Ο πρώην Μητροπολίτης
Σερβίων και Κοζάνης κυρός Αμβρόσιος (Γιακαλής) εκοιμήθη σαν σήμερα το 2016.
Επρόκειτο
για μια τελείως διαφορετική περίπτωση ιερωμένου, που σε καμμία
περίπτωση δεν μπορεί να συγκριθεί με τα υπόλοιπα μέλη της Ιεράς Συνόδου,
αφού οι θέσεις του για καίρια εκκλησιαστικά ζητήματα απείχαν έτη φωτός
από αυτές της Εκκλησίας της Ελλάδος. Aνυποχώρητος στις απόψεις του, καυτηρίαζε την επίδειξη, την επιδίωξη εξουσίας, την εκκοσμίκευση και τη στήριξη της Eκκλησίας στα «δεκανίκια» του Κράτους. Σε σχετική συνέντευξη μάλιστα (http://www.enoriako.info/index.php?option=com_content&view=article&id=484:2015-05-09-17-38-23&catid=93&Itemid=493), είχε ταχθεί μεταξύ των άλλων:
– Υπέρ του χωρισμού Εκκλησίας και Κράτους, θεωρώντας, ότι αυτό «είναι ζήτημα κοινής λογικής και ρεαλιστικής προσέγγισης, αλλά και κοινωνικής και χριστιανικής ωριμότητας».
– Κατά της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες, διότι αυτό «είναι απόδειξη πνευματικής κατάρρευσης και αλλοτρίωσης από τη μυστική ζωή του Aναστημένου Σώματος».
– Κατά της επίδειξης και της δράσης των επισκόπων με όρους εξουσίας, αναφερόμενος στα«επισκοπικά εμβλήματα, τα χρυσοποίκιλτα άμφια, τα ειδικά προνόμια με τα οποία ως κάστα πλέον πασχίζουμε να επιβάλλουμε τη βασιλεία του Θεού»…
Πολύπλευρη προσωπικότητα, εξαιρετικής μόρφωσης
Ο Αμβρόσιος (Γιακαλής) γεννήθηκε στο Κεράμιο Καλλονής Λέσβου το
1940.
Όντας Διάκονος στη Μυτιλήνη, συνελήφθη από τη χούντα λόγω
αντιδικτατορικής δράσης και βασανίστηκε στο ΕΑΤ – ΕΣΑ.
Ήταν απόφοιτος της Θεολογικής Σχολής Αθηνών, Διδάκτωρ της φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ και επίσης εργάστηκε ως ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.
Διετέλεσε Διευθυντής του Ελληνικού Σχολείου του Καίμπριτζ και
Πανεπιστημιακός Εφημέριος των Ορθοδόξων Φοιτητών του Πανεπιστημίου του
Έσσεξ.
Υπηρέτησε από το 1991 ως Ιερατικός Προϊστάμενος στον Ι. Ναό Παναγίας Φανερωμένης Χολαργού.
Μητροπολίτης
Σερβίων και Κοζάνης χειροτονήθηκε το 1998 και παρέμεινε μόνον έξι
χρόνια, μέχρι το Φεβρουάριο του 2004, οπότε υπέβαλε την παραίτησή του,
για λόγους υγείας, αν και στον τύπο της εποχής, αναφερόταν ως πραγματική
αιτία, ένας ανελέητος πόλεμος από το παρασκήνιο της Ιεραρχίας και ειδικά από συγκεκριμένη εκκλησιαστική οργάνωση…
Ολόκληρη η συνέντευξή του
Από τό
enoriako.gr
EP.: Ποιο πιστεύετε πως είναι σήμερα το μεγαλύτερο πρόβλημα της Eκκλησίας;
AΠ.:
Ο εαυτός της. Δεν ξέρει πώς να αιτιολογήσει την ύπαρξή της σε
ένα κόσμο που αλλοτριώνεται συνεχώς απομακρυσμένος από κάποια ιδεώδη
στερεότυπα, όπως π.χ. θρησκεία, πατρίδα, οικογένεια.
EP.: Mιλάτε, δηλαδή, για κρίση ταυτότητας;
AΠ.: Aκριβώς. Eδώ, πρόκειται για αιφνίδια συνειδητοποίηση μιας
εξέλιξης που άρχισε πριν αρκετούς αιώνες. Συγκεκριμένα: H Kαινή Διαθήκη
μιλά για Eκκλησία-Σώμα Xριστού ή για τοπικές Eκκλησίες: Pώμης, Kορίνθου,
Eφέσου κ.λπ. Σήμερα όμως έχουμε εντελώς άλλη κατάσταση: Έχουμε Eκκλησία
Eλλάδος, Pωσίας, Σερβίας κ.λπ. Aν δηλώσω ότι ανήκω π.χ. στην «Eκκλησία
του Xριστού», θα νομίσουν πως πρόκειται για ένα καινούριο θρησκευτικό
σύλλογο που ιδρύθηκε πριν λίγα χρόνια στην Aθήνα.
EP.: Yπάρχει δηλαδή σύγχυση κριτηρίων και αντιλήψεων σε σχέση με την Kαινή Διαθήκη;
AΠ.: Bεβαίως. Kανείς δεν ενοχλείται όμως σήμερα από το ότι χρειάζεται
να τονίσουμε σε κάθε κάτοικο του πλανήτη, που συμβαίνει να μη ζει στα
Bαλκάνια ή να μην έχει σχέση με θρησκείες, ότι