Κίνημα των 10: Ενοποίηση ταμείων ασφάλισης

Του Πάσχου Μανδραβέλη

Το πρώτο που επείγει είναι η παραγωγή πρωτογενών πλεονασμάτων στον κρατικό προϋπολογισμό. Όχι μόνο για να έχουμε πρόσωπο στις αγορές, αλλά για να υπάρχουν λεφτά που θα ανακουφίσουν τις χαμηλότερες τάξεις από τις δραστικές αλλαγές που αναγκαστικά γίνονται στην χώρα.

Κοινωνική πολιτική με αρνητική φορολόγηση. Σήμερα όποιος προλαβαίνει ασκεί κοινωνική πολιτική. Το υπουργείο Εργασία και κοινωνικών ασφαλίσεων (θεμιτό και λογικό), το υπουργείο μεταφορών διά των μειωμένων εισιτηρίων, το υπουργείο παιδείας δια των μεταγραφών στα πανεπιστήμια, το υπουργείο υγείας με χιλιάδες προγράμματα, το υπουργείο Πολιτισμού με τα χαμηλά εισιτήρια, η ΔΕΗ με την τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος κ.λπ.

Το αποτέλεσμα είναι απίστευτη γραφειοκρατία και απώλεια των χρημάτων σε επιτροπές, γραφεία, γραφειοκράτες κ.λπ. Οι έχοντες ανάγκη υποστήριξης μετατρέπονται σε επιδοματοθήρες και να αναλώνουν όλο τον χρόνο τους στην αναζήτηση και κατάθεση διάφορων δικαιολογητικών ώστε να παίρνουν διάφορα κομμάτια της στήριξης που δικαιούνται.

Δεν είναι λογικότερο να δοθεί άπαξ η στήριξη δια της αρνητικής φορολόγησης; Το κράτος θα εξασφαλίσει ότι ουδείς δεν θα βρεθεί κάτω από τα όριο της φτώχειας επιδοτώντας την διαφορά του εισοδήματος από αυτό το όριο. Αν θεωρήσουμε δηλαδή ότι ένα ζευγάρι πρέπει να έχει 10.000 ευρώ ετησίως και τα εισοδήματά τους είναι 6.000 ευρώ να έχει «επιστροφή φόρου» 4.000 ευρώ. Αν είναι άνεργοι να έχουν «επιστροφή φόρου» 10.000 ευρώ.

Επιπλέον παροχές κοινωνικής πολιτικής (π.χ. παιδικοί σταθμοί κ.ά.) πρέπει να προσφέρονται από την  Τοπική Αυτοδιοίκηση, όπου ο έλεγχος (λόγω μικρότερου μεγέθους) γίνεται καλύτερα.

Μείωση του κράτους σε όλα τα επίπεδα. Οργανισμοί που μπορούν να προσφέρουν έργο σε μια ανταγωνιστική αγορά πρέπει άμεσα να ιδιωτικοποιηθούν (π.χ. οι λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ) και υπηρεσίες, υπουργεία, οργανισμοί που δεν έχουν ρόλο πρέπει να κλείσουν άμεσα. Στους υπάλληλους να δοθεί πρόγραμμα εθελούσιας εξόδου με τριετή καταβολή του μισθού τους (μόνο) μέχρι να ενταχθούν σε παραγωγικές δραστηριότητες.

Απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων. Πραγματική και χωρίς αστερίσκους. Καθένας -επιτέλους- θα πρέπει να μπορεί να ασκείτο επάγγελμα που επιθυμεί και να αναλαμβάνει το προσωπικό ρίσκο αυτής της επιθυμίας. Αν επιτύχει επέτυχε. Αν αποτύχει ας επωμιστεί το κόστος κι ας κάνει κάτι άλλο. (Διαβάζει ο κ. Λοβέρδος;)

Ενοποίηση όλων των ταμείων κύριας ασφάλισης σε τρία. Οι εργαζόμενοι μπορούν να κάνουν όσα επικουρικά ταμεία θέλουν, αρκεί να τα διαχειρίζονται οι ίδιοι χωρίς καμιά παρέμβαση ή στήριξη από το κράτος.

Μεταφορά τοπικών αρμοδιοτήτων στις τοπικές κοινωνίες. Οι συγκοινωνίες της Αθήνας και Θεσσαλονίκης, για παράδειγμα, πρέπει να μεταφερθούν στην Τ.Α. και να επιδοτούνται από την Τ.Α. Όχι από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Αυτονόμηση των πανεπιστημίων, απελευθέρωση της ανώτατης Παιδείας, κουπόνια εκπαίδευσης. Το κράτος οφείλει να παρέχει ένα ποσό ανά φοιτητή στον ίδιο τον φοιτητή, ο οποίος θα διαλέγει το ΑΕΙ-ΤΕΙ της αρεσκείας του (δημόσιο ή μη κρατικό) έτσι ώστε να υπάρξει ανταγωνισμός στην Ανώτατη Παιδεία.

Άμεση εφαρμογή των αποφάσεων των Ευρωπαϊκών Δικαστηρίων. Ειδικά σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δικαστές που εξόφθαλμα κρίνουν σε βάρος ανθρωπίνων δικαιωμάτων (όπως πιστοποιούν τα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια) να τιμωρούνται μένοντας στάσιμοι στην προαγωγή τους.

Αναθεώρηση Συντάγματος: Μπορεί να ξεκινήσει από την επόμενη Βουλευτική περίοδο, η συζήτηση όμως πρέπει να αρχίσει από τώρα. Δεν είναι μόν ο το άρθρο 86 (περί ευθύνης υπουργών) που χρήζει αναθεώρησης, ούτε το άρθρο 16 (για τα ΑΕΙ) που έγινε πολύ κουβέντα. Είναι πολλά περισσότερα. Κι αυτά πρέπει να τεθούν από τώρα στο τραπέζι να συζητηθούν διεξοδικά, για να μην έχουμε μια ακόμη άχρηστη αναθεώρηση• την τέταρτη σε 25 χρόνια!

*Ο Πάσχος Μανδραβέλης είναι αρθρογράφος στην εφημερίδα «Καθημερινή». Σπούδασε Οικονομικά και media. Έχει εκδώσει τα βιβλία «Είπαν. Το λεξικό του έξυπνου λόγου» (Έκδόσεις Καστανιώτη), «Ασκήσεις φιλελευθερισμού» (Εκδόσεις Δαρδανός), «Υπό το μηδέν. Τέσσερα σχόλια για την κρίση» (συμμετοχή, Εκδόσεις Ωκεανίδα) και έχει μεταφράσει στα ελληνικά το βιβλίο του David Brown, «Δικτατορία στον κυβερνοχώρο» (Έκδόσεις Καστανιώτη)
www.protagon.gr