα δεν συναινέσουν στην εφαρμογή του μεσοπρόθεσμου προγράμματος.
Κάπως έτσι οδηγηθήκαμε στην έκτακτη σύγκλιση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, από την οποία αν δεν βγει καπνός η χώρα θα κινδυνεύσει με ''ατύχημα'' πρώτου μεγέθους, να βρει τοίχο και να πέσει.


Ηδη το πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον, η διευρυνόμενη αμφισβήτηση της κοινωνίας, μας σπρώχνει προς το ατύχημα.


Αν δεν διαμορφωθεί περιβάλλον ιστορικού συμβιβασμού η χώρα θα κινδυνεύσει να μην πάρει τα χρήματα που χρειάζεται, ο κόσμος να νοιώσει απόλυτα ανασφαλής, να κυριαρχηθεί από αισθήματα πανικού και να υπάρξουν συμπεριφορές ανεξέλεγκτες.


Αυτή την ώρα δεν υπάρχει άλλη οδός από μια πολιτική συμφωνία ολίγων μηνών, ώστε να ληφθούν οι αποφάσεις που θα επιτρέψουν στους ευρωπαίους να προσφέρουν συνολικότερη λύση αποφυγής της χρεοκοπίας.


Και αργότερα, στις αρχές του φθινοπώρου, να γίνουν εκλογές ώστε να ξαναμετρηθούν κόμματα και πρόσωπα.

Οτιδήποτε άλλο αυτή τη στιγμή οδηγεί σχεδόν με μαθηματική βεβαιότητα στην χρεοκοπία ή στον ''αιφνίδιο θάνατο''.

Η ευθύνη που πέφτει στις πλάτες της πολιτικής ηγεσίας είναι μεγάλη και η στάση τους θα είναι καθοριστική για τη χώρα και τους πολίτες της.


Ο κ. Παπανδρέου οφείλει να αποδεχθεί πολιτικές και πρόσωπα της άλλης πλευράς, ο κ. Σαμαράς να υπερβεί το κομματικό συμφέρον του και να δώσει χείρα βοηθείας και οι υπόλοιποι των μικρότερων κομμάτων να διευκολύνουν τους αρχηγούς των δύο μεγαλύτερων κομμάτων.


Αν από τη σύσκεψη δεν βγει καπνός οφείλουν όλοι να γνωρίζουν ότι μπορούν να συμβούν τα χειρότερα.


Εικόνες Αργεντινής δεν σηκώνει η Ελλάδα. Εδώ θα σκοτωνόμαστε στους δρόμους, το φάντασμα του εμφυλίου θα αναβιώσει και οι εθνικές απώλειες θα πρέπει να θεωρούνται βέβαιες.


Η Ελλάδα θα ζήσει καταστροφή αντίστοιχη της Μικρασιατικής! Ας το λάβουν όλοι υπόψιν.

Aν. Καρακούσης-ΤΟ ΒΗΜΑ

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Στη Αργεντινη ο τι εγινε εγινε μετα απο 10 χρονια ΔΝΤ! Το οτι το ΔΝΤ απετυχε παταγωδως εκει το ξερουν και οι πετρες. Με μαθηματικη ακριβεια ακολουθειται η ιδια αποτυχημενη συνταγη. Κατα τα αλλα, οι καρακουσομανδραβεληαιβρες θελουν να μας πεισουν....

Ανώνυμος είπε...

Αφιερωμενο εξαιρετικα στους "ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ ΤΗΣ ΔΡΑΧΜΗΣ"... μετα το 7ο λεπτο:

http://www.youtube.com/watch?v=zS6sunut91s&NR=1

Ανώνυμος είπε...

Αφιερωμένο στον "καιρό" του αιβρες:

Δεν είναι αλήθεια πως οι πολίτες που διαδηλώνουν στο Σύνταγμα δεν έχουν κοινά αιτήματα. Το βασικό κοινό αίτημά τους είναι ξεκάθαρο: «Να φύγετε». Πόσο πιο ξεκάθαρο μπορεί να είναι ένα αίτημα; Εκτός, αν κάποιος πιστεύει πως οι πολίτες συγκεντρώνονται στο Σύνταγμα και διαδηλώνουν επί ώρες για χαβαλέ.

Σε όλες τις χώρες που χρεοκόπησαν, οι πολιτικοί που ήταν υπεύθυνοι είδαν την πόρτα της εξόδου από την πολιτική και τη χώρα ή οδηγήθηκαν στο δικαστήριο. Η Ελλάδα -μέχρι σήμερα- αποτελεί παγκόσμια εξαίρεση.

Η χώρα έχει χρεοκοπήσει, ό,τι απέμεινε ξεπουλιέται, οι πολιτικοί υπεύθυνοι παραμένουν ατιμώρητοι -και στις θέσεις τους-, και το μέλλον της χώρας είναι μαύρο. Ναι, η Ελλάδα «κάηκε». Οι πολίτες ξέρουν πως αυτοί που την έκαψαν πρέπει να φύγουν. Και το απαιτούν. Είναι μια απόλυτα λογική αντίδραση. Έτσι κάνουν όλοι οι λαοί του κόσμου.

Έχει τεράστια διαφορά το αν η χώρα θα συνεχίσει με τις ίδιες «μούρες» που την ξέσκισαν ή, αν τη θέση τους θα πάρουν νέα, ικανά και υγιή πρόσωπα. Μια γυναίκα που τρώει κάθε μέρα ξύλο από τον άντρα της και συνεχίζει να μένει μαζί του είναι διαφορετική από μια γυναίκα που θα φάει ξύλο από τον άντρα της, θα τον καταγγείλει και θα τον εγκαταλείψει. Είναι θέμα αξιοπρέπειας. Επίσης, είναι και θέμα εξυπνάδας – αν σε έδειρε χτες και προχτές, θα σε δείρει και αύριο. Εκτός αν σου αρέσει να σε δέρνει – τότε αλλάζει.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη -και χωρίς να έχω την ικανότητα να ερμηνεύσω τις προθέσεις χιλιάδων διαφορετικών ανθρώπων-, έχω την εντύπωση πως ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας έχει αντιληφθεί πως η επόμενη ημέρα για την Ελλάδα θα πολύ διαφορετική.

Ξέρουν πως η κατάσταση θα είναι πολύ δύσκολη αλλά ξέρουν, επίσης, πως η Ελλάδα της επόμενης ημέρας δεν είναι δυνατόν να συνεχίσει να κυβερνάται από τα πολιτικά τζάκια και τις παρεούλες που την διέλυσαν.

Η Ελλάδα της επόμενης ημέρας δεν είναι δυνατόν να συνεχίσει να ενημερώνεται από τα ΜΜΕ του εθνικού εργολάβου Μπόμπολα. Η Ελλάδα της επόμενης ημέρας δεν είναι δυνατόν να συνεχίσει να τρώει στη μάπα την Τρέμη, τον Πρετεντέρη και όλον αυτόν τον άθλιο και εμετικό θίασο. Αυτή ήταν η Ελλάδα του χτες. Είναι η Ελλάδα που φεύγει. Μαζί της φεύγουν και όλοι αυτοί.

Οι διαδηλώσεις στο Σύνταγμα -και σε πλατείες άλλων ελληνικών πόλεων- συνεχίζονται. Το μόνα μας όπλα είναι η ενότητα, η αλληλεγγύη και το να καταλάβουμε, επιτέλους, πως είμαστε ένας λαός. Ένας – όχι πενήντα διαφορετικοί.

Ανώνυμος είπε...

ΕΚΠΛΗΞΗ!!


http://apokaliptiko.com/2011/05/26/%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%85%CF%88%CE%B7-%CF%83%CE%BF%CE%BA-%CE%B4%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%AE-%CE%B7-%CE%BC%CE%AE%CE%BD%CF%85%CF%83%CE%B7-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%AD%CF%83%CF%87%CE%B1%CF%84/

ai-vreS είπε...

4.21 συμφωνούμε με όλα αυτά. Πες μας όμως ποιο είναι το αποτέλεσμα των δύο-τριών ημερών στο Σύνταγμα και στις άλλες πόλεις; Θεωρείς ότι ιδρώνει το αυτάκι των υπευθύνων αν συγκεντρωθούν ειρηνικά και σιωπηρά χιλιάδες άτομα; Τι κατάφεραν δηλαδή οι συγκεντρωμένοι;

Ωραία, σηκώθηκαν από τους καναπέδες τους, κάποιοι ίσως για πρώτη φορά στη ζωή τους, και συμμετείχαν σε κάτι μαζικό. Αλλά μέχρι αυτό το πλήθος να αποκτήσει μία κοινή συνείδηση και κοινά αιτήματα δεν πρόκειται να γίνει τίποτα.

Προς το παρόν ο καθένας είχε τη δική του αγανάκτηση και διαδήλωνε για τη δική του αγανάκτηση.

Το Προφίλ μας