Μαγκιά

Του Γιώργου Λακόπουλου

Είναι η επίσημη θέση του ΣΥΡΙΖΑ, όπως τη διατύπωσε εκ νέου χθες ο Αλέξης Τσίπρας. Μια ενδεχόμενη κυβέρνησή του «θα ακυρώσει το Μνημόνιο στη Βουλή», ως προϋπόθεση(!) για «να ξεκινήσει η ουσιαστική διαπραγμάτευση για τη δανειακή σύμβαση»(!!!)

Τι ωραία που ακούγεται... Καταργούμε το Μνημόνιο διά νόμου και μετά ζητάμε από τους δανειστές-εταίρους μας να παραδεχθούν ότι δεν τους χρωστάμε, ή τους χρωστάμε κάτι λίγα και θα πληρώσουμε όταν έχουμε. Αυτό είναι το μήνυμα από έναν πολιτικό που ενδέχεται να κυβερνήσει.

Φυσικά τα πράγματα είναι διαφορετικά - αν το ξέρει ή όχι είναι μια άλλη συζήτηση. Το Μνημόνιο δεν είναι απλώς ένας νόμος του ελληνικού κράτους, οπότε τον καταργείς και τελειώνεις. Αποτυπώνει μια πραγματικότητα. Και δεν δεσμεύει την κυβέρνηση - οπότε αν αλλάξει τελειώνει και το Μνημόνιο. Δεσμεύει τη χώρα.

Αλλά ας δεχθούμε ότι καταργείται με νόμο. Καταργείται μαζί του και η πραγματικότητα; Εξαερώνονται και τα δημοσιονομικά προβλήματα - το χρέος και τα ελλείμματα; Ή μήπως θα καταργηθούν και αυτές οι έννοιες με τον ίδιο νόμο; Με τον οποίο θα αλλάξουν οι διεθνείς συσχετισμοί, άραγε;

Στην καλύτερη περίπτωση ο Τσίπρας παίζει με τις λέξεις. Η χώρα κινδυνεύει να βρεθεί εκτός ευρωζώνης και συνιστά τυχοδιωκτισμό να λέει κανείς ότι αυτό δεν γίνεται να συμβεί. Δεν μένεις σε ένα κλαμπ αν δεν έχεις τις προϋποθέσεις.

Η Ελλάδα δανειοδοτείται με ειδικές συμφωνίες και την υποχρέωση να εξυγιάνει τα δημοσιονομικά της και να μεταρρυθμίσει τις δομές και τις λειτουργίες της, ώστε να γίνει βιώσιμη η οικονομία της. Αυτή είναι η «δανειακή σύμβαση» και δεν αλλάζει μόνο ως προς το ένα σκέλος.

Η απειλή για μονομερή κατάργησή της και η άρνηση αποπληρωμής σε στυλ «ΣΥΡΙΖΑ και Μνημόνιο είναι ασύμβατα» μπορεί να έχουν πέραση ως βαλκάνια μαγκιά, αλλά πάντως δεν συνιστούν πολιτική - πόσω μάλλον ευρωπαϊκή.

Είναι λογικό ένα πολιτικό κόμμα να προτάσσει ότι τα μέσα που επιβάλλει η τρόικα για τους στόχους που συμφωνήθηκαν είναι λάθος και ισοπεδώνεται η κοινωνία χωρίς να υπάρχει καν αποτέλεσμα. Αλλά δεν μπορεί να αρνείται τους στόχους. Βρίσκει άλλους τρόπους και άλλη συνταγή.

Αλλά όταν λέει ότι θα καταγγείλει το Μνημόνιο με την έννοια ότι θα πετάξει στα σκουπίδια τη δημοσιονομική εξυγίανση ή τις μεταρρυθμίσεις, κάποιους προσπαθεί ξεγελάσει. Μόνο που, όπως έλεγε ο Αβραάμ Λίνκολν, «μπορείς να ξεγελάσεις πολλούς για μικρό διάστημα και λίγους για μεγάλο, αλλά δεν μπορείς να ξεγελάσεις πολλούς και για μεγάλο διάστημα».