Του Ι. Κ. Πρετεντέρη
Τρεις εβδομάδες πριν από τις ευρωεκλογές ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θυμήθηκε να μας θυμίσει ότι το ευρώ δεν είναι «αντικείμενο στο οποίο αποδίδονται υπερφυσικές ιδιότητες».
Ούτε «οποιοδήποτε αντικείμενο έχει για κάποιον πολύ μεγάλη σημασία ώστε να είναι προσκολλημένος σε αυτό».
Είναι οι δυο ορισμοί που δίνει το Λεξικό Μπαμπινιώτη για το «φετίχ». Και για τον Αλέξη Τσίπρα το εθνικό νόμισμα της χώρας «δεν είναι φετίχ».
Λυπάμαι αλλά όλο και περισσότερο δυσκολεύομαι να καταλάβω.
Αν η εθνική στρατηγική της ενσωμάτωσης στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης
δεν έχει πολύ μεγάλη σημασία ώστε να είμαστε προσκολλημένοι σε αυτήν,
τότε σε τι «είμαστε προσκολλημένοι»; Στον Κόκκινο Οκτώβρη;
Κακά τα ψέματα, το πρόβλημα με τον ΣΥΡΙΖΑ και το ευρώ δεν είναι τι λένε - ούτως ή άλλως, κάθε μέρα λένε κάτι διαφορετικό...
Είναι ότι δεν συνειδητοποιούν τι λένε διότι δεν ξέρουν τι θέλουν.
Αντε λοιπόν να το πιάσουμε από την αρχή και μαλακά.
Η Ευρώπη του κοινού νομίσματος στηρίζεται σε μια σειρά από κανόνες και
υποχρεώσεις για όσα κράτη έχουν το κοινό νόμισμα. Μας αρέσουν, δεν μας
αρέσουν, αυτοί είναι οι κανόνες και αυτές οι υποχρεώσεις.
Θέλουμε το ευρώ; Εφαρμόζουμε τους κανόνες και εκπληρώνουμε τις υποχρεώσεις που επιβάλλει το ευρώ.
Είτε είναι φετίχ είτε δεν είναι.
Δεν θέλουμε να εφαρμόσουμε τους κανόνες και να εκπληρώσουμε τις
υποχρεώσεις; Κουνάμε μαντίλι στο ευρώ και βαδίζουμε καμαρωτά στη δραχμή,
το ρούβλι, το γρόσι και σε ό,τι άλλο τραβάει η ψυχή μας.
Είτε είναι φετίχ είτε δεν είναι.
Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει και ούτε προβλέπεται να υπάρξει αν ψηφιστεί ο Τσίπρας, η μούμια του Λένιν ή ο Βελζεβούλης αυτοπροσώπως.
Το παραμύθι ότι κάποια στιγμή θα εμφανιστούν κάποιοι ζόρικοι και με «κάτι κόλπα ζόρικα που κάνουν στην Ινδία» η Μέρκελ θα μετανοήσει, θα εγγραφεί στη συνιστώσα Ρόζα και θα κάνει τα χατίρια του Μηλιού είναι πλέον μόνο για γέλια.
Με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή δεν θα γίνει και για κλάματα!..
ΤΟ ΒΗΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου