Οι κραυγές εναντίον των Οικολόγων δε λύνουν το πρόβλημα
Εδώ και λίγο καιρό αναπτύσσεται ένας δημόσιος προβληματισμός για το ενεργειακό ζήτημα της χώρας. Αιχμή του δόρατος σ’ αυτό το διάλογο, που συχνά εξελίσσεται σε οξεία αντιπαράθεση, είναι ο λιγνίτης και το μέλλον του. Τις τελευταίες μέρες όμως η κατάσταση έχει «ξεφύγει», καθώς μερικοί από τους φανατικούς οπαδούς του λιγνίτη καταφεύγουν σε απειλές και πεζοδρομιακά συνθήματα, αντί να χρησιμοποιούν λογικά επιχειρήματα. Υποβιβάζουν έτσι το επίπεδο του πολιτικού μας πολιτισμού, αλλά και αμαυρώνουν τα δικά τους επιχειρήματα στα μάτια των σκεπτόμενων πολιτών.
Οι επιθέσεις και οι αιχμές έχουν συγκεκριμένη στόχευση: τον οικολογικό χώρο. Για άλλη μια φορά οι περιβαλλοντικές οργανώσεις και το οικολογικό κίνημα κατηγορούνται για «σκοτεινές επιδιώξεις», «αλλότρια κίνητρα» και διασύνδεση με «ξένα συμφέροντα»!! Ελαφρά τη καρδία και με τεράστια έπαρση και αλαζονεία εξαπολύονται κατηγορίες εναντίον οργανώσεων, που επί χρόνια κάνουν έναν τεράστιο αγώνα για το περιβάλλον. Στοχοποιούνται και σπιλώνονται άνθρωποι και κινήματα, διότι υπερασπίζονται και προτείνουν ένα διαφορετικό μοντέλο παραγωγικής και κοινωνικής οργάνωσης, που στηρίζεται στην αειφορική διαχείριση των φυσικών πόρων, στην αξιοποίηση του ανανεώσιμου ενεργειακού δυναμικού της χώρας, στον εξανθρωπισμό των κοινωνικών σχέσεων.
Οι νέες ιδέες, όπως οι οικολογικές, οφείλουν βέβαια να δέχονται την κριτική. Είναι δεκτός κάθε πολιτισμένος και ψύχραιμος αντίλογος στις απόψεις και τις πρακτικές του οικολογικού χώρου. Δυστυχώς όμως αυτό είναι ψιλά γράμματα για εκείνους που σκέφτονται μόνο με συντεχνιακά και τοπικιστικά κριτήρια. Τελευταίο παράδειγμα οι συνδικαλιστές της ΕΕΤΕΜ οι οποίοι απειλούν την Υπουργό Περιβάλλοντος και τους οικολόγους. Το ύφος τους βέβαια χαρακτηρίζει πρωτίστως τους ίδιους. Μας αποκαλούν ειρωνικά «λαχανί ανθρωπάκια», αποδεικνύοντας ότι το μόνο που ξέρουν είναι να συμπεριφέρονται ως .. «μαύρα κουτσαβάκια».
Μια από τις συκοφαντίες που εκτοξεύονται εναντίον του οικολογικού χώρου είναι ότι επιδιώκει το άμεσο κλείσιμο των ορυχείων και των σταθμών της ΔΕΗ. Αυτό είναι ψέμα και δεν ειπώθηκε ποτέ. Εκείνο που προτείνεται είναι η σταδιακή απεξάρτηση από το λιγνίτη και η αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών, συμπεριλαμβανομένων και των λιγνιτικών. Οι παλιές μονάδες πρέπει να κλείσουν και ορισμένες από αυτές να αντικατασταθούν με καινούριες αυστηρών περιβαλλοντικών προδιαγραφών, στα πλαίσια ενός μακροχρόνιου σχεδίου μείωσης της λιγνιτικής ισχύος και αύξησης των ανανεώσιμων πηγών (ΑΠΕ). Όταν μάλιστα οι ίδιοι οι Οικολόγοι (η Green Peace, οι Οικολόγοι Πράσινοι κλπ) βάζουν προδιαγραφές για τις νέες λιγνιτικές μονάδες (350 – 550 g CO2 / KWh), τότε πως κατηγορούνται ότι δεν θέλουν καμιά νέα λιγνιτικη μονάδα ; Όταν το WWF σε σχετική του μελέτη προβλέπει 16 % συμμετοχή του λιγνίτη το 2050, πως κατηγορείται ότι θέλει να εξαφανίσει το λιγνίτη αύριο ;
Από την άλλη, και ο πιο θερμόαιμος οπαδός του λιγνίτη θα πρέπει να καταλάβει ότι εφόσον σαν χώρα δεσμευτήκαμε να αυξήσουμε τις ΑΠΕ στο 20 % (από 3 % που είναι σήμερα) τότε - μας αρέσει δεν μας αρέσει – πρέπει να κόψουμε ένα μερίδιο από το 60 % του λιγνίτη. Απλά μαθηματικά. Αν βέβαια από το σύνολο των αναγκαίων μέτρων οι οπαδοί του λιγνίτη ζητούν επιλεκτικά την εγκατάσταση μόνο νέων μονάδων, χωρίς σχέδιο συνολικής μείωσης των λιγνιτικών MW, είναι φυσικό να αντιδρούμε ως οικολόγοι. Είναι λογικό να λέμε ΟΧΙ στις νέες λιγνιτικές μονάδες, άνευ όρων και δεσμεύσεων και προπαντός, άνευ χρονοδιαγράμματος ταχείας απόσυρσης των παλιών μονάδων. Το δεύτερο έωλο επιχείρημα του λιγνιτικού λόμπυ είναι ότι «το σύνολο των εκπομπών της ΔΕΗ είναι απειροελάχιστο σε σχέση με τις παγκόσμιες εκπομπές».
Πρόκειται για σύγκριση αντιεπιστημονική με στόχο την παραπλάνηση, διότι χρησιμοποιεί απόλυτα νούμερα και όχι ανά κάτοικο. Η ορθή όμως πρακτική λέει πως οι συγκριτικοί δείκτες αυτού του είδους υπολογίζονται κατά κεφαλή ή γενικότερα ανά μονάδα. Έτσι υπολογίζονται και συγκρίνονται οι εκπομπές CO2 της χώρας ανά κάτοικο ή η κατανάλωση ενέργειας ανά μονάδα του ΑΕΠ κλπ
Δεν μπορεί να λέμε δηλαδή πως επειδή εγώ είμαι ένας μέσα στα εκατομμύρια, δεν πειράζει αν συνεχίσω να πετάω τα σκουπίδια μου εδώ και εκεί, μιας και όλοι οι άλλοι παράγουν ΜΑΖΙ πολύ περισσότερα σκουπίδια !
Με βάση τα παραπάνω, οι Κινέζοι δεν είναι χειρότεροι από μας επειδή παράγουν 40 -50 φορές μεγαλύτερες ποσότητες άνθρακα, αλλά καλύτεροι, αφού στην Ελλάδα η παραγωγή λιγνίτη είναι 7 τόνοι ανά κάτοικο ενώ στην Κίνα μόνο 2,5 τόνοι ανά κάτοικο! Η λογική λοιπόν της δικαιοσύνης λέει πως κάθε χώρα οφείλει να αναλάβει το μερίδιο της ευθύνης που της αναλογεί. Σε κάθε περίπτωση κανείς δεν μπορεί να προτάσσει το προσωπικό, το τοπικό ή το κρατικό του συμφέρον μπροστά στην παγκόσμια απειλή που λέγεται υπερθέρμανση του πλανήτη και τεράστιες καταστροφές επί δικαίων και αδίκων. Κι ας μην ξεχνάμε η χώρα μας είχε ευνοϊκή μεταχείριση μέχρι τώρα, αφού της επιτράπηκε να αυξήσει τις εκπομπές των αερίων του θερμοκηπίου κατά 25 % (από το 1990 μέχρι το 2012), με το επιχείρημα πως δεν είμαστε αναπτυγμένη χώρα.
Αν λοιπόν χρησιμοποιήσει κανείς τους ορθούς επιστημονικούς δείκτες, τότε θα διαπιστώσει ότι η ενεργειακή εικόνα της χώρας είναι κάκιστη από κάθε άποψη. Ούτε καν το ελαφρυντικό της «φτηνής ενέργειας» δεν ισχύει αν συνυπολογίσουμε ΟΛΑ τα κόστη του λιγνίτη, συμπεριλαμβανομένου και του λεγόμενου εξωτερικού ή περιβαλλοντικού κόστους. Όμως ο συμβατικός τρόπος κοστολόγησης που εφαρμόστηκε μέχρι σήμερα, νομιμοποιεί τη. λεηλασία των φυσικών πόρων και δεν θεσμοθετεί αντικίνητρα (κόστη) για την αειφορική διαχείριση τους. Αν όλοι οι κάτοικοι του πλανήτη έδειχναν απέναντι στους φυσικούς πόρους τη συμπεριφορά του Έλληνα, τότε θα χρειαζόμασταν περίπου τρεις πλανήτες για να ζήσουμε !
Για να ανατραπεί λοιπόν αυτό το μοντέλο (το οποίο συν τοις άλλοις μας φορτώνει με ανάλογες οικονομικές συνέπειες και πρόστιμα) , θα πρέπει να αλλάξουμε δραστικά τον τρόπο παραγωγής και κατανάλωσης ενέργειας. Θα πρέπει, με δυο λόγια, κοντολογίς να κάνουμε μια ενεργειακή επανάσταση.Ένα άλλο ζήτημα που έχει τοπική μόνο διάσταση είναι η μονοκαλλιέργεια του λιγνίτη. Είναι ότι η περιοχή 60 χρόνια τώρα έχει μάθει (κακομάθει) να ζει στη «θερμοκοιτίδα» της ΔΕΗ και δεν έχει αναπτύξει εναλλακτικές λύσεις για τη «μεταλιγνιτικη περίοδο», παρά μόνο παχιά συνθήματα.Η ΔΕΗ στην περιοχή λειτουργούσε, και μάλλον θα συνεχίσει να λειτουργεί, σαν ένα τεράστιο δένδρο που σκεπάζει με τη σκιά του τα πάντα, με συνέπεια να μην ευδοκιμεί τίποτα άλλο. Βέβαιος είναι πλέον είναι ο φόβος πως σε λίγα χρόνια όταν το δένδρο θα εξαντλήσει όλους τους πόρους της περιοχής θα κλείσει τον κύκλο του, αφήνοντας πίσω του κρανίου τόπο.
Προς επίρρωσιν των παραπάνω σημειώνεται ότι τα πάλαι ποτέ πλούσια υδατικά αποθέματα της περιοχής οδηγούνται στην πλήρη καταστροφή, με τις συνέπειες να τις υφίστανται οι αγρότες και γενικότερα ο τοπικός πληθυσμός.Επίσης θα περάσουν πολλά χρόνια ώστε το έδαφος στα εξαντλημένα ορυχεία και τις αποθέσεις να ξαναποκτήσει την παλιά του ευφορία. Οι εργασίες αποκατάστασης είναι δύσκολο να ξεπεράσουν τα μεγάλα εμπόδια, όπως είναι το ανώμαλο ανάγλυφο, οι έντονες κλίσεις, τα φαινόμενα διάβρωσης και η καταστροφή της υπόγειας υδροφορίας. Χωρίς φυσικούς πόρους λοιπόν δύσκολα θα βγει από το «τουνελ» η λεκάνη Κοζάνης Πτολεμαίδας και ακόμη πιο δύσκολα θα συγκρατήσει τον παραγωγικό πληθυσμό που θα αναζητήσει διεξόδους σε άλλες περιοχές. Πιστεύουμε λοιπόν πως χρειαζόμαστε για το μέλλον ένα άλλο όραμα. Μια οικολογική αναπτυξιακή προοπτική που να στηρίζεται σε επενδύσεις κατασκευής πράσινου ενεργειακού εξοπλισμού, σε έργα ανάταξης και αποκατάστασης του κατεστραμμένου φυσικού κεφαλαίου (νερά – εδάφη - δάση), σε καινοτόμες παραγωγικές δράσεις. Η προοπτική αυτή είναι εφικτή, αλλά χρειάζεται πολιτική βούληση, αναπροσανατολισμό της κοινωνίας και σκληρή δουλειά. Το δρόμο τον έχουν δείξει πολλές Ευρωπαϊκές χώρες που προέβλεψαν πιο έγκαιρα τα αδιέξοδα που βιώνουμε εμείς σήμερα και τα ξεπέρασαν. Σε αυτόν τον αγώνα κανείς δεν περισσεύει. Το μόνο που δεν χρειαζόμαστε είναι οι απειλές και οι προκλήσεις εναντίον όσων κομίζουν έναν νέο τρόπο σκέψης.
Τ.Π.Κ ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ ΚΟΖΑΝΗΣ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΊΕΣ: Τσικριτζής Λάζαρος 6940848352,Ιωαννίδης Λευτέρης 6947823734
Εδώ και λίγο καιρό αναπτύσσεται ένας δημόσιος προβληματισμός για το ενεργειακό ζήτημα της χώρας. Αιχμή του δόρατος σ’ αυτό το διάλογο, που συχνά εξελίσσεται σε οξεία αντιπαράθεση, είναι ο λιγνίτης και το μέλλον του. Τις τελευταίες μέρες όμως η κατάσταση έχει «ξεφύγει», καθώς μερικοί από τους φανατικούς οπαδούς του λιγνίτη καταφεύγουν σε απειλές και πεζοδρομιακά συνθήματα, αντί να χρησιμοποιούν λογικά επιχειρήματα. Υποβιβάζουν έτσι το επίπεδο του πολιτικού μας πολιτισμού, αλλά και αμαυρώνουν τα δικά τους επιχειρήματα στα μάτια των σκεπτόμενων πολιτών.
Οι επιθέσεις και οι αιχμές έχουν συγκεκριμένη στόχευση: τον οικολογικό χώρο. Για άλλη μια φορά οι περιβαλλοντικές οργανώσεις και το οικολογικό κίνημα κατηγορούνται για «σκοτεινές επιδιώξεις», «αλλότρια κίνητρα» και διασύνδεση με «ξένα συμφέροντα»!! Ελαφρά τη καρδία και με τεράστια έπαρση και αλαζονεία εξαπολύονται κατηγορίες εναντίον οργανώσεων, που επί χρόνια κάνουν έναν τεράστιο αγώνα για το περιβάλλον. Στοχοποιούνται και σπιλώνονται άνθρωποι και κινήματα, διότι υπερασπίζονται και προτείνουν ένα διαφορετικό μοντέλο παραγωγικής και κοινωνικής οργάνωσης, που στηρίζεται στην αειφορική διαχείριση των φυσικών πόρων, στην αξιοποίηση του ανανεώσιμου ενεργειακού δυναμικού της χώρας, στον εξανθρωπισμό των κοινωνικών σχέσεων.
Οι νέες ιδέες, όπως οι οικολογικές, οφείλουν βέβαια να δέχονται την κριτική. Είναι δεκτός κάθε πολιτισμένος και ψύχραιμος αντίλογος στις απόψεις και τις πρακτικές του οικολογικού χώρου. Δυστυχώς όμως αυτό είναι ψιλά γράμματα για εκείνους που σκέφτονται μόνο με συντεχνιακά και τοπικιστικά κριτήρια. Τελευταίο παράδειγμα οι συνδικαλιστές της ΕΕΤΕΜ οι οποίοι απειλούν την Υπουργό Περιβάλλοντος και τους οικολόγους. Το ύφος τους βέβαια χαρακτηρίζει πρωτίστως τους ίδιους. Μας αποκαλούν ειρωνικά «λαχανί ανθρωπάκια», αποδεικνύοντας ότι το μόνο που ξέρουν είναι να συμπεριφέρονται ως .. «μαύρα κουτσαβάκια».
Μια από τις συκοφαντίες που εκτοξεύονται εναντίον του οικολογικού χώρου είναι ότι επιδιώκει το άμεσο κλείσιμο των ορυχείων και των σταθμών της ΔΕΗ. Αυτό είναι ψέμα και δεν ειπώθηκε ποτέ. Εκείνο που προτείνεται είναι η σταδιακή απεξάρτηση από το λιγνίτη και η αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών, συμπεριλαμβανομένων και των λιγνιτικών. Οι παλιές μονάδες πρέπει να κλείσουν και ορισμένες από αυτές να αντικατασταθούν με καινούριες αυστηρών περιβαλλοντικών προδιαγραφών, στα πλαίσια ενός μακροχρόνιου σχεδίου μείωσης της λιγνιτικής ισχύος και αύξησης των ανανεώσιμων πηγών (ΑΠΕ). Όταν μάλιστα οι ίδιοι οι Οικολόγοι (η Green Peace, οι Οικολόγοι Πράσινοι κλπ) βάζουν προδιαγραφές για τις νέες λιγνιτικές μονάδες (350 – 550 g CO2 / KWh), τότε πως κατηγορούνται ότι δεν θέλουν καμιά νέα λιγνιτικη μονάδα ; Όταν το WWF σε σχετική του μελέτη προβλέπει 16 % συμμετοχή του λιγνίτη το 2050, πως κατηγορείται ότι θέλει να εξαφανίσει το λιγνίτη αύριο ;
Από την άλλη, και ο πιο θερμόαιμος οπαδός του λιγνίτη θα πρέπει να καταλάβει ότι εφόσον σαν χώρα δεσμευτήκαμε να αυξήσουμε τις ΑΠΕ στο 20 % (από 3 % που είναι σήμερα) τότε - μας αρέσει δεν μας αρέσει – πρέπει να κόψουμε ένα μερίδιο από το 60 % του λιγνίτη. Απλά μαθηματικά. Αν βέβαια από το σύνολο των αναγκαίων μέτρων οι οπαδοί του λιγνίτη ζητούν επιλεκτικά την εγκατάσταση μόνο νέων μονάδων, χωρίς σχέδιο συνολικής μείωσης των λιγνιτικών MW, είναι φυσικό να αντιδρούμε ως οικολόγοι. Είναι λογικό να λέμε ΟΧΙ στις νέες λιγνιτικές μονάδες, άνευ όρων και δεσμεύσεων και προπαντός, άνευ χρονοδιαγράμματος ταχείας απόσυρσης των παλιών μονάδων. Το δεύτερο έωλο επιχείρημα του λιγνιτικού λόμπυ είναι ότι «το σύνολο των εκπομπών της ΔΕΗ είναι απειροελάχιστο σε σχέση με τις παγκόσμιες εκπομπές».
Πρόκειται για σύγκριση αντιεπιστημονική με στόχο την παραπλάνηση, διότι χρησιμοποιεί απόλυτα νούμερα και όχι ανά κάτοικο. Η ορθή όμως πρακτική λέει πως οι συγκριτικοί δείκτες αυτού του είδους υπολογίζονται κατά κεφαλή ή γενικότερα ανά μονάδα. Έτσι υπολογίζονται και συγκρίνονται οι εκπομπές CO2 της χώρας ανά κάτοικο ή η κατανάλωση ενέργειας ανά μονάδα του ΑΕΠ κλπ
Δεν μπορεί να λέμε δηλαδή πως επειδή εγώ είμαι ένας μέσα στα εκατομμύρια, δεν πειράζει αν συνεχίσω να πετάω τα σκουπίδια μου εδώ και εκεί, μιας και όλοι οι άλλοι παράγουν ΜΑΖΙ πολύ περισσότερα σκουπίδια !
Με βάση τα παραπάνω, οι Κινέζοι δεν είναι χειρότεροι από μας επειδή παράγουν 40 -50 φορές μεγαλύτερες ποσότητες άνθρακα, αλλά καλύτεροι, αφού στην Ελλάδα η παραγωγή λιγνίτη είναι 7 τόνοι ανά κάτοικο ενώ στην Κίνα μόνο 2,5 τόνοι ανά κάτοικο! Η λογική λοιπόν της δικαιοσύνης λέει πως κάθε χώρα οφείλει να αναλάβει το μερίδιο της ευθύνης που της αναλογεί. Σε κάθε περίπτωση κανείς δεν μπορεί να προτάσσει το προσωπικό, το τοπικό ή το κρατικό του συμφέρον μπροστά στην παγκόσμια απειλή που λέγεται υπερθέρμανση του πλανήτη και τεράστιες καταστροφές επί δικαίων και αδίκων. Κι ας μην ξεχνάμε η χώρα μας είχε ευνοϊκή μεταχείριση μέχρι τώρα, αφού της επιτράπηκε να αυξήσει τις εκπομπές των αερίων του θερμοκηπίου κατά 25 % (από το 1990 μέχρι το 2012), με το επιχείρημα πως δεν είμαστε αναπτυγμένη χώρα.
Αν λοιπόν χρησιμοποιήσει κανείς τους ορθούς επιστημονικούς δείκτες, τότε θα διαπιστώσει ότι η ενεργειακή εικόνα της χώρας είναι κάκιστη από κάθε άποψη. Ούτε καν το ελαφρυντικό της «φτηνής ενέργειας» δεν ισχύει αν συνυπολογίσουμε ΟΛΑ τα κόστη του λιγνίτη, συμπεριλαμβανομένου και του λεγόμενου εξωτερικού ή περιβαλλοντικού κόστους. Όμως ο συμβατικός τρόπος κοστολόγησης που εφαρμόστηκε μέχρι σήμερα, νομιμοποιεί τη. λεηλασία των φυσικών πόρων και δεν θεσμοθετεί αντικίνητρα (κόστη) για την αειφορική διαχείριση τους. Αν όλοι οι κάτοικοι του πλανήτη έδειχναν απέναντι στους φυσικούς πόρους τη συμπεριφορά του Έλληνα, τότε θα χρειαζόμασταν περίπου τρεις πλανήτες για να ζήσουμε !
Για να ανατραπεί λοιπόν αυτό το μοντέλο (το οποίο συν τοις άλλοις μας φορτώνει με ανάλογες οικονομικές συνέπειες και πρόστιμα) , θα πρέπει να αλλάξουμε δραστικά τον τρόπο παραγωγής και κατανάλωσης ενέργειας. Θα πρέπει, με δυο λόγια, κοντολογίς να κάνουμε μια ενεργειακή επανάσταση.Ένα άλλο ζήτημα που έχει τοπική μόνο διάσταση είναι η μονοκαλλιέργεια του λιγνίτη. Είναι ότι η περιοχή 60 χρόνια τώρα έχει μάθει (κακομάθει) να ζει στη «θερμοκοιτίδα» της ΔΕΗ και δεν έχει αναπτύξει εναλλακτικές λύσεις για τη «μεταλιγνιτικη περίοδο», παρά μόνο παχιά συνθήματα.Η ΔΕΗ στην περιοχή λειτουργούσε, και μάλλον θα συνεχίσει να λειτουργεί, σαν ένα τεράστιο δένδρο που σκεπάζει με τη σκιά του τα πάντα, με συνέπεια να μην ευδοκιμεί τίποτα άλλο. Βέβαιος είναι πλέον είναι ο φόβος πως σε λίγα χρόνια όταν το δένδρο θα εξαντλήσει όλους τους πόρους της περιοχής θα κλείσει τον κύκλο του, αφήνοντας πίσω του κρανίου τόπο.
Προς επίρρωσιν των παραπάνω σημειώνεται ότι τα πάλαι ποτέ πλούσια υδατικά αποθέματα της περιοχής οδηγούνται στην πλήρη καταστροφή, με τις συνέπειες να τις υφίστανται οι αγρότες και γενικότερα ο τοπικός πληθυσμός.Επίσης θα περάσουν πολλά χρόνια ώστε το έδαφος στα εξαντλημένα ορυχεία και τις αποθέσεις να ξαναποκτήσει την παλιά του ευφορία. Οι εργασίες αποκατάστασης είναι δύσκολο να ξεπεράσουν τα μεγάλα εμπόδια, όπως είναι το ανώμαλο ανάγλυφο, οι έντονες κλίσεις, τα φαινόμενα διάβρωσης και η καταστροφή της υπόγειας υδροφορίας. Χωρίς φυσικούς πόρους λοιπόν δύσκολα θα βγει από το «τουνελ» η λεκάνη Κοζάνης Πτολεμαίδας και ακόμη πιο δύσκολα θα συγκρατήσει τον παραγωγικό πληθυσμό που θα αναζητήσει διεξόδους σε άλλες περιοχές. Πιστεύουμε λοιπόν πως χρειαζόμαστε για το μέλλον ένα άλλο όραμα. Μια οικολογική αναπτυξιακή προοπτική που να στηρίζεται σε επενδύσεις κατασκευής πράσινου ενεργειακού εξοπλισμού, σε έργα ανάταξης και αποκατάστασης του κατεστραμμένου φυσικού κεφαλαίου (νερά – εδάφη - δάση), σε καινοτόμες παραγωγικές δράσεις. Η προοπτική αυτή είναι εφικτή, αλλά χρειάζεται πολιτική βούληση, αναπροσανατολισμό της κοινωνίας και σκληρή δουλειά. Το δρόμο τον έχουν δείξει πολλές Ευρωπαϊκές χώρες που προέβλεψαν πιο έγκαιρα τα αδιέξοδα που βιώνουμε εμείς σήμερα και τα ξεπέρασαν. Σε αυτόν τον αγώνα κανείς δεν περισσεύει. Το μόνο που δεν χρειαζόμαστε είναι οι απειλές και οι προκλήσεις εναντίον όσων κομίζουν έναν νέο τρόπο σκέψης.
Τ.Π.Κ ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ ΚΟΖΑΝΗΣ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΊΕΣ: Τσικριτζής Λάζαρος 6940848352,Ιωαννίδης Λευτέρης 6947823734
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου