Άγιοι Κωνσταντίνος και Ελένη 2012

του π. Κωνσταντίνου Κώστα

Το πόσο αγαπήθηκαν αλλά και το πόσο πολεμήθηκαν οι δύο αυτοί άγιοι–κυρίως ο Κωνσταντίνος–δύσκολο να περιγραφεί. Είναι γιατί δύο, πρώτοι αυτοί, από την αυτοκρατορική ρωμαϊκή εξουσία προσχώρησαν και εντάχθηκαν με όλες τις συνέπειες μιας ολοκληρωτικής ένταξης στην καινούρια πίστη και ζωή, που κόμισε στους ανθρώπους ο από τη Ναζαρέτ γιος της Παρθένου Μαρίας σταυρωμένος και νεκρός στο Γολγοθά και αναστημένος μέσα από τον Πανάγιο Τάφο Ιησούς Χριστός; Μπορεί.

Είναι γιατί η καινούργια επαναστατική πίστη, που εμφανίστηκε από την αρχή ως Εκκλησία (και όχι ως θρησκεία, ως άσαρκο ιδεολόγημα), ως θεανθρώπινη κοινωνία με οικουμενικά χαρακτηριστικά, δεν μετακυλίστηκε (δεν μεταλλάχτηκε), παρ’ όλες τις παγίδες, σε ιδεολόγημα περιθωριακών καταστάσεων διαμαρτυρόμενης εξέγερσης, ή σε ατομική θρησκευτική δικαίωση, αλλά αποτόλμησε και απλώθηκε στο σύνολο της κοινωνικής ζωής των ανθρώπων, μη αποκλειόμενης και της πολιτικής εξουσίας, όχι για να την υποτάξει ή να υποταχτεί, να αλλοτριωθεί ή να πολιτικοποιηθεί από αυτήν και να αλλοιωθεί ο χαρακτήρας της, αλλά για να την αλλάξει συθέμελα και δομικά, παρ’ όλες τις μεταγενέστερες και επαναλαμβανόμενες αστοχίες και ιστορικά λάθη, και να την θέσει στην υπηρεσία του ανθρώπου και της κοινωνίας του, προβάλλοντας διαρκώς το αίτημα για την αδιαμφισβήτητη ελευθερία του προσώπου, για κοινωνική δικαιοσύνη, ειρήνη και ισότητα σε μια πολυφυλετική και πολυεθνική οικουμενική κοινωνία – απορρίπτοντας εγωτικούς εθνικισμούς, φυλετισμούς, ρατσισμούς και τοπικισμούς – στην οικουμενική κοινότητα των λαών της γης; Μπορεί.

Είναι το γεγονός ότι η αγία Ελένη, διαβλέποντας στο πολύ μακρινό μέλλον, φρόντισε έγκαιρα και έχτισε Ναούς στην Αγία Γη της Παλαιστίνης, που μέσα σ’ αυτούς, (τον Πανάγιο Τάφο στα Ιεροσόλυμα, τη Φάτνη στη Βηθλεέμ και τα τόσα άλλα προσκυνήματα) διασώθηκαν όλα τα απτά ιστορικά σημεία, όπου συντελέστηκαν τα πανανθρώπινα γεγονότα της ζωής του Χριστού; Μπορεί. Είναι αυτοί οι λόγοι, ίσως και πολλοί άλλοι με έντονο ιδεολογικό και πολιτικό περιεχόμενο.

Πάντως το θρησκευτικό-πολιτικό κατεστημένο, που ευθύς αμέσως με την αμφισβήτηση και την πολεμική ενάντια στο πρόσωπο και το έργο του Χριστού, επεδίωξε την πλήρη εξαφάνιση καθενός γήινου σημείου, έστω, υπενθύμισής του, με σκοπό την ολοτελή διαγραφή του Χριστού και της πίστης στο πρόσωπό Του, (μάλλον) δεν θα περίμενε, τουναντίον πολέμησε μια τέτοια κτιριακή οικοδόμηση ιστορικής διάσωσης.

Το πόσο, οι δύο άγιοι, αγαπήθηκαν σε Ανατολή και Δύση φαίνεται από την αποδοχή των δύο αγίων στην καρδιά των λαών, από τα ονόματα Κωνσταντίνος και Ελένη με τα οποία κοσμούνται, από τους Ναούς που χτίζονται στη μνήμη τους, ως ευχαριστία για το θεάρεστο και κοινωνικό έργο τους, που άλλαξε τη ροή της ιστορίας και ως υπόμνηση για την προσωπική ένταξη καθ’ ολοκληρίαν στο Σώμα της Εκκλησίας με τις ανάλογες συνέπειες και προεκτάσεις που εμπεριέχει μια τέτοια ένταξη, που μπορεί να αφορά και την ένταξη για μεταμορφωτική διαδικασία και των θεσμών σε Αυτήν, αλλά και για την διαρκή υπόμνηση στην  εξουσία, ότι οφείλει να υπηρετεί (να διακονεί τον άνθρωπο και το λαό εις το αγαθόν) και όχι το καταδυναστευτικό ‘’Σάββατο’’ – σύστημα.  

π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας, παπαδάσκαλος

21-5-2013