Ο Σύγχρονος Κουτσαβάκης !...

Η ιστορική φιγούρα του ψευτόμαγκα, έχει προσδιοριστεί όχι μόνο από το προκλητικό ύφος και την επιθετική συμπεριφορά, αλλά και από την τσαπατσαρισμένη φάτσα, σε πολλές περιπτώσεις που οι προκλήσεις του εύρισκαν …ανταπόκριση.
Ο Κουτσαβάκης, κατ΄ εξοχήν νταής της εποχής του 20 στου Ψυρρή, ήταν το χαρα-κτηριστικότερο φαινόμενο του ατόμου, που συχνά έβλεπε και ένοιωθε τις συνέπειες της επιζήτησης του καυγά, στο σώμα του και τα ρούχα του.
Αυτός ο τύπος είναι που προσέδωσε το όνομά του, ως επίθετο, σ΄ όλους αυτούς τους διαχρονικά εριστικούς ψευτόμαγκες, που ενώ κάνουν τον καμπόσο και τον κάργα, τις περισσότερες φορές προκύπτουν και χαμένοι και δαρμένοι !
Τη δόξα των ανωτέρω προγόνων μας, φαίνεται πως ζήλωσε ο δοτός αρχηγός της ν.Ν.Δ. και εκμεταλλευόμενος τις δύσκολες στιγμές που περνάει η οικονομία και η χώρα, (απότοκες της εγκληματικής πολιτικής της παράταξής του), επέλεξε να το παίξει νταής και να προκαλέσει «καυγά» : «καταψηφίστε το μνημόνιο, μαυρίστε την κυβέρνηση», φώναξε καταμεσής της πλατείας Ρηγίλλης, πετώντας χάμω το ζωνάρι και τινάζοντας πίσω, το αφόρετο δεξιό μανίκι του σακακιού του.

Σαλιώνοντας την παλάμη του σήκωσε από το μέτωπο το λιγδωμένο τσουλούφι του και κοιτάζοντας θολά προς του Μαξίμου, έκρωξε : «έλα, ρε, αν σου βαστάει !...».
Κάτι οι μεγάλες σκοτούρες, κάτι οι πολλές ασχολίες, του αντιπάλου, σίγουρα, πάντως και η παλιότερη φιλία τους, είχαν, περίπου, πείσει τον απόγονο του Κουτσαβάκη, πως τα αιτήματά του και οι προκλήσεις του δεν θάβρισκαν ανταπόκριση και πως θα μπορούσε, άνετα και εύκολα, να δώσει μια παράσταση μαγκιάς και να κάνει μια επίδειξη δύναμης, (αντίστοιχης των shows του Κουταλιανού), στους παρατρεχάμενους της πλατείας.

Να, όμως, που και σ΄ αυτή τη σκηνή (την πολιτική), η εξέλιξη των επεισοδίων είναι απρογραμμάτιστη και το αναπάντεχο καιροφυλακτεί και επέρχεται, εκεί που δεν το περιμένεις : σε μια πιστή αναβίωση ανάλογων γεγονότων και συμβάντων του απώτερου παρελθόντος, ο προκληθείς από τον νταή …τσιμπάει κι έρχεται : «εδώ είμαι, ρε, για να δούμε τη μαγκιά σου !...».
Ο συγκεντρωμένος κόσμος χειροκροτεί και φωνασκεί περιχαρής, βέβαιος πως θα παρακολουθήσει ένα σκληρό ματς – κάτς, ενώ με χειρονομίες και συνθήματα, προτρέπει τους δυο αντιπάλους να …πλακωθούν. Οι υποστηρίζοντες τον νταή με το ζωνάρι, είναι οι περισσότερο εκδηλωτικοί : «πάνω του Αντωνάκη, ρίξτου, σπάσ΄ τον στο ξύλο !...».
Ο προκληθείς ένοικος του Μαξίμου βγάζει το σακάκι, λύνει τη γραβάτα και σηκώνοντας τα μανίκια του υποκαμίσου του λυγίζει τα χέρια και σφίγγει τις γροθιές του. Το πλήθος παραληρεί !...
Οι χειρονομίες του Αντωνάκη, στην αρχή, εκλαμβάνονται ως προετοιμαστικές της σύγκρουσης, στη συνέχεια, όμως, γίνεται αντιληπτό πως πρόκειται για κινήσεις κατευνασμού. Η σιωπή έρχεται απότομα και μέσα στην ησυχία ακούγονται τα λόγια : «καλά, ρε Γιώργο, ένα αστείο κάναμε… Τι νόμισες πως θα δερνόμασταν ?... ΄Αντε να συνεχίσεις τη δουλειά σου, εγώ δεν θέλω …εκλογές !».
Δεν υπάρχει καταγραφή ανάλογης περίπτωσης στην εποχή των ιστορικών κουτσαβάκηδων, στη σύγχρονη, όμως, εκδοχή ο ψευτόμαγκας τις τρώει, όχι από τον προκληθέντα αντίπαλο, αλλά από το πλήθος !...
Πηγή : logoplokies.blogspot.com