Όταν έχεις τέτοιους βουλευτές τι τη θες την αντιπολίτευση…

Tου Άγγελου Στάγκου

Τι μέρα και αυτή η χθεσινή! Στην Αθήνα, ο Γ. Παπακωνσταντίνου έγινε στόχος (και πίσω από αυτόν και ο . Παπανδρέου) του συνόλου των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ που θα την ζήλευε και η πιο αγριεμένη και ανένδοτη αντιπολίτευση. Στην Ουάσινγκτον ο Ομπάμα στη συνάντησή του με τη Μέρκελ είπε καθαρά και ξάστερα ότι η Ελλάδα πρέπει να στηριχθεί οπωσδήποτε γιατί δεν θέλει να δει καμία ανεξέλεγκτη χρεοκοπία που θα δημιουργήσει κρίση στην Ευρωζώνη και θα απειλήσει την παγκόσμια οικονομία, ενώ η Μέρκελ από την πλευρά της αναγνώρισε την ευθύνη της, ορκίστηκε πίστη στο ευρώ και υποσχέθηκε ότι θα κάνει κινήσεις για να αντιμετωπισθεί η κατάσταση.

Παράλληλα, ο Σόϊμπλε έστειλε επιστολή στον Τρισέ λέγοντάς του ότι πρέπει οπωσδήποτε να βοηθηθεί η Ελλάδα γιατί ο κίνδυνος χρεοκοπίας της είναι άμεσος. Τέλος, στο Παρίσι, όπου ο Σαμαράς πήγε για να πείσει τον πρωθυπουργό Φιγιόν για την ορθότητά των θέσεών του σχεδόν πόρτα.
Ο γάλλος πρωθυπουργός, χωρίς πολλές ευγένειες του είπε ορθά-κοφτά ότι πρέπει να αποδεχθεί το πρόγραμμα της Τρόϊκα και να βάλει πλάτη. Σήμερα ο πρόεδρος της Ν.Δ. θα συναντηθεί με τον Μπαρόζο για να φάει ακόμη μία κατσάδα και μένει να δούμε αν θα συνεχίσει την περιοδεία του διαφώτισης της Ευρώπης μετά από τόσο θερμή υποδοχή…

Με λίγα, χθες επιβεβαιώθηκε πανηγυρικά ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα της κυβέρνησης είναι εσωτερικό. Οι βουλευτές της βρήκαν την ευκαιρία που ο Παπακωνσταντίνου τους παρουσίασε το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα και του χύμηξαν. Τον έχουν που τον έχουν άχτι, είναι και φοβισμένοι από τις λαϊκές αντιδράσεις, αλλά πολλές από τις φάπες που έριξαν ήταν και για τον Γ. Παπανδρέου. Επειδή δεν μπορούσαν να τα πουν σε εκείνον τάριξαν στον Παπακωνσταντίνου. Εξάλλου δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τους θεωρούν δίδυμο.

Οι βουλευτές λοιπόν του ΠΑΣΟΚ τάχθηκαν σαφώς εναντίον του παλιού και του νέου μνημονίου, θεωρούν λανθασμένη την οικονομική πολιτική, κατηγόρησαν την κυβέρνηση για λάθη, κάποιοι είπαν κατηγορηματικά ότι δεν θέλουν ούτε δημοψήφισμα, ούτε εκλογές, ενώ άλλοι υποστήριξαν ότι αυτές είναι η μοναδική λύση, κάποιοι μίλησαν για κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας,κάποιοι διαχώρισαν του βουλευτές από την κυβέρνηση, στην οποία αποδίδουν ευθύνες, μερικοί μίλησαν για αποτυχία στην επικοινωνιακή πολιτική και αυτά είναι μόνο λίγα από όσα ειπώθηκαν. Μέχρι και η περιοχή του Γουδή αναφέρθηκε (εκεί παλιά γίνονταν εκτελέσεις), παρ΄ όλο που μετά πήγαν να το μαζέψουν…

Τώρα πάντως μένει η απορία πως μπορεί να περάσει με τέτοιο κλίμα το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα (που θα υποστεί κάποιες αλλαγές για να ελαφρύνει, αρκεί να βρεθούν άλλες πηγές για τα 6,5 δις που λείπουν φέτος) από τη Βουλή, εκτός και αν όλοι αυτοί οι λεβέντες κάνουν πλάκα, ή λένε και καμιά μ… για να περάσει η ώρα. Και πως μπορεί να σταθεί στο υπουργείο του ο Παπακωνσταντίνου. Και τέλος, πως είναι δυνατόν να επιβιώσει η κυβέρνηση. Ή και πως μπορεί να υλοποιήσει το πρόγραμμα, στην περίπτωση που περάσει από τη Βουλή, όταν οι βουλευτές τοποθετούνται στην πρωτοπορία των αντιδράσεων…

Όλα αυτά βέβαια θα τα διαπιστώσουμε στην πορεία, καθώς εμείς μεν έχουμε φτάσει στο αμήν, γεγονός που ανησυχεί σφόδρα τον Ομπάμα και όπως φαίνεται και άλλους. Φανταστείτε ότι συναντήθηκαν οι ηγέτες των δύο μεγαλύτερων οικονομιών της Δύσης και ασχολήθηκαν με την Ελλάδα. Φαίνεται δε ότι ο πλανητάρχης έθεσε την Φράου προ των ευθυνών της. Που τις αναγνωρίζει μάλλον αν κρίνουμε από την επιστολή Σόϊμπλε στον Τρισέ. Έτσι, δεν αποκλείεται να δούμε επίσπευση των εξελίξεων που προηγουμένως είχαν προγραμματισθεί για τον Σεπτέμβριο. Και μην περάσει από το νου κανενός ότι όλα αυτά θα γίνουν ανώδυνα. Ο Ομπάμα το είπε: η Ελλάδα χρειάζεται ανάπτυξη και ιδιωτικές επενδύσεις, αλλά και διαφάνεια και μεταρρυθμίσεις στην οικονομία της! Οι Ρεν και Γιούνκερ ξαναμίλησαν για την ανάγκη συναίνεσης εκφράζοντας ταυτόχρονα την απογοήτευσή τους για τη στάση των ελλήνων και ο Σαμαράς πήρε μία γεύση από το τιπρόκειται να αντιμετωπίσει στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και των Βρυξελλών.

Όπως έχουμε ξαναπεί, οι έξω θέλουν να αποφύγουμε την πτώχευση (για τους δικούς τους λόγους, έστω) , εμείς θέλουμε;