Στην Ειδομένη η Ελλάδα κλειδωμένη

Γράφει ο Βασίλης Μαγλάρας
«Και συ Ελένη και κάθε Ελένη… Η ζωή σου, να το ξέρεις είναι επικηρυγμένη. Να πεθαίνεις για την Ελλάδα είναι άλλο κι’ άλλο εκείνη να σε πεθαίνει.(στιχ.Μ.Τσικληρόπουλος).                                           

Και συ Ελένη και η κάθε Ελένη και ο κάθε Έλληνας που βλέπει τη ζωή του συρμό χωρίς ειρμό, με τα φρένα σπασμένα αλλά με σώες τις φρένες, να κυλά σ’ αναπόφευκτο μοιραίο και ν’ αναρωτιέται αν τον ταΐζουν χόρτο, ή πάει «για την Ελλάδα ρε γαμώ το».                               

Πάνε πάνω από έξη χρόνια που βάσκανος μοίρα μας κτύπησε με 350 δις χρέος και 15% ελλείμματα (παραληφθέν δώρο από τον Κ. Καραμανλή τον νεότερο σε μας και τις επόμενες γενιές απ’ ότι μολογούν) και εμείς πεισματικά επιμένουμε στον πολιτικό μας ιριδισμό που θέλει να βλέπει την επιφάνεια, γιατί μας τρομάζουν οι επί μέρους ευθύνες.
Γιατί μπορεί να μην τα «φάγαμε όλοι μαζί», σίγουρα όμως κάποιοι και μάλιστα πολλοί, συνέργησαν για να φαγωθούν πολλά και ας δηλώνουν αθώοι του αίματος και ας κρύβονται πίσω απ’ τις λίστες και ας βολεύτηκαν σε κρατικοδίαιτες συνταγές. Το απίστευτο είναι ότι Νέμεσης απ’ ότι φαίνεται δεν πρόκειται να υπάρξει, αν κρίνουμε από τον χρονικό προσδιορισμό που εξέφρασαν οι κυβερνώντες για να  ελεγχθούν πρόσωπα και πρακτικές, αφού θέλουν η έρευνα να ξεκινήσει από την είσοδό μας στα μνημόνια κι’ εντεύθεν. Δηλαδή έλεος… Η νοημοσύνη μας όσο κι’ αν αποτιμάται με την ψήφο μας, δεν σημαίνει ότι ζούμε στον απόλυτο παραλογισμό ψάχνοντας ενόχους στους τρόπους θεραπείας, ενώ αφήνουμε στο απυρόβλητο τις αμαρτίες που μας φόρτωσαν ένα δυσβάστακτο χρέος.  Έτσι.. Μη μας υποτιμάτε τόσο…                                                                                                                                                     

Και συ Ελένη και η κάθε Ελένη και ο κάθε Έλληνας που βλέπει τη ζωή του να κυλά, να σβήνει να χάνεται, στη δύνη άστατων καιρών και φαινομένων, αναρωτιέται αν έχει λόγο για το μέλλον σ’ ένα χαμένο παρόν, αν έχει δικαιώματα ή μόνο υποχρεώσεις και αν είναι ένοχος για αυτή τη καταδίκη, ή απλά τον τύλιξαν σ’ ένα χαρτί χωρίς να γίνει δίκη.                                                                                                                                                        

Πάει ένας χρόνος και δυο μήνες που η κυβέρνηση της αριστεράς (της προόδου δεν το ακούω πλέον)κατά δήλωσή της, με συγκυβερνήτη τους ανεξάρτητους, αντιμνημονιακούς και ότι άλλο νομίζουν- εκεί θα σταθούμε- Έλληνες, ανέλαβαν τις τύχες ή τις ατυχίες της Χώρας μας. Και όσον αφορά τις τύχες… Ύψωσαν τα Τείχη της Αντίστασης και του Λαϊκού Ξεσηκωμού, που Διατράνωναν την Ελπίδα του κάθε πικραμένου να ξεφύγει από την ανακύκλωσή του. Όρθωσαν το αριστερό τους-κατά δήλωσή τους πάντα μην παρεξηγηθώ-ανάστημα απέναντι στο Γερμανικό άξονα, απαιτώντας κατοχικά δάνεια και πολεμικές αποζημιώσεις. Απείλησαν τη Μέρκελ τη Λαγκάρντ, το Σόϊμπλε ότι θα στείλουν νταούλια και ζουρνάδες να καταλάβουν την Πύλη του Μαγδεμβούργου και απορώ πως δεν κατέλαβαν ακόμη την όπερα της Βιέννης, να κουφάνουμε εκείνον τον Ανθέλληνα τον Κούρτς. Έβαλαν κόκκινες γραμμές, έβαλαν απαγορευτικά, ρίξανε και μια «Δημιουργική Ασάφεια» γιατί δεν είχαν κάτι άλλο πρόχειρο και ξεκαθάρισαν μετά από σκληρή(!)  διαπραγμάτευση, ότι δεν συνομιλούν με την Τρόικα θέλουνε κάτι περισσότερο σε Κουαρτέτο να τους κοιτά, όταν θα διαγράφουν το επονείδιστο χρέος σκίζοντας ταυτόχρονα  τα μνημόνια.                                                                                                                                                          

Όλα αυτά, όσον αφορά τις τύχες της Χώρας μας. Όσον αφορά τις ατυχίες ρίξανε τα Τείχη που μας Χώριζαν από τους Δανειστές μας. Ρίξανε νερό στο κρασί τους. Ρίξανε στο «γυαλί φαρμάκι» κερασμένο απ’ τους θεσμούς, ενώ εμείς άναυδοι τραγουδάμε «ρίξε στο κορμί μου σπίρτο να πυρποληθώ» γιατί ακόμα δεν έχουμε καταλάβει πως η Κάλπη βγάζει ΟΧΙ και το αποτέλεσμα είναι ΝΑΙ. Όσον αφορά τις απειλές… Η Λαγκάρντ, αναγκάστηκε να αποσύρει τον Πόλσεν και μας έστειλε τη «Μαύρη Ντάλια», η Μέρκελ, άρον-άρον ετοίμασε ένα τρίτο μνημόνιο και ο Σόιμπλε στάζει μέλι ο λόγος του για τον Πρωθυπουργό μας. Η δε Τρόικα ΤΕΛΟΣ… Τώρα Κουαρτέτο, για να συμπληρωθεί πιθανόν το καρέ που μας τζογάρουν.                                                                                            

Και συ Ελένη και η κάθε Ελένη και ο κάθε Έλληνας που βλέπει στις αμαρτίες του παρελθόντος να κολλούν οι αυθόρμητες και παρορμητικές επιλογές του, αναρωτιέται αν είναι χρέος του μέσα στο χρέος του να ζει από ξένες πλάτες, με ενέχυρο τον Τόπο του σε πρόθυμους φιλέλληνες και αποικιοκράτες.                                                                                                                                              

Πάει καιρός που η Χώρα μας ενεργεί καθ’ υπαγόρευση, εξαρτημένη από ξένα κέντρα αποφάσεων και εκείνο που μας πικραίνει περισσότερο δεν είναι η οικονομική εξαθλίωση, αλλά όσα πληγώνουν την Πατρίδα μας. Βλέπουμε την αυθαιρεσία του Τούρκου γείτονα που διαρκώς παραβιάζει τον εναέριο χώρο μας, που δημιουργεί και νέες γκρίζες ζώνες, που κυνικά σ’ ένα τραγικό περιστατικό όταν χάσαμε τρία παλικάρια στη Κίναρο, εκδίδει ΝΟΤΑΜ και εμείς δεχόμαστε το σύμφωνο των Ευρωπαίων που θεωρεί την Τουρκία «Χώρα ασφαλούς διέλευσης». Γινόμαστε μάρτυρες των μεθόδων του Ερντογάν που παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα, που παρεμβαίνει στη Δικαιοσύνη, που καταργεί την ελευθεροτυπία, που ρίχνει μαύρο στα Μέσα κοινωνικής Δικτύωσης, που φυλακίζει δημοσιογράφους, που αποδεκατίζει τον Κουρδικό λαό, που… Και εμείς σπεύδουμε στη Σμύρνη αδιαφορώντας για τη σημειολογική σημασία στη μεγαλύτερη τραγωδία του Ελληνισμού, να συγκαλύψουμε την υποκρισία τους μοιράζοντας τριαντάφυλλα στις αρεστές στο καθεστώς δημοσιογράφους. Μπερδέψαμε τις ανοιχτές αγκάλες ενός ευαίσθητου Λαού στον ανθρώπινο πόνο, με την πολιτική των ανοιχτών συνόρων, με αποτέλεσμα να δεχτούμε από τους γείτονές μας και τους Εταίρους μας το πιο αποτρόπαιο και υποτιμητικό ΜΠΟΥΛΙΓΚ. Ναι, εκτεθειμένοι στις διαθέσεις των Τούρκων και των δουλεμπόρων τους, με το ΝΑΤΟ συνεργό τους, δεχόμαστε τους δυστυχισμένους του κόσμου όλου, έχοντας στην Ειδομένη την πόρτα της Ευρώπης κλειδωμένη…                                                         

Στην Ειδομένη η Ελλάδα κλειδωμένη… Στα όρια της ανθρωπιάς η δυστυχία αποκλεισμένη. Κι’ εμείς νωθροί-σκυφτοί-μοιραίοι, δεχόμαστε πως ταπεινοί είναι οι ταπεινωμένοι…                   

Αλλά όπως λέει και ο ποιητής μας Κωστής Παλαμάς «Από θαμπούς ντερβίσηδες και στέρφους μανδαρίνους – κι’ από τους χαλκοπράσινους η Πολιτεία πατιέται – Χαρά στους χασομέρηδες! Χαρά στους αρλεκίνους!- Σκλάβος ξανάσκυψε ο Ρωμιός και δασκαλοκρατιέται». 

                                                                                                                                              

Μαγκλάρας Βασίλης                                                                                                                                

magklarasvas@yahoo.gr