Η αξιολόγηση ως σύμμαχος

της Ιωάννας Κωσταρέλλα από το ΧΡΟΝΟ

Κάποιοι πρέπει επιτέλους να καταλάβουν ότι δε γίνεται καθημερινά να παίζουν με τις ζωές των άλλων, σπέρνοντας τον πανικό με φήμες –αλλά και βεβαιότητες- για απολύσεις. Πολύ απλά δε γίνεται κάθε μέρα να ξυπνάς και να φαντάζεσαι τον εαυτό σου μεταξύ των χιλιάδων ονομάτων που βλέπουν την έξοδο απο την εργασία. Αυτό γίνεται εδώ και τρία χρόνια τώρα. Κάθε μέρα νέα σενάρια, κάθε μέρα άλλοι εργαζόμενοι στο στόχαστρο. Με πρόχειρα, επεξεργασμένα στο πόδι, σχέδια για να ταιριάξουν μόνο οι αριθμοί, οι κυβερνώντες αποπειρώνται  με περίεργα copy-paste να ικανοποιήσουν τους ευρωπαίους.

Η αβεβαιότητα έχει γίνει αυτή τη στιγμή η μεγαλύτερη τροχοπέδη στην παραγωγικότητα. Το κράτος πρέπει να έχει συνέχεια στη λειτουργία του και κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει με φήμες για απολύσεις.

Ο μεγαλύτερος φόβος των υπαλλήλων –η αξιολόγηση δηλαδή- μετατρέπεται αυτή τη στιγμή στο μόνο σύμμαχο, καθώς όλο και περισσότερο γίνεται εμφανές ότι στο τέλος θα φύγουν οι ικανοί που προσελήφθησαν με διαδικασίες και θα μείνουν όσοι μπήκαν από τα παράθυρα.

Το πρόβλημα είναι ότι μάλλον είναι αργά να μιλήσουμε για τις σαμποταρισμένες προ καιρού διαδικασίες αξιολόγησης, αφού η λύση που έχει προκριθεί από την αρχή είναι οι οριζόντιες δράσεις που δεν αναγνωρίζουν ανθρώπους και αξίες παρά μόνο νούμερα.